Η ευθύνη του κ. Παπανδρέου
Ανήκουμε στους ελάχιστους εκείνους, που σε ανύποπτο χρόνο και όταν η πλειοψηφία των διαμορφωτών της κοινής γνώμης καταλόγιζαν «ανικανότητα» στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με όπλο τις δημοσκοπήσεις, λέγαμε πως νομοτελειακά θα έρθει η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου να κυβερνήσει τον τόπο. Όπως σήμερα λέμε ότι, νομοτελειακά την επαύριον των εκλογών, όποτε κι αν γίνουν, το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να κυβερνήσει τον τόπο. Διά ταύτα έχουμε το δικαίωμα να επισημάνουμε στον κ. Παπανδρέου πως για αν κυβερνήσει δημιουργικά πρέπει ν’ αφήσει πίσω του τις παλιές κυβερνητικές πρακτικές του ΠΑΣΟΚ, τις παλιές ιδέες και κυρίως την παλιά αλαζονεία. Η νέα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση απαιτεί νέες ιδέες, νέες πρακτικές, αδιάκοπη κοινωνική διαβούλευση και, πάνω απ’ όλα, επεξεργασμένες αρχές και στρατηγική διακυβέρνησης.
•Άρα ο κ. Παπανδρέου δεν πρέπει να βιαστεί να πάρει στα χέρια του την εξουσία, πριν προετοιμαστεί κατάλληλα να αντιμετωπίσει μια κοινωνική πραγματικότητα που εμπεριέχει σπέρμα αντικειμενικής «επαναστατικής κατάστασης», με τους αποκάτω «να μη θέλουν να ζήσουν όπως πριν» και τους αποπάνω «να μην μπορούν να ζήσουν όπως πριν».
Έτσι, εκτιμούμε πως η άμεση προσφυγή στις κάλπες δεν πρέπει να γίνει στρατηγικό αίτημα του ΠΑΣΟΚ, αλλά απλώς να χρησιμοποιείται ως ζήτημα τακτικής και συγκυρίας. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να βιάζεται ο κ. Παπανδρέου να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Ας αφήσει τον Κώστα Καραμανλή να περάσει την μπόρα της κρίσης, υπερασπιζόμενος την υστεροφημία του – οι εκλογές μπορούν να περιμένουν. Έπειτα σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης και οικονομικής δυσπραγίας, το λιγότερο που χρειάζεται η χώρα είναι η εκλογική περιπέτεια, που για να εκκαθαριστεί, ίσως χρειαστεί και «δεύτερος γύρος».
•Ανήκουμε σε εκείνους που αδιαφορούν για τις ρητορικές αδυναμίες του κ. Παπανδρέου και αναγνωρίζουν το «βάθος σκέψης» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γι’ αυτό πιστεύουμε πως δεν θα παρασυρθεί από τον ούριο άνεμο των δημοσκοπήσεων και τους βιαστικούς που ονειρεύονται υπουργεία και αξιώματα. Αντίθετα, το επόμενο διάστημα πρέπει να το δει ως διάστημα συστηματικής προετοιμασίας για μια δημιουργική κυβερνητική θητεία σ’ ένα κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον πολύπλοκο και απαιτητικό, που δεν εμπεριέχει «περίοδο χάριτος».