Αδιέξοδο στο Κυπριακό μεθοδεύει η Τουρκία

Κι αυτό ενώ άρχισε να γίνεται λόγος τώρα για την «αξιοποίηση κάποιων θετικών στοιχείων του Σχεδίου Ανάν», που κατά τον κατοχικό τοποτηρητή Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δεν δεσμεύει τους Τουρκοκυπρίους, εφόσον δεν δεσμεύει και τους Ελληνοκυπρίους.

Όπως έγκυρα πληροφορείται το «ΠΑΡΟΝ» από άριστα ενημερωμένες διπλωματικές πηγές: Η Τουρκία μεθοδεύει -χωρίς καμιά δυσκολία- ουσιαστική κατάσταση αδιεξόδου, με προφανή στόχο τη δημιουργία συνθηκών, οι οποίες να οδηγήσουν στην ανάγκη επιδιαιτησίας (από τα Ηνωμένα Έθνη) για ν’ αποτραπεί οριστικό ναυάγιο με όλες τις περιπλοκές και τις κρίσιμες συνέπειες.

Παρόλο που δεν γίνεται από κανέναν λόγο για τέτοια μεθοδολογία -την οποία η Λευκωσία προαπορρίπτει- εντούτοις στο παρασκήνιο προάγονται κινήσεις οι οποίες θα επενεργήσουν ως μοχλός εκβιασμού τέτοιας εξελίξεως. Η οποία και θα παρουσιασθεί ως μονοδρομική, χωρίς εναλλακτικές επιλογές, προ του φάσματος της οριστικής διαιρέσεως, με την παγίωση των τετελεσμένων.

Προς αυτήν την κατεύθυνση ενεργοποιούνται αθορύβως τόσο το Λονδίνο όσο και η Ουάσινγκτον, ενώ από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενώσεως υπάρχει ανησυχία και αδημονία, λόγω των προβλημάτων που προδιαγράφονται, ως συνέπεια των επιπτώσεων της εκκρεμότητας του Κυπριακού στις ευρωτουρκικές ενταξιακές συνομιλίες. Κάτι που καίει κυριολεκτικά τις Βρυξέλλες, οι οποίες και προχωρούν σε πιέσεις προς τις δύο πλευρές, οι οποίες θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, ενώ οι εν όψει ευρωεκλογές, θεωρούνται κρίσιμος σταθμός.

• Γιατί ακριβώς οι Βρυξέλλες θα ήθελαν έστω και προκαταρκτική συμφωνία για τη διακοινοτική κατανομή των έξι εδρών που δικαιούται η Κύπρος, σε αναλογία 4:2. Τέσσερις δηλαδή σε Ελληνοκυπρίους και δύο σε Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι και θα εκλεγούν σε χωριστές εκλογικές διαδικασίες (όπως προνοεί και το Σύνταγμα της Ζυρίχης).

Οι παράνομες αρχές του «ψευδοκράτους» σχεδιάζουν να στήσουν εικονικές κάλπες για τις ευρωεκλογές προκειμένου, σε περίπτωση που δεν επιλυθεί το Κυπριακό ως τον Ιούνιο του 2009, να εμφανίσουν τους «δύο δικούς τους ευρωβουλευτές» ενώπιον της Ευρωβουλής, τουλάχιστον με το καθεστώς του παρατηρητή.

Η τουρκική πλευρά ισχυρίζεται ότι δικαιούται δύο από τις έξι έδρες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αληθές είναι ότι οι έξι έδρες δεν ανήκουν στις κοινότητες της Κύπρου, αλλά στην Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία με βάση το Σύνταγμα της Ζυρίχης συνιστά ενιαίο κράτος αποτελούμενο από μία και μόνον ενιαία πολιτεία. Στις ευρωεκλογές κάθε κράτος συνιστά μία ενιαία επαρχία και οι ευρωεκλογές διεξάγονται μεταξύ Ευρωπαίων πολιτών.

Διχοτόμηση και Βρυξέλλες

Συνεπώς, πώς μπορεί να καθοριστεί ρατσιστικός διαχωρισμός μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στη βάση της αναλογίας των τεσσάρων Ελληνοκυπρίων και των δύο Τουρκοκυπρίων; Τι θα συμβεί εάν υποβάλλει υποψηφιότητα ένας Γάλλος ή ένας Βρετανός και εκλεγούν; Από ποια πλευρά θα αφαιρεθούν; Από αυτήν των Ελληνοκυπρίων ή από αυτήν των Τουρκοκυπρίων; Εάν, ταυτοχρόνως, προσφύγει κάποιος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Κοινοτήτων για ρατσιστική διαχωριστική πρακτική, αντίθετη με το πνεύμα και το γράμμα των αρχών και των αξιών της ΕΕ και δη της οδηγίας για τις ευρωεκλογές, τι θα συμβεί; Προφανώς θα πέσουν οι εκλογές. Η τουρκοκυπριακή λογική συνιστά άλλη μια πολιτική προς τη λύση των δύο κρατών και της συνομοσπονδίας. Η διχοτομική λογική αποκαλύπτεται και από το εξής γεγονός: Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος είχε καλέσει τους Τουρκοκύπριους να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές αλλά η απάντηση του κ. Ταλάτ ήταν ότι στα Κατεχόμενα υπάρχει άλλο «κράτος». Πληροφορίες, πάντως, από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι η τουρκική πλευρά παροτρύνεται να στήσει εικονικές κάλπες και από στενούς συνεργάτες του κοινοτικού επιτρόπου Όλι Ρεν όπως είναι ο Βρετανός διευθυντής του Μάικλ Λι.

Νεκρανασταίνουν κομμάτια του Σχεδίου Ανάν

Από πλευράς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ατύπως και του Λονδίνου κατά κύριον λόγο προωθείται στο παρασκήνιο μεθόδευση για τη συγκέντρωση όλων των στοιχείων του Σχεδίου Ανάν επί των οποίων υπήρξε σύγκληση πριν από το δημοψήφισμα του 2004, προκειμένου αυτά να μη χαθούν και κυρίως να υπάρξει «απόθεμα συγκλίσεων», αφού αυτά ούτως ή άλλως δεν απερρίφθησαν από τις δύο πλευρές.

Η Άγκυρα όμως διά του κατοχικού εγκαθέτου της αναβαθμίζει τις αξιώσεις, οδηγώντας σε σχήμα χαλαρότατης Ομοσπονδίας, η οποία –υπερβαίνοντας σε κρίσιμα σημεία τα όριά της– αποβαίνει σε συνομοσπονδιακή δομή. Όπως συμβαίνει με την αξίωση τα δύο συνιστώντα κρατίδια να συνομολογούν και να υπογράφουν συμφωνίες με τρίτες χώρες χωρίς την παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας, την οποία βεβαίως θα νέμονται επί ίσοις όροις με την ελληνική πλευρά, στη βάση της λεγόμενης πολιτικής ισότητος. Οπόταν και η κυριαρχία της Κύπρου θα παραμείνει μεν μία, πλην εξ αδιαιρέτου και τελικά διά δύο.

Απούσα η Αθήνα…

Η Αθήνα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις, ωστόσο δεν παρεμβαίνει -αντιθέτως προς ό,τι πράττει από πλευράς της η Άγκυρα- λόγω και των εσωτερικών προβλημάτων που την περισπούν και της αδυναμίας της να δώσει ηχηρό παρών. Κάτι για το οποίο ορισμένοι διπλωμάτες που επανδρώνουν συναφείς Διευθύνσεις στο ΥΠΕΞ δυσφορούν και δεν το αποκρύπτουν, θεωρώντας ότι ουσιαστικά η ηγεσία του υπουργείου αισθάνεται ανακουφισμένη (!) γιατί δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες σε ό,τι αφορά το πρόβλημα, που «κυπριοποιείται» σταδιακά και παύει ν’ αποτελεί κυρίαρχο πονοκέφαλο όπως συνέβαινε στο παρελθόν.