Ώρα εθνικής συνεννόησης
Δεν φαίνεται να διαπερνά τα κόμματα η αγωνία της ευθύνης απέναντι στον λαό, στη χώρα. Ο καθένας προσπαθεί να αισχροκερδήσει από τον άλλο. Να πάρει κάποιο πόντο παραπάνω. Να εκμεταλλευθεί το παραπάτημα του αντιπάλου. Λες κι αυτό θα είναι η λύση στα σύννεφα που έχουν συσσωρευθεί επικίνδυνα. Και σπέρνουν την ανησυχία σε όλους… Για την μπόρα που πλησιάζει. Και δεν είναι καθόλου μακριά. Τα φετινά Χριστούγεννα δεν θα είναι όπως τα προηγούμενα…
Παρατηρούμε με θλίψη να μην αφήνουν, προς στιγμήν, στην άκρη τις διαφορές τους.
Που αρκετές είναι λογικές. Και προσφέρουν οξυγόνο. Όμως είναι ώρα που διακυβεύονται όλα όσα χρόνια, με αγωνία, με αίμα, με πόνο και δάκρυα κατακτήσαμε. Που από τον γάιδαρο και το κάρο φθάσαμε στο ένα και στα δύο αυτοκίνητα. Που από τα χαμόσπιτα και την παράγκα, τον στάβλο και την καμαρούλα 2Χ3, πήγαμε στα τζιπ 4Χ4 και στο άνετο διαμέρισμα. Με τον καμπινέ… μέσα και όχι έξω, στον λάκκο… Από τον λίχνο και τη λάμπα πετρελαίου, στον ηλεκτρισμό. Με το κινητό που έχουν πλέον και τα παιδάκια. Από μετανάστες, εργάτες στη Γερμανία και στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, από θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί, που για αρκετούς δεν υπήρξε γυρισμός, τώρα η Ελλάδα μάς κρατάει κοντά της…
Είναι ώρα ενότητας. Να δώσουν το παράδειγμα οι πολιτικοί μας. Να αφήσουν για λίγο τις σημαίες έξω από την πόρτα. Να κάτσουν όλοι μαζί σ’ ένα τραπέζι. Χωρίς να υπάρχει πρώτος και δεύτερος. Όλοι το ίδιο. Μ’ έναν και μόνον στόχο. Να καταλήξουν σε κάποιες αποφάσεις – με υποχωρήσεις που δεν θα είναι προς πεθαμό κανενός. Που θα προστατεύσουν λαό και χώρα. Και θα αποτρέψουν, όσο είναι δυνατόν, τα χειρότερα. Για να μη γυρίσουμε πίσω…
Κανένας δεν θα σηκωθεί από το τραπέζι αν δεν συμφωνήσουν… Να το περιμένουμε; Γιατί όχι; Εδώ είδαμε το απίστευτο για την Ελλάδα, ο νικητής να συναντιέται με τον ηττημένο. Ο Ομπάμα με τον ΜακΚέιν. Ακόμη και πριν, την ώρα της μάχης, που όλα παίζονταν, να συσκέπτονται και να συναποφασίζουν μέτρα για το κραχ.
Αν δεν καθίσουν στο τραπέζι, τότε είναι η ώρα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτήν τη στιγμή πρέπει, αγαπητέ Πρόεδρε, ο ελληνικός λαός να είναι ενωμένος. Με το κράτος δίπλα του, για να αντιμετωπίσει το τσουνάμι. Και το μπορούμε.