Η «Σταλινολογία» στοχεύει στην υποταγή του λαού
Η συζήτηση που διεξάγει το ΚΚΕ μπροστά στο 18ο συνέδριό του με βάση τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για τον σοσιαλισμό, που αποτελεί το δεύτερο θέμα του συνεδρίου, δείχνει ότι έχει επιτύχει επίπεδο ιδεολογικής ωριμότητας που του επιτρέπει να αναλύει επιστημονικά, να εμβαθύνει, να συμβάλλει ουσιαστικά στην αναζωογόνηση του κομμουνιστικού οράματος. Κυρίως όμως, με τα συμπεράσματα αυτά να εμπλουτίζει το πρόγραμμά του, να τα εντάσσει στο σήμερα και στο αύριο της πάλης για τη λαϊκή εξουσία.
Αυτό ακριβώς είναι που έχει προκαλέσει και τη μήνη των κάθε λογής απολογητών του καπιταλισμού, μηχανισμών του συστήματος και του οπορτουνισμού, που με αιχμή του δόρατος τη «Σταλινολογία» εξαπολύουν επίθεση κατά του ΚΚΕ. Ο στόχος είναι προφανής: Να πιέσουν, να χτυπήσουν το ΚΚΕ, σε σχέση με τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές του προγράμματός του. Έτσι έχει η αλήθεια και όλα τα άλλα δεν είναι παρά προφάσεις. Αυτό που πραγματικά δεν συγχώρεσαν στο ΚΚΕ είναι ότι όχι μόνο δεν αποκήρυξε τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά και βγάζοντας συμπεράσματα από την παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση και αλλού, δεν παραιτείται από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Με τις θέσεις για τον σοσιαλισμό το ΚΚΕ στέκεται κριτικά σε λάθη και παρεκκλίσεις, πρώτα και κύρια στο πεδίο της οικονομίας, τα οποία στην πορεία οδήγησαν στο να αδυνατίσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση και άνοιξαν τον δρόμο για να πατήσει η «περεστρόικα» και η αντεπανάσταση. Αναζητούμε τις αιτίες για λανθασμένες αποφάσεις, λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτές αφορούσαν πρωτοφανέρωτα σύνθετα ζητήματα για τα οποία δεν υπήρχαν έτοιμες απαντήσεις και μάλιστα έπρεπε να αντιμετωπιστούν σε συνθήκες περικύκλωσης από τον ιμπεριαλισμό. Εξετάζουμε όλες τις περιόδους όχι με βάση τα πρόσωπα, αλλά με βάση τις θεωρητικές – πολιτικές θέσεις που διαμορφώθηκαν, τη διαπάλη ανάμεσα στους φορείς τους και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους.
Αυτό που όμως κατηγορηματικά αρνούμαστε είναι να προσχωρήσουμε στη λαθολογία, τη συκοφαντία, τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα της προπαγάνδας που επί χρόνια χρησιμοποίησε ο ιμπεριαλισμός για να χτυπήσει τον σοσιαλισμό. Υπερασπιζόμαστε την περίοδο 1922-1936, γιατί τότε μπήκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού (κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, δηλαδή κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο). Αν τα πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί έτσι, η σοβιετική εξουσία θα είχε συντριβεί από τον ναζισμό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι χρήσιμο να μελετήσει καθένας και καθεμία τις θέσεις για τον σοσιαλισμό. Η χωρίς προκατάληψη μελέτη και κριτική είναι βέβαιο ότι θα αποκαλύψει στον αναγνώστη πολλά από αυτά που ο αστικός Τύπος του κρύβει.
Ο σοσιαλισμός είναι και επίκαιρος και αναγκαίος. Μόνο έτσι η εργατική τάξη θα απαλλαγεί από την εκμετάλλευση. Παρά τα λάθη, ακόμα και τις παρεκκλίσεις, ο σοσιαλισμός αποδείχτηκε σαφώς ανώτερος από τον καπιταλισμό, έδωσε αναρίθμητα θετικά στους εργαζόμενους στις χώρες που οικοδομήθηκε, αλλά και παγκόσμια.