Τάσσος Παπαδόπουλος: Το σύγχρονο ΟΧΙ της Κύπρου και του Ελληνισμού
Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα), και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ. Εν συνεχεία, σε ηλικία 24 ετών, είχε διοριστεί υπουργός Εσωτερικών από τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο Μακάριο στην πρώτη κυπριακή κυβέρνηση. Διετέλεσε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Μακάριου και είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες το 1974. Ήταν ο υπουργός που εφάρμοσε το σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην Κύπρο και είχε υπηρετήσει με επιτυχία στα υπουργεία Εργασίας, Υγείας και Οικονομικών. Ως υπουργός υπηρέτησε τις κυβερνήσεις του Μακάριου από το 1960 μέχρι το 1972, όταν εξελέγη βουλευτής με το Ενιαίο Κόμμα, το οποίο είχε συνιδρύσει με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη και τον Γλαύκο Κληρίδη. Το 1978 διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα πρόεδρος της Βουλής και διαμεσολαβητής στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού μετά το ’74 υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Το 2000 ανέλαβε την Προεδρία του ΔΗΚΟ και το 2003 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο των εκλογών.
Ο Τάσσος του «Όχι»
Στην ιστορία θα μείνει γνωστός κυρίως για το γενναίο του «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν και ως ο σύγχρονος εκφραστής της αξιοπρέπειας των Ελλήνων της Κύπρου και του Ελληνισμού. Επίσης, ως ο πολιτικός που δεν υπέκυψε ούτε στις πείσεις των Βρετανών ούτε των Αμερικανών ούτε της διεθνούς κοινότητας που προσπαθούσαν με απειλές να τον αναγκάσουν να πει «Ναι» στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως είχε τονίσει χαρακτηριστικά στο διάγγελμά του με το οποίο καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου να πουν «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν, «παρέλαβα κράτος και δεν πρόκειται να παραδώσω κοινότητα».
Ανυποχώρητος μαχητής, πατριώτης
και πολέμιος του λαϊκισμού
Μετά θάνατον, ακόμη και οι μεγαλύτεροι κατήγοροί του προσέτρεξαν να του πλέξουν το εγκώμιο, υποστηρίζοντας κατά γενική παραδοχή ότι ήταν πατριώτης, πείσμων και πιστός στις αρχές και αξίες, στην ελευθερία και τη δημοκρατία. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν αποδόθηκαν στον Τάσσο Παπαδόπουλο μόνο από τους στενούς του συνεργάτες, αλλά και από τους αντιπάλους τους, και κυρίως από τα στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκο Αναστασιάδη, Αβέρωφ Νεοφύτου και Ιωάννη Κασουλίδη. Ανάλογη ήταν και η στάση όλων των πολιτικών αρχηγών και του Προέδρου Χριστόφια για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος σήκωσε το βάρος του «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν διεθνώς και ανέστρεψε το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στην ΕΕ. Ήταν ένας ανυποχώρητος αγωνιστής και μαχητής. Ήταν πολέμιος του λαϊκισμού. Αρνείτο να γίνει λαϊκιστής για να κερδίσει αξιώματα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που έχασε τις εκλογές τον Φεβρουάριο του 2008. Αρνείτο πεισματικά να προβαίνει σε υποσχέσεις και να παραμυθιάζει τους Κυπρίους.
Το πλαίσιο-λύση του Τάσσου και οι επιτυχίες του
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο αντιμετώπισε το Κυπριακό, αλλά πέτυχε ένα νέο νομικό και πολιτικό πλαίσιο λύσης του, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
=Με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθορίστηκε ότι η λύση του Κυπριακού θα στηρίζεται στις αρχές επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ.
=Εκδόθηκε από την ΕΕ η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, η οποία απαντά στην τουρκική δήλωση ότι η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η αντιδήλωση της ΕΕ καθιστά σαφές ότι η ΕΕ αναγνωρίζει ως κράτος στην Κύπρο μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία και καθορίζει ότι αποτελεί μέρος των τουρκικών υποχρεώσεων για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η εξομάλυνση των σχέσεων μαζί της και η εφαρμογή του επιπρόσθετου Πρωτοκόλλου της Τελωνειακής Ένωσης, που στην πράξη, μεταφράζεται ως τερματισμός του εμπάργκο που επιβάλλει η Άγκυρα επί των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
=Τον Δεκέμβριο του 2007 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να παγώσουν 8 ενταξιακά τουρκικά κεφάλαια τα οποία συνδέονταν με το Πρωτόκολλο. Η απόφαση προνοεί ότι τα οκτώ κεφάλαια ούτε ανοίγουν ούτε κλείνουν εάν η Τουρκία δεν εφαρμόσει το Πρωτόκολλο.
=Στις 8 Ιουλίου του 2007 υπέγραψε με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ συμφωνία με την οποία άρχιζαν εκ νέου οι συνομιλίες λύσης του Κυπριακού. Η συμφωνία αυτή έχει τεθεί στο περιθώριο ειδικά μετά τη συμφωνία της 23ης Μαΐου του 2008 μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ. Για το θέμα αυτό και τις διαφωνίες του, ότι δηλαδή επρόκειτο περί υποχώρησης που θα προκαλούσε προβλήματα, απέστειλε στον Πρόεδρο Χριστόφια επιστολή τον Ιούνιο του 2008.
=Είχε δημιουργήσει ολόκληρο φάκελο για την αναθεώρηση της πολιτικής της Κύπρου με τη Βρετανία και τις βάσεις, τον οποίο ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέσυρε και κλείδωσε στο συρτάρι.
=Ανέδειξε τον γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου στην ΕΕ, ειδικά στην κρίση του Λιβάνου, όπου ο υπουργός του των Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας έστειλε διπλωματική νότα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να μη χρησιμοποιούνται οι βρετανικές βάσεις, διότι στην Κύπρο υπάρχει κράτος, δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία, οπότε από τα δικά της λιμάνια και αεροδρόμια έπρεπε να διενεργούνται ανθρωπιστικές και άλλες επιχειρήσεις της ΕΕ.
Η Κύπρος στην ΟΝΕ
Επιπροσθέτως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο υπέγραψε τον Απρίλιο του 2004 στη Στοά του Αττάλου την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, αλλά την 1/1/2008 την ενέταξε και στην ΟΝΕ. Παρέδωσε μια οικονομία με πλεόνασμα που έφθασε το 3% και πλέον επί του ΑΕΠ. Για την ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ ήρθε σε σύγκρουση με το ΑΚΕΛ και τον νυν Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφιας, συνεταίρο του τότε στην εξουσία.
Ο Χριστόφιας ήθελε παράταση ένταξης της Κύπρου στην ΟΝΕ για να χαλαρώσουν οι δείκτες της οικονομίας και να υπάρχει δυνατότητα και ευελιξία, όμως κατηγορήθηκε για τη διενέργεια ρουσφετιού.
Ο Παπαδόπουλος δεν ενέδωσε και τελικά η Κύπρος εντάχθηκε στην ΟΝΕ. Εάν δεν εντασσόταν, με την υφιστάμενη οικονομική κρίση η κυπριακή λίρα θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα ως προς την ισοτιμία της με το ευρώ, όπως συμβαίνει με τις βαλτικές χώρες και την Ουγγαρία. Ταυτοχρόνως, η ισχυρή οικονομία που άφησε πίσω του ο Παπαδόπουλος βοηθά σήμερα την Κύπρο να αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση πολύ καλύτερα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δημοκρατία και ελευθερία
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έχασε τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2008 μόνο επειδή αρνήθηκε να λαϊκίζει, αλλά και λόγω της συμμαχίας ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, η οποία άρχισε πόλεμο λάσπης σε βάρος του τότε κύπριου Προέδρου, τον οποίο τις προάλλες, με τον θάνατό του, προ και μετά της κηδείας του, Συναγερμικοί και ΑΚΕΛικοί σχεδόν υμνούσαν για την πολιτική του ικανότητα, τον πατριωτισμό και τη συνέπειά του στις αρχές και τις αξίες στις οποίες πίστευε.
Μεταξύ αυτών ήταν η ελευθερία, η δημοκρατία και η βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των αρχών της ΕΕ, και η αγάπη στην πατρίδα.