Μάστορας με πτυχίο

Δεν γνωρίζω αν η χώρα μας κρατάει σταθερά, σε παγκόσμια κλίμακα, το χρυσό μετάλλιο με τους πιο πολλούς δημοσίους υπαλλήλους, σίγουρα όμως θα έχουμε το ασημένιο. Το όνειρο του Έλληνα γονέα είναι να σπουδάσει το παιδί του και να διοριστεί στο Δημόσιο.

Φυσικά, κομμάτι δύσκολο να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο για όλα τα παιδιά, όμως αυτό που μπορούν να πετύχουν όλα τα Ελληνόπουλα είναι να γίνουν κάτοχοι πτυχίου χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τους απορροφήσει το Ελληνικό Δημόσιο, αφού με μια τέτοια λογική ποιος θα δουλέψει σε όλα τα επαγγέλματα εκτός του Δημοσίου;

Καθηγητής Μαθηματικών ο φίλος και συγχωριανός μου, Βασίλης Πέτρου, και τη χρονιά που διορίστηκε ξεκινούσε και η κόρη του ως μαθήτρια στην Πρώτη Δημοτικού, οπότε ο δάσκαλος τη ρωτάει: «Τι δουλειά κάνει ο μπαμπά σου;». Και η μικρή του απαντάει: «Ο πατέρας μου είναι μάστορας, αλλά είναι και καθηγητής». Και βέβαια όχι μόνο δεν λάθεψε η Βιβή, αλλά είπε την πραγματικότητα, αφού τις περισσότερες οικοδομικές δουλειές στο σπίτι τους έβλεπε να τις κάνει ο πατέρας της, γεγονός που σημαίνει πως αν δεν διοριζόταν στο Δημόσιο θα ήταν ένας καλός εργολάβος οικοδομών.

Όπως είναι άλλος φίλος στην περιοχή μας, ο Γιάννης Χαμηλός στη Λαμία, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Πειραιώς, που δεν περίμενε τον διορισμό, αλλά πήρε τη σκυτάλη από τον συνταξιούχο πατέρα του που ήταν μαραγκός και για είκοσι χρόνια εργαζόταν στο ξυλουργείο και στις οικοδομές τοποθετώντας πόρτες και ντουλάπια.

Το σίγουρο είναι πως όποια δουλειά και να κάνει ο εργαζόμενος θα αποδίδει καλύτερα όταν έχει και τις ανάλογες σπουδές. Υπάρχουν και περιπτώσεις που οι νέοι έχουν εξασφαλίσει το μέλλον τους και μάλιστα στην ειδικότητα που επέλεξαν για να σπουδάσουν και θα αναφερθώ και πάλι στην περιοχή μου όπου η Βασιλική, παίρνοντας το πτυχίο ως αρχιτέκτων, ανέλαβε τις οικοδομικές επιχειρήσεις του πατέρα της Π. Συρόπουλου, πετυχημένου εργολάβου στη Λαμία.

Θανάσης Σταματέλος
Καστελλία Παρνασσίδος