ΨΑΡΕΥΕΙ Η ΝΤΟΡΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟΥΣ…
Όχι τόσο γιατί οι μνηστήρες θα είναι πολλοί, αλλά διότι… δεν θα υπάρξουν μνηστήρες με αξιόλογο εκτόπισμα για να διεκδικήσουν την ηγεσία της φιλελεύθερης παράταξης και μάλιστα υπό τις συνθήκες ηττοπάθειας που έχουν διαμορφωθεί. Από την άποψη αυτή, είναι πολύ ορθές οι παρατηρήσεις ορισμένων περί «Καραμανλή ή… χάους», άσχετα εάν θεωρούνται παρακινδυνευμένες, σε μια εποχή που ουδείς έχει το σθένος να αμφισβητήσει ανοικτά τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργό της χώρας.
Τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση απόλυτης… μοναρχίας στη Νέα Δημοκρατία. Πιθανότατα να οφείλεται αυτό και στην τεράστια δυναμική που απέκτησε ο Κ. Καραμανλής με την πανηγυρική του εκλογή κατά την πρώτη τετραετία, καθώς και στην απρόσμενη επιτυχία της επανεκλογής του με καμένη τη μισή Ελλάδα και τους πολίτες στους δρόμους… Τι γίνεται όμως τώρα, μετά την τραγικότητα των στιγμών που ζούμε και την εικόνα μιας διαλυμένης Ελλάδας;
Πιθανόν ο Κ. Καραμανλής να είναι εκείνος που διέθετε τα προσόντα για να γίνει ο δεύτερος μεγάλος μεταπολιτευτικός ηγέτης της φιλελεύθερης παράταξης… Όμως, όπως κάθε ηγέτης, έτσι κι εκείνος δεν διαμόρφωσε ποτέ κανόνες διαδοχής και φυσικά ποτέ δεν σκέφθηκε ότι το κλίμα θα μπορούσε να αλλάξει τόσο δραματικά. Και το πλέον σκληρό τις τελευταίες ημέρες δεν είναι ότι κάποιοι ψέλλισαν κάτι για αλλαγή ηγεσίας όσο ότι το… ψιθύρισμα αυτό έφερε στον αφρό σαν… φελλό το αδιέξοδο μιας ολόκληρης παράταξης: Υπάρχουν φιλόδοξα στελέχη. Όμως ο ηγέτης που ξεχωρίζει δεν φαίνεται.
Και αυτό ίσως για δύο λόγους:
Ο πρώτος λόγος είναι πως δεν θέλησε ποτέ ο Καραμανλής να υπονοήσει ότι αυτός ή εκείνος θα είναι ο αντικαταστάτης του. Διότι αυτομάτως θα ερχόταν σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους, λίγους μεν, φιλόδοξους δε… Πιθανότατα ο άνθρωπος να διέβλεπε –πιθανότατα λέμε– ότι δεν ήταν κατάλληλος και κανένας για να αναλάβει μετά από αυτόν…
Ο δεύτερος λόγος είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία έκανε τα τελευταία χρόνια εκείνο που της υπαγόρευσε η φιλοδοξία της: Έκανε… πέτρα την καρδιά της και έφερε κοντά της αρκετούς Καραμανλικούς. Τους πλησίασε με κάθε «ειλικρίνεια», τους συμβουλεύθηκε, τους στάθηκε σε δύσκολες στιγμές και έκανε και το αυτονόητο για κάθε υποψήφιο για την προεδρία του κόμματος: αναγορεύθηκε στη μεγαλύτερη υποστηρίκτρια του Κ. Καραμανλή ακόμη και στις τελευταίες τραγικές στιγμές. Και μάλιστα το κάνει και σε κατʼ ιδίαν συναντήσεις προς μεγάλη έκπληξη (μετά πολλών πονηρών χαμόγελων) των δικών της ανθρώπων, αλλά και δημοσίως, με δηλώσεις της, προκαλώντας την εύλογη δυσπιστία των καραμανλικών κύκλων… Πες πες, όμως, κάτι θα μείνει. Υπό την έννοια αυτή και αφού η Ντόρα Μπακογιάννη από το πρωί έως το βράδυ σε ομιλίες, συνεντεύξεις και συζητήσεις δεν κάνει τίποτε άλλο απʼ το να εκθειάζει τον Καραμανλή, έχει αρχίσει να πείθει τους δύσπιστους καραμανλικούς ή τουλάχιστον να τους προβληματίζει.
Αν παραστατικά ήθελε κάποιος να αποτυπώσει την πραγματικότητα, θα έλεγε ότι έχει καθίσει δίπλα στον Καραμανλή, βαστώντας το πιστόλι, έτοιμη να το τραβήξει για να δώσουν τη μάχη οι δελφίνοι. Απαιτεί όμως με τη στάση της –για όποτε ξεκινήσει η κούρσα, μετά από τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια– να της δώσει το σύνθημα ο Καραμανλής για να το πράξει…
Στην κούρσα το εμπόδιο είναι ότι τα κορυφαία καραμανλικά στελέχη θα δυσκολευθούν πολύ να πουν το «ναι» σε ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας. Και γιʼ αυτό και μόνον η Ντόρα Μπακογιάννη δεν προκαλεί. Εάν το κάνει, τα κορυφαία στελέχη θα αναζητήσουν άλλες… λύσεις… Και μπορεί πλέον να μην υπάρχουν άλλοι της οικογένειας Καραμανλή στην κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά στην ανάγκη… θα προτιμηθούν και ιμιτασιόν λύσεις. Μʼ αυτές τις προοπτικές δεν είναι τυχαίο ότι ο Κ. Καραμανλής επιθυμεί μόνος του να αντιστρέψει το κλίμα. Άλλωστε είναι η τελευταία του ευκαιρία. Πιστεύει στον εαυτό του κι ας αισθάνεται για πρώτη φορά μοναξιά… Έτσι άλλωστε συμβαίνει με τους ηγέτες…