Προς Νέα Μεταπολίτευση…

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παρά τη λεγόμενη «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού», ο Κώστας Καραμανλής και η κυβέρνησή του διατηρούν πολύ υψηλό απόθεμα ισχύος: Γύρω στο 42% του εκλογικού σώματος, το οποίο προσδοκά ακόμα πολιτικές κινήσεις από την πλευρά του πρωθυπουργού.
Συνεπώς, ο πρωθυπουργός έχει να κάνει κάτι σχετικά απλό: Να κερδίσει αυτούς που εξακολουθούν να ελπίζουν σʼ αυτόν και το κόμμα του, αλλά είναι βαθιά απογοητευμένοι από τη σημερινή του τακτική.
Και δεν αρκεί πια ένας δομικός (και σαρωτικός) ανασχηματισμός…
Για να τους κερδίσει χρειάζεται να κάνει δύο ακόμα πράγματα:
Να αποκαταστήσει τη δημόσια ασφάλεια και να ρίξει τα επιτόκια δανεισμού (όχι μόνο στα νέα δάνεια, αλλά και στα υφιστάμενα).
Δηλαδή να λύσει δύο θεμελιώδη λαϊκά προβλήματα: Το πρόβλημα της ασφάλειας των πολιτών και το πρόβλημα της οικονομικής τους επιβίωσης.
Πώς μπορεί να επιτύχει «δύο στα δύο»;

Να εκκαθαρίσει τα Πανεπιστήμια

Πρώτον, να προχωρήσει σε άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Όχι στο πλαίσιο του υπάρχοντος νόμου, ο οποίος αποδείχθηκε ήδη ουσιαστικά ανεφάρμοστος…
Να καταργήσει προσωρινά το άσυλο, με «πράξη νομοθετικού περιεχομένου» (που θα την εγκρίνει αργότερα η Βουλή) και να δώσει διορία 24 ωρών στους «καταληψίες» να εγκαταλείψουν τους πανεπιστημιακούς χώρους.
Αυτό που ανέφερε προχθές ο πρωθυπουργός, ότι το λεγόμενο «άσυλο έχει μετατραπεί σε ορμητήριο εμπρηστών που τρομοκρατούν τους πολίτες» εκφράζει πάνω από τα δύο τρίτα της κοινωνίας!
Αυτοί οι πολίτες, που είναι σήμερα πολύ πιο οργισμένοι από τους μαθητές, θα συσπειρωθούν αμέσως γύρω απʼ όποιον καταργήσει το νομοθετικό αυτό έκτρωμα που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Αν το τολμήσει η ΝΔ, θα συσπειρώσει απόλυτα τη βάση της και θα κερδίσει ισχυρή συμπάθεια από ψηφοφόρους των υπόλοιπων κομμάτων.
Με το άσυλο καταργημένο, η κυβέρνηση θα έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιήσει την καταστολή «κατʼ οικονομίαν». Η βία που χρειάζεται για να «εκκαθαριστούν» τα Πανεπιστήμια είναι πια πολύ «ηπιότερη» και λιγότερη από τη βία που υφίστανται σήμερα οι πολίτες, όσο τα Πανεπιστήμια παραμένουν ορμητήρια ανεξέλεγκτων εμπρηστών, «κουκουλοφόρων» και λοιπών «αντιεξουσιαστών».
Και μαζί με την εκκαθάριση των πανεπιστημίων, θα γίνει πολύ πολύ ευκολότερη η αποκατάσταση της τάξης σε γειτονικές αστικές περιοχές (έτσι θα καταργηθεί και το «άβατο» των Εξαρχείων).

Να επιβληθεί στους τραπεζίτες

Δεύτερον, να επιβληθεί η κυβέρνηση στις Τράπεζες. Ο μόνος που το αποτόλμησε στο παρελθόν ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος (μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό) το 1927-1928 (δες Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ΙΕ΄ τόμος, 1978, σελ. 333-334 – Αξίζει η σημερινή πολιτική ηγεσία μας να ξοδέψει μισή ώρα μόνον και να μελετήσει αυτές τις τόσο άγνωστες, τόσο σημαντικές και τόσο επίκαιρες σήμερα σελίδες της πρόσφατης Ιστορίας μας).
Δεν πρόκειται να «καταστρέψει» τις τράπεζες. Το ακριβώς αντίθετο: Πρέπει να επιβληθεί στους τραπεζίτες για να εξυγιάνει τις τράπεζες (όπως έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος)…
Εφόσον η σημερινή κυβέρνηση έχει σήμερα τα μέσα να «εξομαλύνει τη ρευστότητα» (με το πακέτο των 28 δισεκατομμυρίων), έχει και την ευχέρεια να επιβάλει στις τράπεζες να μειώσουν τα τρέχοντα επιτόκιά τους, κατʼ αναλογίαν της μείωσης των επιτοκίων στα βασικά επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Όπως ακριβώς οι δανειακές δόσεις αυξάνονταν όσο ανέβαιναν τα βασικά επιτόκια της ΕΚΤ, έτσι ακριβώς πρέπει να μειωθούν τώρα που η ΕΚΤ ρίχνει τα βασικά της επιτόκια. Αλλιώς έχουμε ομολογημένη μείζονα στρέβλωση στην οικονομία.
Κι αυτήν τη στρέβλωση πρέπει να καταπολεμήσει δραστική η κυβέρνηση. Ώστε να μειωθούν οι μηνιαίες δόσεις των δανείων κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ σε κάθε νοικοκυριό – χωρίς να επιβαρυνθεί ο δημόσιος Προϋπολογισμός, το έλλειμμα και το χρέος!
Να ανασάνουν τα νοικοκυριά και να μειωθούν οι «επισφάλειες» των τραπεζών.
Διότι όσο λιγότερο ζορίζονται οι δανειολήπτες να ξεπληρώσουν τις δόσεις τους, τόσο ασφαλέστερη γίνεται η αποπληρωμή των δανείων και τόσο υγιέστερες γίνονται και οι τράπεζες.
Αυτό δεν είναι κρατικός έλεγχος στις τράπεζες. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε επιστροφή στον αλήστου μνήμης κρατισμό και δεν το θέλει κανείς…
Αυτό είναι περιορισμός των «αθέμιτων πρακτικών» του τραπεζικού καρτέλ. Και είναι μέτρο κατʼ εξοχήν φιλελεύθερο, αναπτυξιακό και κοινωνικά δίκαιο.
Και εξυγιαντικό για τις τράπεζες.

Νέα Μεταπολίτευση

Αποκατάσταση της δημόσιας ασφάλειας και ρυθμιστικός έλεγχος του κράτους στις αθέμιτες πρακτικές των τραπεζών είναι μέτρα ώριμα πολιτικά, απαραίτητα κοινωνικά και σωτήρια οικονομικά.
Δύο απλά μέτρα που λυτρώνουν την ελληνική κοινωνία. Ενώ σηματοδοτούν την ομαλή μετάβαση σε μια Νέα Μεταπολίτευση.
Όπου θα κυριαρχεί το δημόσιο συμφέρον, όχι οι ιδεοληψίες μιας «μεταλλαγμένης Αριστεράς».
Όπου θα απελευθερώνεται το αναπτυξιακό δυναμικό της ελληνικής κοινωνίας, όχι η απληστία της «διαπλοκής» και η νόμιμη τοκογλυφία του τραπεζικού καρτέλ.
Όπου θα κυριαρχεί η πλειοψηφία, όχι οι «προστατευόμενες» ακραίες μειοψηφίες.
Δηλαδή, θα επικρατούν Δημοκρατία, Δικαιοσύνη κι αναπτυξιακός οργασμός, όχι οι κραυγές των ακραίων και η βουβή οργή των πολλών (που σε λίγο θα πάψει να είναι βουβή).
Δύο απλά μέτρα για να σωθεί η ελληνική κοινωνία.
Χώρια που θα σωθεί και η Νέα Δημοκρατία.
Αλλά αυτό είναι, πια, το λιγότερο…

Ν. Ζ.