Τι δεν είπε ο Πελέκης στην Εξεταστική Επιτροπή

Στην Εξεταστική, των πραγμάτων, Επιτροπή της Βουλής, ο κ. Δημ. Πελέκης κατέθεσε ότι «ό,τι αφορά τη Μονή Βατοπεδίου… (…) όσον αφορά στην ανταλλαγή τη συγκεκριμένη, κατατέθηκαν 794.900 ευρώ στον λογαριασμό μου». Και προκειμένου να τα δικαιολογήσει αναφέρει: «Από αυτά τα χρήματα (φωτ. 1), 42.000 ευρώ κόπηκαν 4 τραπεζικές επιταγές στις 26 και 27/4 υπέρ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, αφού είναι τα γραμμάτια τα δικά μου και του κ. Ζερβουδάκη! (σ.σ. : ο κ. Ζερβουδάκης ήταν ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε την ΚΕΔ στα λεγόμενα και «ιερά συμβόλαια»).

Και παραπέρα καταθέτει: «Είναι περίπου 90.000 ευρώ, που είναι τα γραμμάτια της ΚΕΔ και είναι και περίπου 220.000 ευρώ, που είναι η αμοιβή του παραστάτη δικηγόρου» (φωτ. 2).

Ρωτάμε, και περιμένουμε πειστικές απαντήσεις, ακόμη και από τον ΔΣΑ ή κάθε άλλο αρμόδιο:

α) Η αμοιβή του δικηγόρου καταβάλλεται από τον διάδικο, τον οποίο αυτός εκπροσωπεί ή όχι; Και εν προκειμένω, ο κ. Ζερβουδάκης, ως δικηγόρος, το Ελληνικό Δημόσιο (ΚΕΔ) εκπροσωπούσε ή την Ι. Μ. Βατοπεδίου;

β) Αν η αμοιβή στον δικηγόρο καταβάλλεται όχι από τον διάδικο που αυτός εκπροσωπεί, αλλά από τον αντίδικό του, αυτό συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα;

γ) Για το Ελληνικό Δημόσιο (ΚΕΔ) ισχύει ή δεν ισχύει το άρθρο 96 αρ. 5, εδάφ. γ του Κώδικα Δικηγόρων (όπου ορίζεται ότι από την υποχρέωση προκαταβολής δικηγορικής αμοιβής απαλλάσσονται α, β, γ) το Ελληνικό Δημόσιο κ.λπ. (φωτ. 3);

δ) Πέραν της προβλεπομένης απαλλαγής για προκαταβολή δικηγορικής αμοιβής όταν συμβάλλεται το Ελληνικό Δημόσιο, όπως αναφέρεται προηγουμένως, ο κ. Ζερβουδάκης είναι ή δεν είναι με πάγια αντιμισθία αμειβόμενος δικηγόρος της ΚΕΔ; Ο επί παγία αντιμισθία αμειβόμενος δικηγόρος, σύμφωνα με τον Κώδικα περί Δικηγόρων (όπως αναφέρεται στο άνω άρθρο 96 αρ. 5, αλλά στο εδάφ. δ απαλλάσσεται ή όχι σε ό,τι αφορά την παράσταση σε συμβόλαια με συμβαλλόμενο τον από αυτόν εκπροσωπούμενο διάδικο (εντολέα του) απ’ την προείσπραξη δικηγορικής αμοιβής;

ε) Αν ισχύουν τα ανωτέρω (είτε συμβαλλόμενοι – εντολέας διάδικος είναι το απαλλασσόμενο Ελληνικό Δημόσιο [η ΚΕΔ] είτε με πάγια αντιμισθία αμειβόμενος δικηγόρος, όπως ο κ. Ζερβουδάκης), θα έπρεπε να καταβληθούν τα παραπάνω ποσά στον Δικηγορικό Σύλλογο για τη δικηγορική αμοιβή του κ. Ζερβουδάκη, όπως αναφέρει ο κ. Δημ. Πελέκης, ιδίως δε απ’ την αντίδικο της ΚΕΔ Ι. Μ. Βατοπεδίου;

Τι ισχυρίζεται για τα περί δασών – δασικών εκτάσεων

Ο κ. Πελέκης κατέθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ότι τα συμβόλαια που συνέταξε η συμβολαιογράφος αδελφή του με σχέδια δικά του, ήταν όλα νόμιμα (έγκυρα), αν και περιελάμβαναν δημόσιες δασικές εκτάσεις, όπως ο ίδιος ομολογεί. Επιβεβαιώνει μάλιστα ότι και η συμβολαιογράφος αδελφή του και ο ίδιος γνώριζαν ότι το ακίνητο της Ουρανούπολης που ανταλλάχθηκε «ήταν δασική έκταση. Έτσι είχαν υπολογισθεί και στις δηλώσεις προς την Εφορία», καταθέτει.

Κι εμείς διερωτόμαστε, αλλά και κάθε απλός Έλληνας, από πότε τα δημόσια δάση και οι δημόσιες δασικές εκτάσεις που είναι κοινόχρηστα δημόσια αγαθά αποτελούν αντικείμενο συναλλαγής (πώλησης ή της πολυσυζητημένης δηλαδή ανταλλαγής;), όταν μάλιστα η προστασία τους αποτελεί ειδική υποχρέωση του κράτους και όταν σε καμιά περίπτωση, ακόμη κι αν καούν, δεν αποβάλλουν τον χαρακτήρα τους, αλλά ακόμη και όταν για εξαιρετικούς λόγους απαλλοτριωθούν εξακολουθεί να διατηρείται η μορφή τους ως δασική; Αυτά δεν τα λέμε εμείς, τα λένε τα άρθρα 24 και 117 του Ελληνικού Συντάγματος και ο Δασικός Νόμος 998/79.

Πώς λοιπόν τα συμβόλαια και με τις εμπεριεχόμενες σε αυτά «δημόσιο δάση ή δημόσιες δασικές εκτάσεις» που συνέταξε και υπέγραψε η συμβολαιογράφος κ. Πελέκη και ο αδελφός της δικηγόρος αλλά και οι άλλοι συμβληθέντες σε αυτά, είναι νόμιμα, αφού είναι άκυρα;

Έτσι δεν λένε τα άρθρα 174, 175 του Αστικού Κώδικα; Πώς μετά απ’ όλα αυτά καταθέτουν στην Εξεταστική Επιτροπή, τόσο η συμβολαιογράφος όσο και ο αδελφός της δικηγόρος, ότι δεν υπάρχει νόμος που απαγορεύει, αλλά αντίθετα ότι ο νόμος επιτρέπει τις μεταβιβάσεις αυτές, χωρίς αναφορά στους «νόμους» αυτούς που οι ίδιοι προκλητικά, θα λέγαμε, επικαλούνται; Ποιοι είναι αυτοί οι νόμοι;

Πώς με τις καταθέσεις τους «δείχνουν να αγνοούν» τον υπέρτατο Νόμο του Κράτους, το Σύνταγμα, αλλά και τους άλλους νόμους, τους οποίους αμφότεροι ορκίσθηκαν να τηρούν και δηλώνουν ανερυθριάστως και προκλητικά ότι ήταν νόμιμο το συμβόλαιο της κ. Πελέκη με το οποίο μεταβιβάσθηκε «δημόσια δασική έκταση», κοινόχρηστο δημόσιο αγαθό, ενώ όφειλαν να απέχουν από οποιαδήποτε σύμβαση με αντικείμενο δημόσιο δάσος ή δασική έκταση, δεδομένου ότι τέτοια συμβόλαια με αντικείμενο «συναλλαγής» τα δάση και τις δασικές εκτάσεις είναι άκυρα;

Με το ίδιο ύφος καταθέτει ο κ. Δημ. Πελέκης ότι μέσα στην ανταλλαχθείσα περιοχή ήταν περίπου 40 στρέμματα αρχαιολογικών χώρων και μάλιστα με το ίδιο ύφος καταθέτει σε ερώτηση της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ κ. Τσαγκρή «ότι μπορούν να μεταβιβασθούν και αρχαιολογικοί χώροι», ισχυριζόμενος μάλιστα ότι «το λέει ο νόμος».

Αναρωτιόμαστε, τις διατάξεις των άρθρων 18 και 24 του Συντάγματος για την προστασία των αρχαιολογικών χώρων του πολιτιστικού μας περιβάλλοντος, για τη διαφύλαξη του οποίου το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα, δεν την ξέρει; Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Λονδίνου του 1969 για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς της Ευρώπης δεν την ξέρει; Τον αρχαιολογικό νόμο 3028/2003; Ότι οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μνημεία κ.λπ. αποτελούν ιδιοκτησία του κράτους απ’ τον πρώτο Νόμο περί Αρχαιοτήτων του 1834, επί αντιβασιλείας, δεν το ξέρει; Ότι ό,τι είναι ιδιοκτησία του κράτους είναι κοινόχρηστο κτήμα όλων των Ελλήνων και εκτός συναλλαγής, και δεν μεταβιβάζεται, ανταλλάσσεται, όπως και τα δάση, δεν το ξέρει;

Ότι η περιοχή Ακάνθου – Σταγείρων Χαλκιδικής, όπως έχει αναρτηθεί και στις ιστοσελίδες του ΥΠΠΟ είναι στους προστατευόμενους αρχαιολογικούς χώρους και ότι τμήμα που μεταβιβάσθηκε στην Ι. Μ. Βατοπεδίου με το 2823/07 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου αδελφής του κ. Πελέκη, όπως καταγγέλλει η 10η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, έχει χαρακτηρισθεί αρχαιολογικός χώρος με την 5980/1965 Υπουργική Απόφαση; Ότι για τις περιοχές αυτές απαγορεύεται να γίνουν συμβόλαια γιατί αυτά είναι άκυρα, όπως αναφέρουμε και παραπάνω για τα δάση;

Για ποιο νόμο που επιτρέπει αυτές τις μεταβιβάσεις μιλάει ο κ. Πελέκης, όταν έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν στη βόρεια Ελλάδα; Όταν φορείς και κάτοικοί της εγκαλούσαν τον τότε υπουργό Πολιτισμού κ. Βουλγαράκη (γαμπρό του και σύζυγο της αδελφής του συμβολαιογράφου) για τον, παρά τις αντιρρήσεις των αρμοδίων επιτροπών, εγκριθέντα από αυτόν στις 28/3/2006, αποχαρακτηρισμό του αρχαιολογικού χώρου στη θέση Λαγομάνδρα, στη Νικήτη Δήμου Σιθωνίας, ζητώντας παράλληλα και την ακύρωση του 2823/07 συμβολαίου της συζύγου του και αδελφής του κ. Πελέκη;

Μήπως εννοεί τον Ν. 2242/94, για τον οποίο προσπάθησε να μας πείσει ότι δεν ισχύει για τα ακίνητα, τη γη, το γήπεδο ή οικόπεδο όπου αυτά είναι κτισμένα, αλλά μόνον για τα κτίσματα;

Δεν μας λέει όμως, τα κτίσματα είναι στον αέρα, πετάνε, ή είναι στο έδαφος, στη γη, στο γήπεδο;

Τα κτίσματα δεν είναι στερεά συνδεδεμένα με το έδαφος και αποτελούν συστατικά του εδάφους, μπορούν να πουληθούν αυτοτελώς, χωρίς το κομμάτι γης όπου είναι κτισμένα, ώστε να εφαρμόζεται κατά τους αδελφούς Πελέκη (αλλά και κατά τον πρόεδρο του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου κ. Στασινόπουλο, όπως κατέθεσε στην Επιτροπή) ο Ν.2242/94, μόνον για τα κτίσματα και όχι για τα ακίνητα όπου αυτά είναι κτισμένα;

Ούτε με λογικό άλμα δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό.

Κατέθεσε η κ. Πελέκη πως ό,τι έγινε ήταν σωστό, γιατί συμβαλλόμενοι στα συμβόλαιά της ήσαν απ’ τη μια πλευρά το Δημόσιο και απ’ την άλλη η Ι. Μ. Βατοπεδίου. Μα τόσο το Ελληνικό Δημόσιο όσο και η Μονή εκπροσωπήθηκαν από «φυσικά πρόσωπα». Δεν συμβαλλόταν απρόσωπα το κράτος, ούτε η ίδια η Μεγαλόχαρη Παναγία αυτοπροσώπως, για να αποκλεισθεί οποιοδήποτε «λάθος», ακόμη και μη εσκεμμένο και απ’ όσα έχουν κατατεθεί στην Εξεταστική Επιτροπή από τους μάρτυρες, αμφιβολίες έχουν προκύψει για το τεκμήριο αθωότητας των φυσικών αυτών προσώπων.

Η κ. Πελέκη κατέθεσε, όπως και ο αδελφός της, ότι δεν είχε υποχρέωση να προβεί σε οποιονδήποτε έλεγχο ούτε να προσαρτήσει πιστοποιητικά του Δασαρχείου ή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στα συμβόλαια που έκανε. Πράγματι, αρχικώς έχει δίκιο, θα λέγαμε εμείς. Θα συμπληρώναμε όμως ότι δεν χρειάζονται τα πιστοποιητικά αυτά απ’ το Δασαρχείο και την Αρχαιολογική Υπηρεσία και δεν ζητούνται από τους συμβολαιογράφους, γιατί τέτοια συμβόλαια με μεταβιβάσεις δασών και δασικών εκτάσεων, βιοτόπων, λιμνών, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ., εκτός συναλλαγής πραγμάτων, απαγορεύονται και δεν γίνονται, γιατί τα συμβόλαια αυτά είναι «αυτοδικαίως άκυρα», όπως χαρακτηρίζονται νομικά, και κανένας συμβολαιογράφος δεν συντάσσει άκυρα συμβόλαια, που απαγορεύονται τόσο από τους νόμους που αναφέραμε παραπάνω και το Σύνταγμα όσο και από ειδικές διατάξεις νόμων που ορίζουν την ακυρότητα. Άλλωστε κατά τον Κώδικα Συμβολαιογράφων υποχρεούνται οι συμβολαιογράφοι να απέχουν απ’ τη σύνταξη τέτοιων συμβολαίων, όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας.

Εξάλλου, ο νομοθέτης γι’ αυτό ακριβώς επιφύλαξε αυτόν τον θεσμικό ρόλο που οφείλει να υπηρετεί ο κάθε συμβολαιογράφος, γι’ αυτό τον όρισε το ελληνικό κράτος ως τον τελευταίο θεματοφύλακα, ως την ασφαλιστική δικλίδα της τήρησης και διαφύλαξης των νόμων του. Ο θεσμικός του ρόλος είναι ακριβώς αυτός, να ελέγχει τα πάντα γύρω από τις συμβάσεις και την τήρηση των διατάξεων των νόμων, την αποχή από τη σύνταξη παράνομων συμβάσεων, γιατί με την υπογραφή του συμβολαιογράφου λαμβάνει σάρκα και οστά, όπως θα λέγαμε, «τελειούται η δικαιοπραξία», είναι η τελική πράξη της. Αλλιώς τι είναι ο συμβολαιογράφος; Μόνον ένας απλός γραφιάς δακτυλογράφος;

Αρκετοί συμβολαιογράφοι, όπως πληροφορηθήκαμε, που αυτόν τον ρόλο του δημοσίου λειτουργού υπηρετούν με υπευθυνότητα, διαμαρτυρήθηκαν με τις δηλώσεις-κατάθεση στην Εξεταστική Επιτροπή του προέδρου τους κ. Στασινόπουλου, που προσπαθώντας να δικαιολογήσει την κ. Πελέκη υποστήριξε ενώπιον της επιτροπής ότι και εκείνος θα έκανε τα συμβόλαια αυτά -τα αποκαλούμενα και «ιερά»- και μάλιστα, όπως κατέθεσε, «χωρίς ενδοιασμό», και ότι «δεν υποχρεούται ο συμβολαιογράφος να προσαρτήσει τα πιστοποιητικά του Δασαρχείου και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Ο κ. Στασινόπουλος υπέπεσε κατά την άποψή μας σε σοβαρότατο ολίσθημα, γιατί «ξέχασε», φαίνεται, να αναφέρει ότι όταν ο συμβολαιογράφος στο τοπογραφικό που του προσκομίζεται «βλέπει δάση και δασικές εκτάσεις, αρχαιολογικούς χώρους (με ή χωρίς μνημεία), λίμνες, αιγιαλούς, παραλίες κ.λπ, όταν στις δηλώσεις προς την

Εφορία τα μεταβιβαζόμενα αφορούν δασικές εκτάσεις, όπως οι αδελφοί Πελέκη, συμβολαιογράφος και δικηγόρος, κατέθεσαν, πράγματα δηλαδή «μη μεταβιβάσιμα» ως εκτός συναλλαγής, όχι μόνον οφείλει να απέχει από τη σύνταξη και υπογραφή των συμβολαίων αυτών, αλλιώς υπέχει ποινική και πειθαρχική ευθύνη, αλλά και δεν χρειάζεται τα πιστοποιητικά αυτά γιατί όποιος συμβολαιογράφος συντάξει τέτοια συμβόλαια, γνωρίζει ότι είναι αυτοδικαίως άκυρα και δεν τα συντάσσει.

Για όλα αυτά βέβαια, που έχουμε επισημάνει, η μόνη Αρχή να τα ελέγξει είναι ο αρμόδιος Εισαγγελέας.