Για μια αληθινή Μεταπολίτευση, για μια πραγματική Δημοκρατία
Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά το τέλος της δικτατορικής περιόδου, ο λαός μας αισθάνεται περισσότερο προβληματισμένος παρά σίγουρος για τη σημερινή Δημοκρατία. Μπορεί να ανήκουν στο χθες, οι ντόπιοι θαυμαστές του Χίτλερ που επί επτά χρόνια λεηλατούσαν ανεμπόδιστα τις ιερές έννοιες του Έθνους, της Ορθοδοξίας, της Οικογένειας κ.λπ., πολλά στοιχεία όμως, συνοδά της σύγχρονης Δημοκρατίας μας απαιτούν νέους αγώνες για μια ευρύτερη, πιο ποιοτική Δημοκρατία, αντάξια των θυσιών και της ιστορίας αυτού του λαού.
Προφανώς, η Δημοκρατία δεν είναι το τέλειο πολίτευμα αλλά το καλύτερο συγκριτικά με τα υπόλοιπα. Όμως, είναι τόσες οι «ατέλειες» της Δημοκρατίας μας σήμερα που κάποιες φορές αισθάνεσαι πως ζεις σε μια «ψευδαίσθηση Δημοκρατίας» και όχι σε πραγματική Δημοκρατία.
Απαιτείται η μετάβασή μας σε μια δεύτερη, πραγματική μεταπολίτευση, σε μια πλατιά, εθνοκεντρική και ταυτόχρονα λαϊκή Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία:
=που θα υπηρετεί πρωτίστως το εθνικό και λαϊκό συμφέρον και ύστερα τις ευρωπαϊκές και άλλες εντολές και επιταγές
=που η Δικαιοσύνη θα είναι πραγματικά «τυφλή» και δεν θα εθελοτυφλεί προς όφελος των ισχυρών, πραγματικά ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη
=που η Δημόσια Παιδεία θα επιτελεί πραγματικά τον σκοπό της όπως προστάζει το Σύνταγμα (άρθρο 16, παρ.2) και δεν θα τελεί υπό την κατάληψη των ακραίων μειοψηφιών που βάζουν με το «έτσι θέλω» λουκέτα σε σχολεία και ΑΕΙ με πρόσχημα τους «αγώνες για την Παιδεία»
=που η Αστυνομία θα είναι ελεύθερη να υπηρετεί το καθήκον της με τη δύναμη και τη στήριξη που απαιτούνται για την εξάρθρωση όλων των εγκληματικών ομάδων και των «αβάτων» της χώρας και δεν θα αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο ή ασφάλεια υψηλών προσώπων
=που η Εκκλησία θα αποτελεί ζωντανό πυλώνα του Έθνους και συμπαραστάτη του κοινωνικού Κράτους κι όχι βαρίδι και αναχρονιστικό εφιάλτη, όπως την αντιλαμβάνονται κάποιοι
=που οι Τράπεζες θα υπηρετούν τον λαό και τον τόπο, θα σέβονται την πολιτεία και τους νόμους και δεν θα αποτελούν ανώτερη εξουσία από τη φυσική, όπως σήμερα
=που τα ΜΜΕ θα λειτουργούν πραγματικά ως πυλώνας της Δημοκρατίας, υπηρετώντας τη Δικαιοσύνη, την αλήθεια, την ηθική και την Πατρίδα κι όχι το κεφάλαιο, τη διαπλοκή και την προπαγάνδα
=που ο συνδικαλισμός θα σέβεται τον εργαζόμενο αλλά και τον πολίτη και δεν θα καταχράζεται το ιερό δικαίωμα της απεργίας για μικροκομματικά συμφέροντα
=που οι μετανάστες θα σέβονται τη χώρα, στην οποία ζουν και εργάζονται, θα σέβονται τους νόμους και τις δομές της κοινωνίας μας και θα εισέρχονται, μόνο αφού πληρούν τις προϋποθέσεις, στη χώρα μας
=που ο πολίτης θα αισθάνεται
ασφάλεια στη δουλειά του, στο δρόμο, στο σπίτι του και δεν θα βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στο έλεος του κάθε εγκληματία, λαθρομετανάστη, κουκουλοφόρου κ.ά.
=που ο λαός θα αποφασίζει για όλα τα μείζονα (εθνικά και κοινωνικά) ζητήματα μέσα από τακτικά δημοψηφίσματα.
Απαιτείται, τέλος, να φτιάξουμε μια Δημοκρατία που δεν θυσιάζει το δικαίωμα της πλειοψηφίας χάριν της όποιας μειοψηφίας. Μια Δημοκρατία χωρίς κάμερες.
Που δεν θα υποτάσσεται σε ισοπεδωτικά «ευρωσυστήματα» αλλά θα υπηρετεί με αυτοπεποίθηση την εθνική υπόσταση του Κράτους. Μια Δημοκρατία αντάξια του τόπου που τη γέννησε. Μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία!
Αδαμάντιος Καρασούλας