Υπάρχει παραλήπτης;

Κύριε Διευθυντά,

Στο φύλλο της εφημερίδας σας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 23ης Νοεμβρίου διάβασα την έκκλησή σας για «εθνική συνεννόηση». Παρότι είναι σαφέστατος ο προσανατολισμός της πρότασής σας, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει παραλήπτης. Από την πλευρά των πολιτικών δεν έχει φανεί σε καμιά περίπτωση μέχρι τώρα και σε κανένα θέμα τάση προς οποιαδήποτε σύγκλιση.

Είναι εντυπωσιακό όμως για όποιον μπορεί να διαβάσει λίγο κάτω από τις γραμμές των κειμένων και να κοιτάξει πίσω από το σοβαροφανές και μονίμως με μια χροιά ενοχής προσωπείο για όσα λέγονται, ότι αν ακόμη δεν υπάρχει θέση, αυτή διαμορφώνεται αυτόματα ως αντίθεση στη θέση του «αντιπάλου».

Μήπως παραλήπτης της έκκλησής σας πρέπει να είναι ο λαός;

Μήπως αυτός πρέπει να μπει σε σκέψεις ότι πρέπει να υποχρεώσει σε συγκλίσεις και εθνικές συνεννοήσεις; Έστω και λίγο δύσκολα;

Πάντως είναι βέβαιο ότι κλείνοντας η Εξεταστική Επιτροπή τον κύκλο της για το Βατοπέδι, θα βρεθούμε μπροστά στο ίδιο γελοίο σκηνικό. Η ΝΔ θα κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και θα του κάνει χάρη ότι δεν προχωράει το θέμα παρ’ όλα τα στοιχεία που προέκυψαν και ότι εκείνη ως μεγαλόψυχη ήλθε και έκανε ό,τι έκανε.

Το ΠΑΣΟΚ θα κατηγορεί τη ΝΔ ότι εκείνη δημιούργησε το σκάνδαλο, αλλά κι αυτό ως μεγαλόψυχο θ’ αφήσει στην ευφυΐα (τώρα την αναγνωρίζει) του ελληνικού λαού να βγάλει τα συμπεράσματά του, ελπίζοντας ότι αυτό είναι αρκετό για να υπερψηφιστεί στις επόμενες εκλογές, όταν αυτές γίνουν.

Κάτι βέβαια θα βρει να πει και ο ΣΥΡΙΖΑ (κανείς δεν θα το καταλάβει, αλλά θα περάσει η σειρά του).

Το ΚΚΕ θα κατηγορήσει, όπως πάντα, τους πάντες «διότι ο ιμπεριαλισμός των Ρωμαίων ενδυνάμωσε το θρησκευτικό συναίσθημα και να πού καταντήσαμε τώρα»!

Ο δε ΛΑΟΣ στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι για όλους και για όλα, διότι επίκεινται και μελλοντικές συνεργασίες.

Όλοι φυσικά θα κάνουν μνεία ότι η υπόθεση ευρίσκεται (!) στα χέρια της Δικαιοσύνης, η οποία συνεχίζει το έργο της (;) και θα πάει κι αυτό μαζί με τ’ άλλα (υποκλοπές τηλεφώνου πρωθυπουργού και όχι μόνον, Ζήμενς, εξοπλισμοί, Ολυμπιακά έργα, συστήματα ασφαλείας κ.λπ.).

Πώς λοιπόν, κύριε Διευθυντά, σας πέρασε από το μυαλό ότι πολιτικοί χώροι με τέτοια νοοτροπία και συμπεριφορά μπορούν να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε πλην της αύξησης της χρηματοδότησης των κομμάτων τους και των αποζημιώσεών τους;

Αλήθεια, όμως, μπορεί να περάσει ποτέ από το μυαλό κάποιου (αυτοαποκαλούμενου) υπεύθυνου ότι εάν, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, δεχόταν ότι ένα ή περισσότερα άτομα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, όσο απαραίτητα κι αν μοιάζουν ότι είναι, ευθύνονται για το Βατοπέδι και αποφάσιζε να τους «κρεμάσει», πόσο θα ανέβαινε η εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπό του; Διότι:

Πρώτον, θα απεδείκνυε ότι αυτό που λέει το κάνει. Δηλαδή συνέπεια λόγων και έργων (που τώρα δεν υπάρχει).

Δεύτερον, θα έπειθε ότι όλοι δεν είναι ίδιοι. Αυτό τώρα για τον λαό είναι πεποίθηση. Όσοι δε φαίνονται ότι διαφοροποιούνται σήμερα, είναι αυτοί που τα ίδια έκαναν χθες.

Τρίτον, θα άρχιζε ο κόσμος να ελπίζει ότι υπάρχει κυβέρνηση, υπάρχουν αξίες, υπάρχει ελπίδα. Αυτή η τελευταία είναι που έλειψε και κανένα οικονομικό μέτρο που παίρνεται ή υπόσχεση που δίνεται δεν την αναπληρώνει.

Τέταρτον και τελευταίο, θα έχουμε πολιτικούς αντάξιους των προσδοκιών μας. Πώς να γίνει όμως αυτό; Ποιος θα δεχθεί να θυσιαστεί χωρίς να αντιδράσει; Η εκτίμηση ότι «όλοι είναι ίδιοι» δεν είναι τυχαία. Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν πως εάν αποφασιστεί να θυσιαστεί κάποιος, είναι απόλυτα βέβαιο ότι στον βωμό της θυσίας του θα πάρει πολλούς (μπορεί και όλους), γιατί πρόκειται περί παρέας και κανένας δεν νιώθει καθαρός για το πρώτο βήμα.

Αν δεν μπορούν να «ξεκολλήσουν» από τις απάτες και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος όπου έχουν στραμμένη όλη την προσοχή τους, πώς περιμένει κανείς να λύσουν σοβαρά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία; Πολύ δε περισσότερο τα εθνικά θέματα;

Δεν είμαι διπλωμάτης, ούτε πολιτικός, ούτε γνώστης των εθνικών θεμάτων. Διαθέτω απλή λογική μέσου Έλληνα που αγαπάει τον τόπο του. Έτσι λοιπόν θα αναρωτηθώ: Αποτελεί άραγε έκπληξη η πρόκληση των Τούρκων στο Καστελλόριζο; Δεν έπρεπε να περιμένουν κάτι τέτοιο;

Δύο απλές παραμέτρους θα αναφέρω. Πρώτον, ότι η Τουρκία, όπως όλος ο κόσμος, έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και η Ελλάδα της έκοψε τον δρόμο για την ΕΕ και δεύτερον, ότι βγήκε στην Αμερική Πρόεδρος ο κ. Ομπάμα. Οι Τούρκοι είχαν φανερή στήριξη από τον κ. ΜακΚέιν, ενώ δεν υπήρχε αντίστοιχη σαφής θέση από τον Ομπάμα. Λογικό λοιπόν είναι να σχεδιάσουν το πώς θα τον δοκιμάσουν και με ποιον τρόπο και διάθεση θα τους πλησιάσει ο νέος Λευκός Οίκος για να αποκτήσουν το κατ’ αυτούς αναγκαίο συγκριτικό πλεονέκτημα. Δηλαδή θα περιμένουν να τους καλέσουν στην καλύτερη περίπτωση και να τους ζητήσουν να σταματήσουν. Αυτό θέλουν κι αυτοί να πουλήσουν. Δεν ξέρω τι θα πάρουν ως αντάλλαγμα οι Τούρκοι. Φαντάζομαι όμως τι θα πάρουμε εμείς. Το «τίποτε» θα είναι το καλύτερό μας.

Γι’ αυτό λοιπόν, κύριε Διευθυντά, απευθυνθείτε στον κόσμο, αυτός ακούει και για την ώρα δίνει μηνύματα. Ποιος ξέρει; Μπορεί με τις σωστές εκκλήσεις να βρει τρόπο να αντιδράσει.

Εξάλλου οι ανατροπές δεν γίνονται ούτε με κανόνες ούτε με ευχές, αλλά από τους εκάστοτε αιρετικούς, και τέτοιοι σίγουρα δεν είναι οι σημερινοί πολιτικοί μας.

Με εκτίμηση
Ε. Γαλούσης
Καθηγητής ΔΠΘ
πρώην πρύτανης