50 χρόνια ΟΠΑΠ

Ήταν τον Δεκέμβριο του 1958 –πέρασε κιόλας μισός αιώνας– όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυε τον Οργανισμό Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου, τον ΟΠΑΠ, που από το 2000 μετεξελίχθηκε στην ΟΠΑΠ ΑΕ.

Η προσφορά του ΟΠΑΠ στο κοινωνικό σύνολο είναι πραγματικά μοναδική. Το σχήμα ίσως φαντάζει οξύμωρο, αλλά δεν είναι.

Στον ΟΠΑΠ οφείλονται οι υποδομές του ελληνικού αθλητισμού στη νεώτερη ιστορία του και είναι αξιοσημείωτη η αναφορά ότι μέχρι και το 1990 τα πάντα οφείλονταν στο ΠΡΟ-ΠΟ. Ευλόγως και δικαίως λοιπόν ο ΟΠΑΠ προσδιορίσθηκε ως ο «αιμοδότης» του ελληνικού αθλητισμού, κι αυτό πέρα και ξέχωρα από τα έσοδα που διασφαλίσθηκαν για το ελληνικό Δημόσιο.

Η λεπτομερής καταγραφή και ο απολογισμός των πεπραγμένων -με την ευρεία του όρου έννοια- δεν ανήκουν ασφαλώς στον συντάκτη του παρόντος σημειώματος. Οφείλεται, ωστόσο, η δημόσια αναγνώριση σ’ εκείνους και εκείνες που έθεσαν τα θεμέλια του οικοδομήματος, στους «σκαπανείς» και στους πρωτεργάτες, αρκετοί από τους οποίους δεν ζουν σήμερα.

Είναι πράγματι μοναδική η συνεισφορά και η προσφορά του ΟΠΑΠ στη διάρκεια αυτών των 50 χρόνων.

Και επειδή ο ΟΠΑΠ δεν ανήκε, δεν ανήκει και δεν συγχωρείται να ανήκει σε κυβερνήσεις, κόμματα και παρατάξεις, αυτονόητη και δεδομένη πρέπει να θεωρείται η συνεισφορά όλων. Όλων, ανεξαιρέτως, υπό την έννοια της συλλογικής προσπάθειας μολονότι -την τελευταία, ιδίως, δεκαετία- ο Οργανισμός βρέθηκε στο επίκεντρο έντονης κομματικής αντιπαλότητας. Αντιπαλότητας που, μολονότι έχει ως σημείο αναφοράς τα πρόσωπα που εκάστοτε έχουν την εξαιρετική τιμή και τη βαριά ευθύνη να διοικούν τον ΟΠΑΠ, ασφαλώς ήταν αδύνατο να πιθανολογηθεί μερικά χρόνια πριν. Πρέπει, αντιθέτως, εξ ορισμού να πιθανολογηθεί έστω –μολονότι θα ήταν ορθή η, εξ αντικειμένου, επί της αρχής «βεβαιότητα»– ότι ουδείς ιεραρχεί τον εαυτό του υπεράνω όσων επιτάσσουν οι αρχές του χρέους, του καθήκοντος και βεβαίως του δημόσιου συμφέροντος. Ούτως ή άλλως, η «ιστορία» κρίνει και καταγράφει.

Σε μια προσέγγιση αυτού που λέγεται «διαχρονική αναφορά» ασφαλώς θα υπήρξαν και λάθη και παραλείψεις. Ουδείς, βεβαίως, είναι σε θέση να αποκλείσει και άλλες καταστάσεις, είτε (ενδεχομένως) υπαρκτές είτε και οφειλόμενες στη λάσπη που εκτοξεύει ο ανεμιστήρας. Όπως όμως και να ‘χουν τα πράγματα, το μέγεθος του ΟΠΑΠ και τα 50 χρόνια της ζωής και της προσφοράς του δεν είναι δυνατόν να σκιάζονται από τα πρόσωπα που έρχονται και παρέρχονται.

Σε αντίθεση με τη «διαχρονικότητα» των εργαζομένων και των πρακτόρων των παιχνιδιών, σταθερών κοινωνικών εταίρων του ΟΠΑΠ, όπως βεβαίως και της ελληνικής κοινωνίας, που εμπιστεύθηκε και συνεχίζει πάντα να εμπιστεύεται την αξιοπιστία και τη διαφάνεια των παιχνιδιών, σε συνδυασμό με τη (μοναδική, επαναλαμβάνουμε) προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Την προσφορά που οραματίσθηκε πριν από 50 χρόνια ο ιδρυτής του.

Σ. Κ.