Φιάσκο με μεγάλες απώλειες το άνοιγμα της Εθνικής στην Τουρκία
Σε αδύναμο κρίκο του ελληνικού τραπεζικού συστήματος κατάφερε να μετατρέψει την άλλοτε κραταιά Εθνική Τράπεζα η διοικητική ομάδα του Τάκη Αράπογλου, με το επικίνδυνο άνοιγμα στην τουρκική αγορά, η οποία διολισθαίνει στην ύφεση με ταχείς ρυθμούς, ενώ το τραπεζικό της σύστημα δοκιμάζεται από την «αιμορραγία» καταθέσεων, την οποία δεν δίστασε να επισημάνει πριν από λίγες ημέρες και ο ίδιος ο πρόεδρος της Ένωσης Τουρκικών Τραπεζών!
Η μετοχή της Εθνικής, της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας, αντί να παίζει τον παραδοσιακό ρόλο του ισχυρού στηρίγματος σε καιρούς κρίσης, έχει γίνει ο μεγάλος ασθενής του χρηματιστηρίου, αφού καθημερινά απαξιώνεται με ρυθμούς που δεν δικαιολογούνται. Παράλληλα, η χρηματιστηριακή αξία της Εθνικής έχει πέσει πλέον πολύ κοντά στα 5,5 δισ. ευρώ, εξανεμίζοντας δισεκατομμύρια από την περιουσία των μόνων «πιστών» μετόχων της, των ασφαλιστικών ταμείων.
Οι ξένοι φίλοι του κ. Αράπογλου, διαχειριστές κερδοσκοπικών χαρτοφυλακίων, εγκαταλείπουν άρον άρον τη μετοχή της Εθνικής, θορυβημένοι από τους κινδύνους που δημιουργεί η έκθεση στην τουρκική αγορά, σε συνδυασμό με τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της διεθνούς κρίσης.
Ακόμη και η αμερικανική Citigroup, τέως εργοδότης του κ. Αράπογλου, που άλλοτε με τις αναλύσεις της εξυμνούσε τη διοίκηση της Εθνικής, έκανε λόγο σε πρόσφατη ανάλυσή της για δυσκολίες που προκύπτουν από την ενσωμάτωση της τουρκικής Finansbank και τη διεθνή επέκταση του ομίλου και «πετσόκοψε» τις προβλέψεις της για τα κέρδη του 2009 και του 2010. Η δε Merrill Lynch, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, έπαψε πλέον να συνιστά αγορά των μετοχών της Εθνικής.
Ο κ. Αράπογλου δεν μπορεί πλέον να συγκαλύψει την «γκρίζα» πραγματικότητα της τουρκικής οικονομίας και τους κινδύνους που έχει δημιουργήσει στην Εθνική η απόφασή του να εξαγοράσει έναντι αστρονομικού τιμήματος το 2006 τη Finansbank, δεσμεύοντας μεγάλο μέρος του ενεργητικού του ομίλου σε μια ασταθή οικονομία.
Από το 2004, ο κ. Αράπογλου είχε δύο βασικούς στρατηγικούς στόχους: να ανεβάσει την κερδοφορία της τράπεζας με άνοιγμα στην Τουρκία και στις βαλκανικές χώρες και να την «αποσυνδέσει» πλήρως από το Δημόσιο και τα Ταμεία, αναδεικνύοντας μια ισχυρή πλειοψηφική ομάδα ξένων κερδοσκοπικών χαρτοφυλακίων σε κυρίαρχους της μετοχικής σύνθεσης της Εθνικής.
Η εύκολη κερδοσκοπία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Τουρκία, με την άντληση φθηνών ευρώ στην Αθήνα και τον δανεισμό με υψηλά επιτόκια στις γειτονικές χώρες, ανέβασε την κερδοφορία της τράπεζας συγκυριακά και επέτρεψε στον κ. Αράπογλου να ισχυρίζεται ότι δίκαια ο ίδιος και η ομάδα του έλαβαν εξωφρενικά μπόνους με τη μορφή φθηνών μετοχών τα τελευταία χρόνια. Τώρα η κρίση στην Τουρκία και στις βαλκανικές χώρες οδηγεί σε αδιέξοδο αυτήν τη στρατηγική.
Αν οι μάνατζερ κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ο Κώστας Κ. Καραμανλής οφείλει να παραδεχθεί ότι απέτυχε στην επιλογή του Αράπογλου. Όπως οφείλει να εξηγήσει και γιατί αφήνει ανεκμετάλλευτη τη σπάνια ευκαιρία να ανακτήσει το Δημόσιο σε τιμή ευκαιρίας τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας, για να την αξιοποιήσει ως βασικό εργαλείο οικονομικής πολιτικής σε μια δύσκολη περίοδο, όπως έχει προτείνει πρώτο το «ΠΑΡΟΝ» και ακολούθησαν πολλές άλλες εφημερίδες και κόμματα. Όταν το Δημόσιο δανείζεται δισεκατομμύρια για να μοιράσει ενισχύσεις στις τράπεζες, γιατί δεν δανείζεται άλλα 2-3 δισ. ευρώ για να επαναφέρει σε δημόσιο έλεγχο την ισχυρότερη ελληνική τράπεζα; Μήπως επειδή έτσι θα ερχόταν σε σφοδρή σύγκρουση με το πανίσχυρο καρτέλ των τραπεζιτών; Κάθε εξήγηση δεκτή…