ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ της ΕΕ με το Ισραήλ

Η συμφωνία που υπέγραψαν με το κράτος-απαρτχάιντ της Μέσης Ανατολής οι 27 υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ στις 8 Δεκεμβρίου δεν δίνει μόνον άφεση αμαρτιών στις αναρίθμητες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που έχει πράξει το Ισραήλ, αλλά επιπλέον ναρκοθετεί τις σχέσεις της Ευρώπης με τον αραβικό κόσμο, μια εξέλιξη πολλαπλά επιζήμια για όλες της χώρες της και πολύ περισσότερο για την Ελλάδα.

Mόνον ντροπή μπορεί να νιώσει κάθε ευρωπαίος πολίτης για τη συμφωνία – πλυντήριο που υπέγραψε η ΕΕ με το Ισραήλ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που αποφασίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου, βάσει του οποίου η αναβάθμιση των σχέσεων με το ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ αναβαλλόταν «μέχρι η κυβέρνηση του Ισραήλ να παράσχει ενδείξεις συμμόρφωσης με το Διεθνές Δίκαιο και ειδικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ανθρωπιστικό δίκαιο». Παρότι υπήρχε αυτή η σαφής απόφαση, που δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας, οι υπουργοί υπάκουσαν στις πιέσεις των εβραϊκών λόμπι κι έκαναν δεκτό το αίτημά τους. Για να πιέσει σ’ αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε βρέθηκε κι η ίδια η υπό προθεσμία ισραηλινή πρωθυπουργός και πρώην πράκτορας της Μοσάντ, Τζίπι Λίβνι, στις Βρυξέλλες, μία εβδομάδα πριν από την απόφαση όπου συναντήθηκε με πολλούς υπουργούς της ΕΕ.
Η απόφαση-ντροπή προβλέπει μεταξύ άλλων ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός θα συναντάται τρεις φορές το χρόνο με τους ευρωπαίους υπουργούς Εξωτερικών, τη δυνατότητα συμμετοχής του Ισραήλ σε ευρωπαϊκά προγράμματα και την ανάπτυξη κοινών στρατηγικών για την αντιμετώπιση μεγάλης ποικιλίας θεμάτων, που περιλαμβάνουν από μέτρα ενάντια στην τρομοκρατία μέχρι μέτρα κατά του Ιράν! Δεδομένου ότι το εβραϊκό κράτος δεν φημίζεται για τη διαλλακτικότητά του είναι προφανές ότι η ΕΕ κινδυνεύει να συρθεί σε σύγκρουση με όλες τις αραβικές χώρες αν επιχειρηθεί να υλοποιηθεί στο ακέραιο αυτή η συμφωνία, καθώς οι Ισραηλινοί θα επιχειρούν μόνιμα να επιβάλλουν στην ΕΕ τις εμπρηστικές θέσεις τους. Έτσι εξωτερική πολιτική για την ΕΕ θα χαράζει η Μοσάντ κι όλο αυτό το ακροδεξιό σιωνιστικό συνονθύλευμα, που καταλαμβάνει τα δημόσια αξιώματα στο Ισραήλ την τελευταία οκταετία, αφότου ξεκίνησε η δεύτερη Ιντιφάντα…

Υποκρισία
από τους 27 ΥΠΕΞ
Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ υπονομεύουν τη σταθερότητα και την ειρήνη γιατί δεν δέχτηκαν να θέσουν τον παραμικρό όρο στο ρατσιστικό εβραϊκό κράτος. Κάλλιστα θα μπορούσαν να του επιβάλλουν χρονοδιάγραμμα, που να περιλαμβάνει σαφείς πολιτικούς όρους, η υλοποίηση των οποίων θα αποτελούσε προϋπόθεση για μια μελλοντική αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και ΕΕ. Αρκέστηκαν αντίθετα να συμπεριληφθεί στη συμφωνία μια γενική αρχή – που ξεχειλίζει από υποκρισία – στην οποία αναφέρεται ότι η αναβάθμιση των σχέσεων στηρίζεται στη «Δημοκρατία, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, την καλή διακυβέρνηση και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο». Αυτή η διατύπωση που ικανοποιεί πλήρως απ’ ό,τι φαίνεται το περί δικαίου αίσθημα των ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών αποτελεί μνημείο υποκρισίας γιατί είναι γνωστό σε όλους ότι στο Ισραήλ δεν υφίσταται Δημοκρατία ούτε σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχουν αντίθετα δύο κατηγορίες πολιτών: Οι Εβραίοι από τη μια που έχουν κάθε πολιτικό, πολιτειακό και ιδιοκτησιακό δικαίωμα και οι Άραβες από την άλλη, που υπομένουν όσα υπέμεναν και οι μαύροι στη Νότια Αφρική από το καθεστώς του Ντε Κλερκ, δηλαδή απροσχημάτιστες φυλετικές διώξεις. Στερούνται δηλαδή όλων των θεμελιωδών ελευθεριών που παρέχει το κράτος δικαίου, ενώ «καλή διακυβέρνηση» για τους Άραβες που κατοικούν στην ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία καταλήφθηκε από τους Εβραίους το 1967, σημαίνει να μην έχουν δικαίωμα επισκευής ή μεταβίβασης του σπιτιού τους. Ο σεβασμός δε, που θρέφουν στο ανθρωπιστικό δίκαιο είναι τόσο «ιερός» ώστε εξόργισε ακόμη και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, που σε πρόσφατη επιστολή του, με βάση ρεπορτάζ των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στις 15 Δεκεμβρίου, κατήγγειλε τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.

Στη Χάγη η ισραηλινή
ηγεσία!
Η πολιορκία της Γάζας, που το Ισραήλ έχει μετατρέψει στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή, δέχτηκε την οξεία κριτική ενός επιπλέον στελέχους των Ηνωμένων Εθνών, του Ρίτσαρντ Φολκ, σε ειδική αναφορά που συνέταξε κι εκδόθηκε μόλις τέσσερις μέρες μετά την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας ΕΕ – Ισραήλ. «Μια τέτοια πολιτική συλλογικής τιμωρίας» αναφέρει ο Ρ. Φολκ, που είναι καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον «που επιβλήθηκε από το Ισραήλ για να τιμωρήσει τους κατοίκους της Γάζας για τις πολιτικές εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας, συνιστά συνεχιζόμενη, κατάφωρη και μαζική παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου όπως ορίζεται στο άρθρο 33 της 4ης Συνθήκης της Γενεύης»! Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα ο καθηγητής του Πρίνστον στην έκθεση που συνέταξε για λογαριασμό του ΟΗΕ. Ότι, για παράδειγμα: «Φαίνεται υποχρεωτικό να ερευνήσει την υπόθεση το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και να προσδιορίσει κατά πόσο στους ισραηλινούς πολιτικούς ηγέτες και τους στρατιωτικούς διοικητές που είναι υπεύθυνοι για την πολιορκία της Γάζας θα πρέπει να απαγγελθούν κατηγορίες και να διωχθούν ποινικά για παραβιάσεις του διεθνούς ποινικού δικαίου».
Η αντίδραση του εβραϊκού κράτους ήρθε να επιβεβαιώσει πλήρως τα όσα του καταλόγισε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ, αν και με έναν απροσδόκητο τρόπο. Φθάνοντας στις 15 Δεκεμβρίου από τη Γενεύη στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ ο καθηγητής του Πρίνστον για να ολοκληρώσει τα καθήκοντά του έμαθε από υπάλληλο του αεροδρομίου ότι είναι «ανεπιθύμητος» και διατάχθηκε να φύγει από τη χώρα με το επόμενο αεροπλάνο! Αν έκανε κάτι τέτοιο μια χώρα όπως το Ιράν ή η Κούβα μπορεί να φανταστεί κανείς τι διεθνή διασυρμό αν όχι επιζήμιες, για την οικονομία της, κυρώσεις θα είχε υποστεί; Πόσες δημόσιες καταδίκες θα είχε δεχτεί επειδή κλείνει την πόρτα σε εντεταλμένους του ΟΗΕ, επειδή δεν σέβεται τους διεθνείς οργανισμούς, κ.ο.κ. Για το Ισραήλ όμως όχι μόνο δεν ακούστηκε τίποτε, αλλά αντίθετα επιβραβεύτηκε κιόλας από τους ευρωπαίους ηγέτες.

Το Ισραήλ παραβίασε
την ανακωχή
Η συμφωνία με το Ισραήλ ρίχνει λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής γιατί ακριβώς στη χρονική συγκυρία που υπογράφτηκε το Ισραήλ αναλάμβανε την ευθύνη για την κατάργηση της ανακωχής την οποία συμφώνησε με τη Χαμάς στη Γάζα, με τη διαμεσολάβηση της Αιγύπτου.
Η ανακωχή τέθηκε σε ισχύ στις 19 Ιουνίου και περιελάμβανε από τη μεριά της παλαιστινιακής οργάνωσης την παύση της εκτόξευσης αυτοσχέδιων πυραύλων προς τις ισραηλινές πόλεις που συνορεύουν με τη Γάζα κι από τη μεριά του Ισραήλ την άρση του αποκλεισμού. Η Χαμάς μάλιστα ανέλαβε να επιβάλλει τη συμμόρφωση και σε όλες τις ριζοσπαστικές παλαιστινιακές οργανώσεις που δρουν στη Γάζα. «Πήρε ορισμένες μέρες αλλά κατά μεγάλο μέρος χαρακτηρίστηκε από επιτυχία.
Η Χαμάς επέβαλε τη βούλησή της κι ακόμη φυλάκισε ορισμένους που έριχναν ρουκέτες. Στοιχεία του Ισραήλ και των Ηνωμένων Εθνών δείχνουν ότι ενώ τον Μάιο του 2008 σημειώθηκαν περισσότερες από 300 εκτοξεύσεις ρουκετών στο Ισραήλ, τον Ιούλιο ήταν 10 με 20 αναλόγως του ποιος τις μετρούσε και του αν συμπεριλαμβάνονταν οι όλμοι. Τον Αύγουστο σημειώθηκαν 10 με 30 και τον Σεπτέμβριο 5 με 10», έγραφε ο ανταποκριτής της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» στην Ιερουσαλήμ στις 16 Δεκεμβρίου. «Οι αποστολές αγαθών όμως», συνεχίζει η εφημερίδα «αν και αυξήθηκαν κατά 25% και περιείχαν περισσότερα είδη, ποτέ δεν προσέγγισαν αυτό που η Χαμάς πίστευε ότι θα συνέβαινε: Μια επιστροφή στα 500 με 600 φορτηγά ημερησίως όπως συνέβαινε πριν από τον αποκλεισμό περιλαμβανομένων συσκευών, οικοδομικών υλικών και άλλων ζωτικών αγαθών για μια ζωή πέραν της επιβίωσης.
Ο αριθμός των φορτηγών αντίθετα, από τα 70 έφθασε τα 90». Οι όροι της ανακωχής λοιπόν αθετήθηκαν από το ισραηλινό κράτος κι όχι από τη Χαμάς που κατ’ επανάληψη έχει χαρακτηριστεί αφερέγγυα, λόγω της ένταξής της στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Παρ’ όλα αυτά η Χαμάς σεβάστηκε την υπογραφή της.
Συμπερασματικά, το τέλμα που παρατηρείται στο Παλαιστινιακό, προς διάψευση και των πιο πρόσφατων ελπίδων που είχαν δημιουργηθεί πέρυσι τον Νοέμβριο με αφορμή τη Διεθνή Διάσκεψη που έγινε στην Ανάπολις των ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου τυχαίο ή αποτέλεσμα ισοβαρών ευθυνών μεταξύ των δύο εμπλεκομένων μερών. Είναι αποτέλεσμα της αδιαλλαξίας του Ισραήλ και της απροθυμίας των Αμερικανών να πιέσουν την ισραηλινή κυβέρνηση να υποχωρήσει και να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο. Αυτή η αδιαλλαξία είναι που κάνει την ισραηλινή κυβέρνηση να τινάζει στον αέρα τις συμφωνίες ανακωχής που υπογράφει και να αρνείται την υπογραφή μιας συνθήκης ειρήνης που θα κλείσει την πληγή του Παλαιστινιακού, ακόμη και με την επίσημη ηγεσία του Μαχμούντ Αμπάς στη Δυτική Όχθη που έχει διαρρήξει κάθε δεσμό με την ένοπλη αντίσταση.
Η αδιαλλαξία αυτή μάλιστα θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, δεδομένου ότι σχεδόν σίγουρος νικητής των εκλογών που θα γίνουν στις 10 Φεβρουαρίου για την ισραηλινή Βουλή (Κνεσέτ) θεωρείται ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, δηλωμένος εμπρηστής κάθε προσπάθειας εξεύρεσης αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Οι προοπτικές επομένως για την εξεύρεση μιας δίκαιης και μακροπρόθεσμης πολιτικής λύσης είναι πολύ χειρότερες στο μακροπρόθεσμο μέλλον. Το άμεσο δε, ενδέχεται να αποδειχθεί πιο ζοφερό γιατί σκιάζεται από τη σαφή απειλή που έχει διατυπώσει η σημερινή πολιτική ηγεσία του Ισραήλ για στρατιωτική εισβολή στη Γάζα, που λόγω της πυκνής της κατοίκησης θα συνοδεύεται από βαρύ φόρο αίματος.
Μετά όμως από την υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ – Ισραήλ την ευθύνη για την αδιαλλαξία και τα εγκλήματα του εβραϊκού κράτους δεν θα την επωμίζονται μόνον οι ΗΠΑ…