Κλαίει ο Ελληνισμός, κλαίει η Κύπρος…

Αυθόρμητα τα δάκρυα. Για τον γενναίο που ζωντάνεψε το «ΟΧΙ», άγιο φυλαχτό της φυλής μας. Και κράτησε όρθια την Κύπρο, όταν όλοι θεωρούσαν πως όλα είναι τετελεσμένα. Ακόμη και ο επικήδειος είχε ετοιμαστεί. Άντεξε στις πιέσεις. Πιστός τοις κείνων ρήμασι… Το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος» δεν χάθηκε. Απέδειξε ότι ακόμη και ένας, αποφασισμένος, τα μπορεί όλα. Ήταν άξιος της πατρίδας. Ένας από τους τελευταίους ανδρείους…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ηγέτη, τον Τάσσο όλων μας, για τον δρόμο που μας έδειξε. Δική μας ευθύνη να τον κρατήσουμε ανοιχτό. Για την Κύπρο μας, ρε γαμώτο…