ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ
Η εφηβεία είναι η εποχή της αναζήτησης οραμάτων και ιδανικών.
O έφηβος απορρίπτει, αμφισβητεί, απεχθάνεται και αδιαφορεί.
Στο στάδιο αυτό οι αντιφάσεις κυριαρχούν: ευαισθησία και σκληρότητα, αλαζονεία και συστολή, πλήξη, ανία και υπερδιέγερση.
Είναι, δηλαδή, η εφηβεία φάση έντονης ζύμωσης, καθώς τα πλέον αντιφατικά στοιχεία παλεύουν και διεκδικούν επικράτηση στην ψυχή των παιδιών μας.
Πέραν των ανωτέρω, οι νέοι όταν λειτουργούν ως ομάδα πιθανόν να παρουσιάσουν τάσεις υποτίμησης και ταπείνωσης των άλλων, επιβεβαιώνοντας τη δική τους ταυτότητα.
Αυτές τις τάσεις, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, μπορούμε να τις θεωρήσουμε ανώδυνες. Όταν όμως καλλιεργηθούν και υποκινηθούν επίμονα, τότε το ζήτημα αλλάζει.
Παίρνει απρόβλεπτες διαστάσεις, οι οποίες εξαλλάσσονται σε απόρριψη των άλλων.
Τότε κερδίζει έδαφος η άρνηση, η ισοπέδωση, η αντικοινωνικότητα, μια επικίνδυνη δηλαδή νοοτροπία.
Η μεγαλύτερης ηλικίας (δάσκαλοι, γονείς, αξιωματούχοι κ.ά.) φαντάζουν εχθρικοί και αντιπαθείς, δηλαδή αντίπαλοι.
Γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζονται άκρα προσοχή, περίσκεψη, υπευθυνότητα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της εφηβείας. Αυτά είναι προαπαιτούμενα.
Κι όμως, επανειλημμένα είδαμε στην καλούμενη εξέγερση των δεκαπεντάρηδων τη συστηματική υποκίνηση, την ασύστολη κολακεία και τον εκμαυλισμό να μην ορρωδούν προ ουδενός.
Πολλάκις διαπιστώσαμε και διαπιστώνουμε μια φρενήρη υποκριτική πλειοδοσία με άδηλες αλλά και επίσης έκδηλες επιδιώξεις.
Είδαμε με οδύνη να συγκροτούν μπλοκ χειροκροτητών η κομματική υστεροβουλία και η ψευτοπροοδευτική παραλυσία μιας θλιβερά ανεύθυνης δημοσιογραφίας και διανόησης. Την ίδια βέβαια ώρα οι πλείστοι των Ελλήνων οικτίρονται για την κακοποίηση της ελπίδας του έθνους μας, των τόσο πολλά υποσχόμενων νέων μας, αν τους αντιμετωπίσουμε τίμια και υπεύθυνα.
Τέτοιου είδους εκδηλώσεις όμως, από τα άθλια ανθρωπάρια που καπηλεύονται την ορμή, την αγνότητα και τον αυθορμητισμό των παιδιών μας, εκτός των άλλων, τους προκαλούν αποπροσανατολισμό και σύγχυση.
Είναι ανεύθυνο και ανήθικο να τους καλλιεργείται επίμονα η υπερφίαλη αντίληψη ότι αυτοί οι άπραγοι ναυτόπαιδες θα σώσουν το καράβι. Έτσι παίζουν το καταστροφικό για τον εαυτό τους παιχνίδι, που έχουν καταστρώσει άλλοι.
Αντίθετα, θα έπρεπε να γίνει σαφές ότι οφείλουν και τους οφείλεται δημιουργική μαθητεία για ενίσχυση του πνευματικού τους οπλοστασίου.
Τα πράγματα είναι φτιαγμένα με τέτοιον τρόπο, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίζει τον κόσμο, να θεάται τη ζωή και τα νοήματά της, από το ύψος που κατέκτησε ανεβαίνοντας σκαλί σκαλί στις εμπειρίες του, αυτές που ο χρόνος μεταλλάσσει σε απόσταγμα σοφίας.
Οι άγουροι καρποί, για να ωριμάσουν, ασφαλώς θέλουν χρόνο και όχι καταστροφικές κολακείες.
Κοινή λογική, στοιχειώδης σωφροσύνη και εντιμότητα θα αρκούσαν στα κάθε λογής υποβολεία.
Η εφηβεία είναι μια πτήση σε νέους ανοικτούς ορίζοντες.
Η συμπαράσταση και η ενθάρρυνση σε δημιουργικές πρωτοβουλίες είναι χρέος όλων μας.
Αναλογίστηκαν όμως αυτοί οι αυτόκλητοι κλακαδόροι πόσο επικίνδυνη, πόσο μοιραία και καταστροφική μπορεί να αποβεί αυτή η συμπαράσταση, αν στον αυθορμητισμό και στα όνειρα των παιδιών μας προσθέσουν ύπουλα το βάρος των δικών τους ανομολόγητων στόχων και επιδιώξεων;