Το κοινωνικό «τσουνάμι»
ΕΙΝΑΙ αρκετά εύκολο να εντοπίσουμε τις αιτίες εξαιτίας των οποίων προκλήθηκε το καταστροφικό «τσουνάμι», που ξύπνησε απότομα την κοινωνία μας από τον καταναλωτικό της λήθαργο και το αίσθημα ασφαλείας που τη διακατείχε. Κατ’ αρχάς, αρκεί να κάνουμε μια χρονική αναδρομή στην πολιτική ζωή των τελευταίων δέκα χρόνων. Πρόκειται για μια πορεία η οποία χαρακτηρίζεται από σκάνδαλα, αλαζονεία και αδιαφορία για τα καθημερινά προβλήματα.
ΤΙ ΝΑ πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους ανθρώπους που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια; Το ξύλο των δυνάμεων ασφαλείας στους συνταξιούχους; Τον πλουτισμό ορισμένων πολιτικών; Την ξύλινη γλώσσα, την αλαζονεία και την υποκρισία τους; Το χρηματιστήριο; Την ακρίβεια; Την καταστροφή του Περιβάλλοντος; Τις προκλητικές αυξήσεις στους μισθούς των βουλευτών; Τα αντικειμενικά κριτήρια; Τα τεκμήρια; Τα καρτέλ; Τις υποκλοπές; Τα φακελάκια; Τις φοροεπιδρομές του ΣΔΟΕ; Τις παράνομες κεραίες κινητής τηλεφωνίας; Το ναυάγιο του «Σάμινα»; Τις φωτιές στα δάση μας; Τη γραφειοκρατία; Τα τριτοκοσμικά νοσοκομεία; Την υποβαθμισμένη Παιδεία; Τον Οτσαλάν; Τα κότερα και τις βίλες κάποιων εκπροσώπων μας; Το ελεύθερο εμπόριο ναρκωτικών;
ΤΙ ΝΑ πρωτοθυμηθεί κανείς ακόμη… Την επιβάρυνση του κυκλοφοριακού στις μεγάλες πόλεις; Την υπερωριακή παράνομη εργασία; Τους μισθούς πείνας; Το πρόβλημα του Ασφαλιστικού και τα δομημένα ομόλογα; Την ανισότητα και την αναξιοκρατία; Την ομηρία των συμβασιούχων; Τις μίζες; Την άδικη… δικαιοσύνη; Τα golden boys με τους τεράστιους μισθούς και τις λιμουζίνες; Την καταστροφή της Ολυμπιακής Αεροπορίας; Τα τραγικά δυστυχήματα στους δρόμους-καρμανιόλες; Τις off-shore εταιρείες; Το Βατοπέδιο και τη Βιστωνίδα; Δυστυχώς, ο κατάλογος είναι ατελείωτος και δεν ξεχνιέται. Επιβαρύνει μόνιμα το υποσυνείδητο όλων μας. Συμπιέζει την καθημερινότητά μας και αγωνιά να εκτονωθεί…
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, η Πολιτεία, για πολύ σκοτεινούς λόγους, επέτρεψε τα τελευταία τριάντα χρόνια, δίπλα στην καρδιά της πρωτεύουσας, στα Εξάρχεια, να αναπτυχθεί ουσιαστικά ένα «ιδιόμορφο καθεστώς». Οι… αρμόδιες υπηρεσίες αλλοίωσαν με την πολιτική τους μια πανέμορφη γειτονιά, καθιστώντας την κέντρο περιθωριακών δραστηριοτήτων με επίκεντρο τη βία και τα ναρκωτικά. Μια γειτονιά στην οποία συνυπήρχαν με διαλεκτική αρμονία η αριστερή ιδεολογία, ο αναρχικός ιδεαλισμός, η αρχοντική αστική τάξη του μεσοπολέμου, η καλλιτεχνική δράση, ο ανθός της διανόησης, οι φοιτητικές ανησυχίες και ο γραφικός πολιτισμός του περιθωρίου, όπως αυτός περιγράφεται από τον Νίκο Τσιφόρο, την κατάντησαν τα διεστραμμένα μυαλά κάποιων κρατικών λειτουργών άντρο πρέζας, βίας και χουλιγκανισμού! Άντρο βιαιότητας, μαυρίλας και κατάθλιψης! Και ας αντιστέκονται οι εναπομείναντες κάτοικοι… Και ας κάνουν εδώ και χρόνια πολυπληθείς συγκεντρώσεις… Και ας διαμαρτύρονται στην παχύδερμη εξουσία…
ΑΝ ΕΙΣΑΚΟΥΟΝΤΑΝ από τους ιθύνοντες και υπήρχε στην περιοχή μια ήπια, αλλά σταθερή και ουσιαστική παρουσία της Αστυνομίας, όπως υπάρχει σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, τα Εξάρχεια δεν θα είχαν μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη και ίσως το τραγικό περιστατικό να μην είχε συμβεί ποτέ. Τελικά όμως ένας «Ράμπο» αστυνομικός και ένα παιδί συναντήθηκαν σε λάθος τόπο και χρόνο… Έτσι ενώθηκε η δίκαιη οργή για το τραγικό γεγονός με το «τερατούργημα» των Εξαρχείων και τη συνολική αγανάκτηση του κόσμου. Έτσι, το «τσουνάμι» ισοπέδωσε τα πάντα και «η εικόνα, που όλοι βλέπουμε, είναι δυστυχώς ίδια με την πραγματικότητα», κύριε υπουργέ…
Η ΟΠΟΙΑ κυβέρνηση προκύψει στις επόμενες εκλογές πρέπει να είναι κυβέρνηση ελπίδας. Να μην επαναλάβει λάθη του παρελθόντος και να υιοθετήσει διαφορετική προσέγγιση στα προβλήματα, νέες αντιλήψεις και «καθημερινό μυαλό» στις πολιτικές της επιλογές. Διαφορετικά, το επόμενο «κοινωνικό τσουνάμι» θα είναι πολύ χειρότερο…