Αυτοτέλεια των αει δεν σημαίνει ασυδοσία
Ηαυτοτέλεια των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ανήκει στις δημοκρατικές κατακτήσεις μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Η αυτοτέλεια κατακτάται μόνο με την αξιοσύνη ενός Ιδρύματος που αποδεικνύεται με την ικανοποίηση από αυτό συγκεκριμένων κριτηρίων. Ενός Ιδρύματος, βέβαια, που σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς, τους νόμους και το Σύνταγμα. Όσο πιο άξιο κρίνεται ένα Ίδρυμα, τόσο μεγαλύτερο βαθμό αυτοτέλειας δικαιούται να απολαμβάνει, όπως και αντιστρόφως.
Η Πολιτεία στην προσπάθειά της να ενισχύσει περαιτέρω την αυτοτέλεια των ΑΕΙ εκχώρησε στους πρυτάνεις την αρμοδιότητα του ελέγχου της νομιμότητας εκλεγομένων μελών ΔΕΠ (άρθρο 26 του Ν. 3549/2007). Πρόκειται περί ρυθμίσεως αντισυνταγματικής. Δηλαδή, τις νομικές πλημμέλειες στις εκλογές μελών ΔΕΠ που διενεργούνται από Σχολές ή Τμήματα ΑΕΙ θα κρίνει το ίδιο το ΑΕΙ; Δηλαδή, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει! Πρόκειται για ρύθμιση που, έκτος της αντισυνταγματικότητάς της, αντί να επιταχύνει τις σχετικές διαδικασίες εκλογών, μάλλον τις επιβραδύνει, όταν μάλιστα ακολουθεί έλεγχος της νομιμότητας και από το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων μετά από ένσταση υποψηφίου που δεν εκλέχθηκε!
Ωστόσο, κάποια από τα ΑΕΙ φαίνεται να παρανόησαν τις ενισχυτικές, της αυτοτέλειας, αυτές ρυθμίσεις, αρνούμενα να εφαρμόσουν διατάξεις νόμων. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση του ΕΜΠ να εφαρμόσει τον νόμο περί αξιολογήσεως των ΑΕΙ, κατόπιν μάλιστα σχετικής αποφάσεως της Συγκλήτου! Δηλαδή, με αλλά λόγια, η Σύγκλητος του ΕΜΠ αποφάσισε τη μη εφαρμογή νόμου που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων!
Επίσης, υπάρχουν και άλλα ΑΕΙ -ευτυχώς ολίγα – που αρνούνται να εφαρμόσουν τον τελευταίο Ν. 3549/2007 για την εκλογή θεσμικών οργάνων. Φωτογραφικές διατάξεις, εκλογές «ημετέρων», ανεπίτρεπτες αναθέσεις εντολών διδασκαλίας με το ΠΔ 407 (π.χ. Σχολή Ηλεκτρολόγων του ΕΜΠ με πρωτεργάτη τον σχεδόν μόνιμο διευθυντή τομέα Τρ. Κουσιουρή), παράνομες συγκροτήσεις τριμελών εισηγητικών επιτροπών (λόγω αποκλεισμού των κατά νόμο συγγενέστερων μελών ΔΕΠ) και άλλες νομικές πλημμέλειες είναι πλέον συνήθεις στα περισσότερα ΑΕΙ.
Καταστροφές, ακόμη και κακουργηματικές πράξεις εντός των ΑΕΙ, συγκαλύπτονται λόγω του ασύλου, σοβαρά παραπτώματα από μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας κουκουλώνονται ή για το θεαθήναι παραπέμπονται σε ΕΔΕ για την έκδοση πορισμάτων που να μην οδηγούν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο! Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των καθηγητών ΕΜΠ κ.κ. Ι. Βάγια και Ι. Ερμόπουλου που κατηγορούνται για ατιμωτικά αδικήματα για τα οποία ο πρύτανης ΕΜΠ, παρά τις εντολές του υπουργού Παιδείας και της ανεξάρτητης δημόσιας αρχής, δεν έχει παραπέμψει τους ως άνω καθηγητές στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Επίσης, ο πρύτανης ΕΜΠ δεν έχει θέσει σε διαθεσιμότητα τον καταδικασθέντα πρωτοδίκως σε 18μηνη φυλάκιση καθηγητή, Ι. Βάγια, παραβιάζοντας κατάφωρα ρητή διάταξη του νόμου (άρθρο 24 του Ν. 2721/1999) σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε αυτός να απέχει υποχρεωτικώς των καθηκόντων του από την επόμενη της καταδικαστικής απόφασης. Έτσι, ο καταδικασθείς καθηγητής, με την ανοχή της προέδρου της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών, εξακολουθεί προκλητικότατα να ασκεί τα καθήκοντά του, μετέχοντας σε όλα τα θεσμικά όργανα, δημιουργώντας νομικά προβλήματα λόγω κακής σύνθεσής της. Αυτές οι παραλείψεις εκ μέρους των αρχών του ΕΜΠ αποτελούν παράβαση καθήκοντος, αφού ευθύνεται επίσης ο πρύτανης για την παράνομη καταβολή αποδοχών στον καταδικασθέντα καθηγητή και την παραβίαση του άρθρου 43 του Υπαλληλικού Κώδικα. Μήπως πρέπει, επιτέλους, να παρέμβει εισαγγελέας;