Βουλιάζουμε…

Αντιθέτως, όλα τα γεγονότα, ο στρατηγικός, χωρίς καμιά υπερβολή, σχεδιασμός των κινήσεων και των μπλόκων σε καίριες αρτηρίες που νέκρωσαν όλη την πόλη (όπως την περασμένη Δευτέρα με καταλήψεις στην Αλεξάνδρας, στους Καλογήρους στη Βουλιαγμένης, στην Κοραή, στον Πειραιά), που χρειάζεται να ‘χει κανείς γνώσεις ειδικές, επιβεβαιώνει την αρχική… εικόνα ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο.

Το ερώτημα που αναζητεί απάντηση είναι το πού αποβλέπει. Πού στοχεύουν εκείνοι που κινούν τα νήματα, ντόπιοι, εκ των οποίων «κάποιοι» είναι… αντιπρόσωποι ξένων κέντρων. Να κάψουν τη χώρα; Να καταστρέψουν τα πάντα; Να διασύρουν την Ελλάδα παντού; Να γκρεμίσουν; Να μην ξαναπατήσει τουρίστας; Να νεκρώσουν όλες οι τουριστικές περιοχές; Τα μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας είναι όλα άδεια. Να γεμίσουν απολυμένους και άνεργους όλοι οι δρόμοι;

Και μετά τι;

Θα τα ξαναφτιάξουν όλα από την αρχή; Και τότε ποιο το όφελος αυτού του ξεσηκωμού;

Κάποιοι βέβαια θα ‘χουν κάνει το θέλημα… Κάποιοι θα κερδίσουν από τη γενική αστάθεια που επιδιώκεται… Με πρώτους τους γύρω γείτονές μας που τρίβουν τα χέρια τους με όλα αυτά ζούμε και είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Σαν τις ύαινες περιμένουν να αρπάξουν. Ήδη η Τουρκία προχθές έκανε κυριολεκτικά Γης Μαδιάμ το Αιγαίο… Και εμείς σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.

Κοντά σ’ αυτά αν βάλεις και την οικονομική θύελλα, τότε το μείγμα γίνεται δυναμίτης για όλους και για τον τόπο…

Βουλιάζουμε και δεν το καταλαβαίνουμε. Και δεν βλέπουμε τα χειρότερα που έρχονται. Η φωτιά που άναψαν στη Γιουγκοσλαβία δεν είναι δύσκολο να μπει και στα δικά μας χωράφια.

Ανησυχούμε…

Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Ας καταλάβουμε ότι μπορεί να μας λείπουν πολλά, αλλά τη ζωή στην Ελλάδα τη ζηλεύουν πολλοί…

Οφείλουμε όλοι να την προστατέψουμε. Το μπορούμε. Όπως μπορούμε και να διεκδικήσουμε περισσότερα, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι έχουμε και υποχρεώσεις. Γιατί μόνο τα δικαιώματα θυμόμαστε όλοι…