Κόντρα στα φοβικά μας σύνδρομα

Η «Εφραιμιάδα» επί τρεις μήνες μονοπωλεί το ενδιαφέρον της πολιτικής τάξης και βεβαίως της κοινής γνώμης της χώρας. Μείζονα θέματα όπως η αντιμετώπιση του οικονομικού, και όχι μόνον εφιάλτη, και η απόκρουση σκηνικού κρίσης που προωθεί η Άγκυρα στο Καστελλόριζο και την Κύπρο προσπερνιούνται στα ψιλά των εφημερίδων.

Η Τουρκία δρα κι εμείς «διαπραγματευόμαστε». Στην Πόλη συνήλθε αυτή την εβδομάδα σε μια ακόμη, την 41η συνάντησή της, η μεικτή Ελληνοτουρκική Επιτροπή στην οποία ως γνωστόν προβάλλονται από τους Τούρκους και αναδεικνύονται κάθε φορά και νέες «διαφορές». Στην Αθήνα, παρά ταύτα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ακόμη την ορολογία Ανδρέα Παπανδρέου – Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι η μοναδική διαφορά μας. Έτσι όπως και όσο παραμένει αναλλοίωτη (στα χαρτιά) η απόφαση των αρχηγών της 13/4/1992 για το όνομα των Σκοπίων!

«Διαπραγματευόμαστε»… Και στην Κύπρο, πριν ακόμη καν συναντηθούν οι Χριστόφιας – Ταλάτ, ο πρώτος έσπευσε να παραχωρήσει εναλλακτική προεδρία και αναγνώριση 50.000 εποίκων. Τώρα μόλις άρχισαν να διακρίνουν την ταύτιση Ταλάτ – Άγκυρας. Ο Ναπολέων έλεγε: «απαγορέψτε τις διαπραγματεύσεις. Είναι μέσα που οι εχθροί μας πάντα χρησιμοποιούσαν εναντίον μας».

Οι Ναιναίκοι μάς προέκυπταν και στον Ελληνισμό. Όμως σε απόκρουση διαθέταμε Μακρυγιάννηδες και Κολοκοτρωναίους («τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους»!). Ανοήτως το πολιτικό μας προσωπικό θύει στο είδωλο της μηδέποτε υπαρξάσης ελληνοτουρκικής φιλίας. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας ουδέποτε υπήρξαν σχέσεις φιλίας, αλλά κατά τον εύστοχο ορισμό του αείμνηστου Μιχάλη Δούντα «σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης».

Στη Μεγαλόνησο σήμερα οι ηττημένοι του Δημοψηφίσματος του 2004 θέλουν να πάρουν «το αίμα πίσω». Πέραν των άλλων ορατών και αθέατων επιχειρούν μια καταπελτώδη παρέμβαση στα βιβλία της σχολικής ιστορίας.

Εθνομηδενιστές ιστοριογράφοι υπό την καθοδήγηση της γνωστής και μη εξαιρετέας κ. Ρεπούση γράφουν για τα παιδιά μια «λάιτ βερσιόν» των αγώνων των κυπρίων αδελφών μας για την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή τους.

Αυτοί που ήθελαν να «φεσώσουν» στον Ελληνισμό το άθλιο Σχέδιο Ανάν, αμετανόητοι για τις επιλογές τους, πασχίζουν να δημιουργήσουν εκ νέου προϋποθέσεις επιβολής του. Όταν δημοσιοποιήθηκε, μετά το δημοψήφισμα η κυνική αναφορά του αμερικανού αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Ντάνιελ Φριντ «Υποσχεθήκαμε στην Τουρκία πολλά δισεκατομμύρια δολάρια βοήθεια και την Κύπρο μέσω του Σχεδίου Ανάν». Ουδείς από τους Ανανιστές συγκινήθηκε. Ήρθαν τότε στο φως και αποδεικτικά χρηματισμού ατόμων και οργανώσεων από εξωκυπριακά κέντρα (Soros κ.ά.). Δεν δάκρυσε κανείς.

Τώρα, μετά το φοβερό ντοκουμέντο (Μιχάλης Ιγνατίου, «Έθνος» 30/11/08: «Δύο ταμεία για το «Ναι» στο Σχέδιο Ανάν, από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ») αποδεικνύεται πόσο χοντρό παιχνίδι εξαγοράς συνειδήσεων παίχτηκε τις κρίσιμες μέρες του δημοψηφίσματος. «Θα βάλουμε τα χρήματά μας στο στόμα τους», φθέγγεται με απίστευτη αδιαντροπιά ο αρχιμάστορας του βρώμικου παιχνιδιού αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία Μάικλ Κλόσον. Με το προσωπείο ενός τάχα εκπαιδευτικού προγράμματος (BSP) το αμερικανικό ΥΠΕΞ λειτούργησε αυτό το εκτροφείο πρακτόρων και κατασκευής Ναιναίκων.

Το πρόγραμμα κατά τον Κλόσον «προσφέρει στην Αμερική ένα ποικίλο, ευέλικτο και περιεκτικό σετ εργαλείων με το οποίο θα προσεγγίσει τους Κυπρίους οι οποίοι έχουν επιρροή για την επίτευξη πολιτικής διευθέτησης»!

Κατόπιν αυτού, θα ανέμενε κανείς στην Ελλάδα και στην Κύπρο πολιτικοί όπως οι Γιώργος Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη, Αλέκος Αλαβάνος και άλλοι τινές και Κύπριοι όπως ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης να ζητήσουν συγγνώμη γιατί επεχείρησαν τότε να παραπλανήσουν τον Ελληνισμό ζητώντας του αυτό που επεδίωκαν τα αμερικανικά δολάρια: να ψηφίσει «ναι» στο κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν.

Κατά τα λοιπά, η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει!

Φτιάχτηκε και βʼ ταμείο για «συμβόλαια» (ποιου είδους άραγε;) υπέρ πολιτών της Κύπρου. Από λάθος παραδόθηκε το έγγραφο αλογόκριτο. Ενώ μετά δόθηκε και λογοκριμένο, όπως και όλα των πρέσβεων Αθηνών και Λευκωσίας της επίμαχης περιόδου. Ετήσια «επένδυση» 15 εκατ. δολαρίων μόνο στην Κύπρο. Όπως «σκίτσαρε» και ο ΚΥΡ, «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, το μαύρο χρήμα ουδείς»!

Με ή και χωρίς τα τριάκοντα αργύρια στην Κύπρο πολλοί καταβάλλουν σήμερα υπερπροσπάθειες για να πλήξουν τον πυρήνα της συνείδησης του κυπριακού Ελληνισμού. Ευτυχώς είναι ζωντανή και η Κύπρος που αντιστέκεται: «Την Ελλάδα θέλομεν και άς τρώγομεν πέτρες».

Οι δράστες στοχεύουν να δημιουργήσουν κενό μνήμης με εργαλείο τη στρέβλωση και το κενό πληροφόρησης. Ελπίζουμε ότι δεν θα το πετύχουν.

Επανέρχεται ξανά το παραμύθι των «χαμένων ευκαιριών» (Ευάγγελος Αβέρωφ, Άγγελος Βλάχος κ.ά). Δυστυχώς για τους νοσταλγούς τα παραμύθια κατά κανόνα δεν είναι απόηχος πραγματικοτήτων, αλλά γνήσια αποκυήματα φαντασίας τους. Οι ευκαιρίες και στο Κυπριακό δεν υπήρξαν πίσω μας. Άλλο ζήτημα τα στρατηγικά και τακτικά λάθη μας.

Πολύ σοφά ο μακαρίτης καθηγητής Γ. Τενεκίδης είχε επισημάνει: «Ούτε η ελληνοκυπριακή πλευρά, ούτε η ελλαδική φρόντισαν, όσο θα έπρεπε, να απαλλαγούν από το πλέγμα της υποταγής στη μοίρα των ηττημένων».

Το «πλέγμα» σχετίζεται με το ανεπίτρεπτο και αδικαιολόγητο φοβικό μας σύνδρομο απέναντι στον διαρκή και κλιμακούμενο στρατιωτικό εκβιασμό της Άγκυρας.

Το φοβικό σύνδρομο ανήκει στους Ναιναίκους. Όχι στους Κολοκοτρωναίους. Ανήκει στους δειλούς και όχι στους γενναίους. Να αποβάλουμε τη δειλία που μας οδηγεί σε αδιάκοπες μονομερείς υποχωρήσεις με αντίτιμο κάποια εφήμερη «ησυχία» μας.

Αν λειτουργήσουμε το μυαλό μας, έχουμε δύναμη. Δεν έχουμε επίγνωσή της και βούληση χρήσης της. Δεν είναι αίσχιστο να έχουμε 12 καινούργια Απάτσι (μας κόστισαν 800 εκατ. δολάρια) και να βρίσκονται εξαιτίας ελαττωματικότητάς τους αχρηστευμένα 5 χρόνια σε αποθήκες;

Το ίδιο τα 4 καινούργια υποβρύχια, για τα οποία πληρώσαμε 1,2 δισ. ευρώ, και ελαττωματικά και άχρηστα.

Πότε θα σταματήσουμε να ταΐζουμε τον κροκόδειλο με τη φρούδη ελπίδα ότι θα μας φάει τελευταίους;