Μονά ζυγά δικά του

Έλεγε ο φίλος μου, παλαιός κοινοβουλευτικός, στη φιλική συντροφιά της Βαλαωρίτου.

Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, επέλεξε υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον. Ακολούθησε την τακτική που ακολουθούν πολλοί αρχηγοί κρατών και πρωθυπουργοί για την επιλογή υπουργού Εξωτερικών. Στέλνουν στο «εξωτερικό» εκείνον που δεν θα ήθελαν στο «εσωτερικό». Στα εσωτερικά του κράτους και του κόμματος.

Καλύτερα σχέσεις με τους ξένους παρά με το κόμμα, τις οργανώσεις, τον λαό.

Το σχήμα δεν έχει αποδειχθεί επιτυχές. Αντίθετα. Η εμπειρία δείχνει ότι η σύγκρουση, αργά ή γρήγορα, έρχεται.

Ο Μητσοτάκης, π.χ., επέλεξε υπουργό Εξωτερικών τον Σαμαρά. Και συγκρούστηκε μαζί του. Ο Σημίτης επέλεξε τον Πάγκαλο. Συνέβη το ίδιο. Στη συνέχεια τον Γ. Παπανδρέου, με τον οποίο επίσης συγκρούσθηκε. Ο Καραμανλής επέλεξε την Ντόρα. Και είναι φανερό ότι η συζήτηση περί διαδοχής του από την υπουργό Εξωτερικών θα τον έχει ενοχλήσει σοβαρότατα. Το σχήμα, λοιπό, φαίνεται να μη λειτουργεί.

Επικείμενου ριζικού ανασχηματισμού της κυβέρνησης, μήπως θα ήταν σκόπιμο ο πρωθυπουργός να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να τοποθετήσει την Ντόρα κυβερνητικό εκπρόσωπο;

Τα οφέλη του θα είναι πολλαπλά: Αν η Ντόρα καταφέρει να αναστρέψει το κλίμα, αυτός θα ωφεληθεί κατά κύριον λόγο. Μπορεί ακόμα και να έχει ευνοϊκό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές, εκεί που σήμερα φαίνονται όλα χαμένα. Αν η πτώση συνεχισθεί, και το καθημερινό μπρίφινγκ αποκαθηλώσει την κ. Μπακογιάννη, ποιος δεν θα αποδώσει τις ευθύνες σʼ αυτήν;

Μονά ζυγά δικά του!