Θα μπορούσε αν…

«Οποιοσδήποτε πρωθυπουργός, αν ήθελε, μπορούσε να ελέγξει τα κυρίως μαστροπικά κανάλια με ουσιαστικά και επώδυνα πρόστιμα για τις παραβάσεις τους, να τα υποχρεώσει να πειθαρχήσουν στη δεοντολογία του κοινωνικού τους λειτουργήματος. Όμως η πειθάρχηση λειτουργεί αντίστροφα: οι πρωθυπουργοί υποτάσσονται στα κανάλια, τους χαρίζουν τα χρέη, τους επιτρέπουν να νέμονται χωρίς άδεια τις συχνότητες, και από πάνω να αντιπολιτεύονται με χυδαία δημαγωγία τον πρωθυπουργό που τους χαρίζεται».

Κι όμως…

«Οι ουσιαστικά ακατανέμητες συχνότητες, η αναπροσαρμογή των προστίμων και η κατανομή της πίτας της ψηφιακής τηλεόρασης επιτρέπουν στον οποιονδήποτε πρωθυπουργό να έχει στο χέρι τούς προκλητικά ανυπόλογους σήμερα καναλάρχες. Αρκεί να έχει παραιτηθεί από την ανάγκη της υποστήριξής τους για την επανεκλογή του».

Αυτά έγραψε τις δύο τελευταίες Κυριακές ο σεβαστός καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς από τη στήλη του στην «Καθημερινή». Εύστοχος, όπως πάντα. Και καυστικός.