Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται…
Κύριε Διευθυντά,
Θλίψη και περίσκεψη διακατέχει τους ‘Ελληνες για τον άδικο θάνατο από πυροβολισμό ειδικού φρουρού, του άτυχου νεαρού Αλέξη, του οποίου η βάσκανη μοίρα του στέρησε τη ζωή πριν καν προλάβει να περάσει το κατώφλι της ενηλικίωσης, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, τη μαθητική και σπουδάζουσα κοινότητα!
Η παραδειγματική τιμωρία κάθε υπεύθυνου, όχι μόνον των δραστών αλλά και των ηθικών αυτουργών του εγκλήματος, είναι το λιγότερο που μπορούμε να απαιτήσουμε.
Ο Αλέξης όμως δεν ξαναγυρίζει στη ζωή και αυτό αποτελεί και τη δική μας βαριά τιμωρία ως γονείς, επειδή αφήνουμε απροστάτευτους τους νέους λες και μας περισσεύουν πολλοί 15χρονοι και τους προσφέρουμε θυσία στη προσπάθειά τους να αποδείξουν τον δικό τους «άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρονες»!
Αλλά ποιος στ’ αλήθεια έδειξε τον τρόπο στον νέο να γίνει καλύτερος από τους μεγαλύτερούς του, τους οποίους θα διαδεχθεί στην αυριανή κοινωνία; Αυτά όμως για τους εκάστοτε υπεύθυνους και αρμόδιους είναι ψιλά γράμματα!
Έτσι δεκαετίες τώρα έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου και το περιεχόμενό τους ανεμοδέρνει ανεξέλεγκτα και έχει θολώσει τη σκέψη της ελληνικής κοινωνίας. Φυσικά δεν έχουν αφήσει ανεπηρέαστη και τη νεολαία μας, απειλώντας μάλιστα και την ίδια τη Δημοκρατία, η οποία μπορεί να αντέχει αλλά ως πότε αφού νοσεί από τις κακοποιήσεις που υφίσταται καθημερινά. Διάγνωση της ασθένειας από την οποία πάσχει η Δημοκρατία μας σήμερα έχει γίνει από τον Ισοκράτη πριν από 2.400 χρόνια. Έλεγε λοιπόν κλαίων ο Ισοκράτης (436-338 π.Χ): «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία!»
Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας την παραπάνω διάγνωση του Ισοκράτη, για να αναζητούμε τη σωστή θεραπεία και να μη θυσιάζονται άδικα νέοι άνθρωποι. Ο Αλέξης ας είναι το τελευταίο θύμα μιας νοσηρής κατάστασης. Μιας κατάστασης, στην οποία απουσιάζει ο σεβασμός των δικαιωμάτων, της ανθρώπινης ζωής και της ιδιοκτησίας. Μιας κατάστασης, στην οποία η αγανάκτηση για την απώλεια της ζωής ενός νέου ικανοποιείται με την καταστροφική μανία ή με την κλοπή ενός τζιν, από την προστατευόμενη (!) από το κράτος ιδιοκτησία πολιτών του!
Ηλίας Γιαννούτσος
Βέροια