Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία
Το δικαίωμα να κυκλοφορούν χωρίς φόβο έξω από τα σπίτια τους, το δικαίωμα να είναι σεβαστή η ζωή και περιουσία τους. Πέραν αυτών, το δικαίωμα ο δημόσιος χώρος να είναι ασφαλής για τις γυναίκες και τα παιδιά, όχι εγκληματικός ή μολυσματικός, αλλά ανθρώπινος. Προφανώς οι όροι αυτοί δεν πληρούνται σε μια περιοχή όπου, κατά την επιστολή των κατοίκων (1.000 υπογραφές) προς τους αρμόδιους, οι πλατείες έγιναν αποχωρητήριο άστεγων αλλοδαπών, οι οποίοι διαβιούν μόνιμα σε αυτές, έγιναν 13 φόνοι και πλήθος ληστειών, αμέτρητες κλοπές και διαρρήξεις με αποκλειστικούς δράστες αλλοδαπούς. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του πολιτισμού όταν το κέντρο της Αθήνας και οι κάτοικοί του έχουν παραδοθεί σε βρώμα, εγκατάλειψη και εγκληματικότητα αντάξια των γκέτο της Βομβάης, της πόλης του Μεξικού και της Αφρικής. Όταν οι μόνιμοι έλληνες ιδιοκτήτες αναγκάζονται από την απάνθρωπη παραβατικότητα να πουλούν όσο όσο τα σπίτια τους και να εγκαταλείπουν τη γειτονιά όπου έζησαν αυτοί και οι γονείς τους για να σωθούν.
Τίποτα καλό δεν μπορούμε να πούμε για την εσπευσμένη ενέργεια του δήμου να στείλει συνεργεία καθαρισμού στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα ακριβώς πριν από την εκδήλωση διαμαρτυρίας των κατοίκων: Ήθελε να ρετουσάρει το αποκρουστικό πρόσωπο της πλατείας για τα ΜΜΕ, να ακυρώσει, όσο ήταν δυνατόν, τη μαρτυρία των κατοίκων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, μια εκδήλωση που αφορούσε τα δεινά που προκαλεί η «ιερή αγελάδα» της λαθρομετανάστευσης δεν θα μπορούσε παρά να είναι κόκκινο πανί για τους αριστεριστές και τις ποικιλώνυμες αντιρατσιστικές τους οργανώσεις. «Να χτυπήσουμε τη διαμαρτυρία στην αρχή της», σκέφτηκαν οι καθοδηγητές και οδήγησαν τη φάλαγγα των πραιτωριανών στοιχισμένη με ντουντούκες και πανό στον Άγιο Παντελεήμονα, μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη εκδήλωση της επιτροπής των κατοίκων. «Κάτω ο ρατσισμός», βροντοφώναξαν, «Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες!». Ποιος από τους δημοκράτες αυτούς να διάβασε άραγε τη φτωχή χειρόγραφη αφίσα των κατοίκων πάνω στη μάντρα του Αγίου Παντελεήμονα; «Δεν είμαστε ρατσιστές, είμαστε απελπισμένοι»… Ποιος καταδέχτηκε να μιλήσει με τους κατοίκους που στάθηκαν μόνοι στην πλατεία κι έλεγαν «Βλέπουμε να κοιμούνται (οι μετανάστες) στη βροχή, φέραμε ολόκληρες κατσαρόλες φαγητό, ρούχα, αλλά φοβόμαστε…». («Ελευθεροτυπία» 25/11/08).
Ποιος είναι ρατσιστής; Όχι πάντως οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος, αν και άγιος, έφτασε στα όρια της ελεημοσύνης του. Μήπως ρατσιστές, με ρατσισμό που στρέφεται κατά των φτωχών Ελλήνων, είναι η φάλαγγα των αριστεριστών; Μήπως ρατσιστές είναι οι εύποροι αστοί στο Κολωνάκι, που δεν εννοούν να φιλοξενήσουν κι αυτοί μερικές χιλιάδες δυστυχισμένων λαθρομεταναστών, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας; (Αντ’ αυτού, η κυρίαρχη πλουτοκρατία έφερε προσφάτως νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή να νομιμοποιήσει τα παιδιά των λαθρομεταναστών για να ενθαρρύνει κι άλλους να έρθουν στην Ελλάδα, δηλαδή στον Άγιο Παντελεήμονα…). Κάποιες υποψίες διακατέχουν, φαίνεται, προς την κατεύθυνση αυτή τμήματα του πληθυσμού, εφόσον κατά την εξέλιξη της διαμαρτυρίας ακούστηκε και το σύνθημα «Αλήτες πολιτικοί!».
Η δραματουργία των συμβάντων του Αγίου Παντελεήμονα θα ήταν παρ’ όλα αυτά ελλιπής, αν στις ομάδες των αριστεριστών και των κατοίκων (να μην ξεχάσουμε βεβαίως την Αστυνομία) δεν προστίθενταν άλλοι δύο παίκτες, οι δεξιοί πατριώτες και οι αφγανοί λαθρομετανάστες. Οι πρώτοι μπήκαν ορμητικά στα πράγματα για να στηρίξουν τη διαμαρτυρία των κατοίκων με το σύνθημα «Η Ελλάδα στους Έλληνες!» (από τον Ανδρέα Παπανδρέου το πήραν, δεν γνωρίζουν ότι τέτοια πράγματα δεν λέγονται πια;), μη παραλείποντας να μοιράσουν σποραδικά εδώ ένα χαστούκι κι εκεί μια κλωτσιά επί δικαίους και αδίκους μετανάστες που έτυχε να βρεθούν στον δρόμο τους. Οι δεύτεροι, το πλήθος των οποίων εν τω μεταξύ διογκώθηκε από νέες προσελεύσεις (όσο οι Έλληνες ασχολούνταν με τον εμφύλιό τους), συσπειρώθηκαν γύρω από έναν ιμάμη, ο οποίος με βροντερή φωνή έψαλε στα αραβικά την προσευχή στον Θεό του. Ξαφνικά ακούστηκε από δεκάδες στόματα μουσουλμάνων, μπροστά στη μεγαλύτερη εκκλησία της Ελλάδος, η πολεμική ιαχή «Αλά ου Ακμπάρ!» και πίσω από τα χοντρά ντουβάρια της εκκλησίας του ο Άγιος Παντελεήμων ερρίγησε. Βουβάθηκαν και οι αριστεριστές, για μια στιγμή οι συλλογικές μνήμες των Ελλήνων (μεταλλαγμένων και μη) φτερούγισαν προς τα πίσω και προς τα εμπρός. Η ίδια θηριώδης βία που κατέστρεψε το παρελθόν τους φάνηκε να στοιχειώνει και το μέλλον τους…
Όσοι το χαλκέον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,
δουλείαν ας έχωσιν.
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.