Ρέκβιεμ για… νταβατζήδες

– Ποιοι είναι οι «νταβατζήδες» στην Ελλάδα;

– Ποιοι αποτελούν τα εξωθεσμικά κέντρα της περιβόητης «διαπλοκής» που φαλκιδεύουν τη Δημοκρατία, αναστέλλουν κάθε μεταρρύθμιση, στρεβλώνουν την ανάπτυξη και καθηλώνουν την κοινωνία σε όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα;

– Ποιοι αποτελούν την πηγή πολιτικής ισχύος και επιρροής, αλλά και τη θεμελιώδη αιτία κάθε κακοδαιμονίας στη σύγχρονη Ελλάδα;

• Πρώτον, οι τραπεζίτες. Αυτοί έχουν τη δύναμη του χρήματος, σε μια οικονομία που δεν παράγει τίποτε, παρά μόνο καταναλώνει δανεικά.

• Δεύτερον, οι μεγαλοεργολάβοι και οι εισαγωγείς ενέργειας, σε μια κοινωνία όπου η μόνη επένδυση είναι τα επιδοτούμενα «έργα υποδομής». Αυτοί συνήθως ελέγχουν μεγάλα ΜΜΕ που επηρεάζουν καθοριστικά την κοινή γνώμη, ώστε να απορροφούν οι ίδιοι κοινωνικά κονδύλια ελάχιστης προστιθέμενης αξίας για την κοινωνία, αλλά μέγιστης προστιθέμενης αξίας για τις… τσέπες τους!

• Τρίτον, τα κυκλώματα που ελέγχουν τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Προωθούν τους δικούς τους, απεχθάνονται την έρευνα, αναζητούν κι αυτοί κοινοτικά κονδύλια για «απορρόφηση», έχουν δημιουργήσει το δικό τους «κράτος εν κράτει» μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα (με χρήματα των φορολογουμένων, βεβαίως) και προσφέρουν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους σ’ όποιον τους βάλει στην κατάσταση μισθοδοσίας. Ή τους προσφέρει ευκαιρίες για γρήγορες «αρπαχτές» (εντός κι εκτός Πανεπιστημίων)…

• Τέταρτον, τα μεγάλα κυκλώματα εμπορίας. Ελέγχουν την αγορά, έχουν δημιουργήσει καρτέλ, κρατάνε υψηλά τις τιμές, γονατίζοντας ταυτόχρονα παραγωγούς και καταναλωτές.

Ενδιαφέρον έχουν και τα προσχήματα που επικαλούνται για να κυριαρχούν οι ίδιοι και να παραμένουν στο απυρόβλητο, συχνά καταστρατηγώντας τους νόμους, τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και το Σύνταγμα:

• Οι τραπεζίτες επικαλούνται την «ελεύθερη αγορά». Την οποία στραγγαλίζουν συστηματικά, με υψηλά επιτόκια, τα «μικρά γράμματα» των τραπεζικών συμβάσεων και τις αθέμιτες πρακτικές τους (πανωτόκια κ.λπ.)

• Οι μεγαλοεργολάβοι επικαλούνται την «ελευθερία του Τύπου», τον οποίο ελέγχουν ασφυκτικά, δημιουργώντας συχνά πρωτοφανή κύματα παραπληροφόρησης.

• Τα «πανεπιστημιακά κυκλώματα» επικαλούνται την «ακαδημαϊκή ελευθερία» και το «άσυλο», με το οποίο έχουν επιβάλει τη «μοναδική αλήθεια» στους πανεπιστημιακούς χώρους, αποκλείοντας και στιγματίζοντας κάθε διαφορετική φωνή. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, υπό τον έλεγχό τους, συνεχώς υποβαθμίζονται (διεθνώς), αλλά η επιρροή τους συνεχώς ενισχύεται (μέσα στην Ελλάδα).

• Τα καρτέλ επικαλούνται επίσης την «ελεύθερη αγορά», της οποίας αποτελούν την πιο κραυγαλέα και νοσηρή στρέβλωση.

Όλοι μαζί επικαλούνται το «ευρωπαϊκό ιδεώδες», εν ονόματι του οποίου απομυζούν κοινοτικά κονδύλια. Και την «παγκοσμιοποίηση», εν ονόματι της οποίας αμφισβητούν, όλο και περισσότερο, τις δικαιοδοσίες και τη νομοθεσία του εθνικού κράτους κι έχουν δέσει τα χέρια της –εκάστοτε– κυβέρνησης.

Σήμερα, οι «νταβατζήδες» στο σύνολό τους είναι απογοητευμένοι από αμφότερα τα κόμματα εξουσίας και ετοιμάζουν σενάρια «αλλαγής πολιτικού σκηνικού»: Παραμερισμού της σημερινής κυβέρνησης και προώθησης είτε ενός «νέου κόμματος» που θα το ελέγχουν οι ίδιοι απευθείας, είτε ενός «κυβερνητικού συνασπισμού», που επειδή θα είναι αδύναμος –και εύθραυστος– θα τον χειραγωγούν πλήρως.

Είναι βέβαιο, πλέον, ότι ετοιμάζουν το… «πολιτικό μνημόσυνο» και του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου. Αν κι αυτή τη στιγμή στο στόχαστρό τους είναι, κυρίως, ο Κώστας Καραμανλής.

Αλλά τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά γι’ αυτούς τελευταία:

• Πρώτον, η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση αποδυνάμωσε την καρδιά του συστήματος εξωθεσμικής ισχύος, τις τράπεζες.

• Δεύτερον, το πακέτο των 28 δισεκατομμυρίων για τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος ανοίγει τον δρόμο για να επιβληθεί ο έλεγχος του κράτους στις τράπεζες. Γι’ αυτό και οι τραπεζίτες, ενώ τόσο το έχουν ανάγκη (γιατί υπάρχουν κάμποσοι «σκελετοί» στα ντουλάπια τους), κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν ή να το χαλαρώσουν.

• Τρίτον, διότι αν ελεγχθεί από την κυβέρνηση η τραπεζική χρηματοδότηση, ελέγχονται άμεσα όλες οι υπόλοιπες βαθμίδες της «διαπλοκής» – εργολάβοι, «τρωκτικά» των κοινοτικών κονδυλίων, πανεπιστημιακά κυκλώματα, καρτέλ της αγοράς, όλοι!

• Τέταρτον, διότι η διεθνής κρίση αποδυνάμωσε τη θέση όλων των «νταβατζήδων». Όλοι έχασαν χοντρά, οι περισσότεροι εξακολουθούν να χάνουν και φοβούνται –βασίμως– πολύ χειρότερα.

• Πέμπτον, διότι η διεθνής κρίση ενδυνάμωσε ξανά τη θέση των εθνικών κρατών και τον ρόλο των εθνικών κυβερνήσεων απέναντι στα ποικίλα οικονομικά συμφέροντα. Όλοι ξαφνικά ξέχασαν την «παγκοσμιοποίηση», την οποία λιβάνιζαν ως πρόσφατα, κι ανακάλυψαν ξανά το «εθνικό συμφέρον», που ως χθες περιφρονούσαν και ξόρκιζαν.

Αυτή η ανακατανομή ισχύος (από τα υπερεθνικά όργανα στις εθνικές κυβερνήσεις) παρατηρείται ακόμα και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αποτελεί τη μεγαλύτερη ανατροπή. Που συνέβη ήδη, αν και δεν την έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα…

Ο Κώστας Καραμανλής, παρά τη δύσκολη θέση στην όποια έχει περιέλθει, έχει σήμερα την ευκαιρία να ελέγξει τις τράπεζες και να γίνει κύριος του παιγνιδιού: Να ανακουφίσει την οικονομία (επιβάλλοντας μείωση των επιτοκίων), να δώσει σωτήριες ανάσες στην αγορά, να θυσιάσει «Ιφιγένειες» (που του αποδείχθηκαν «παθητικό» μέχρι σήμερα), να νικήσει «χάρτινους εχθρούς», να αναδειχθεί σε «σωτήρα του λαού».

Και ταυτόχρονα να επιβάλει –χωρίς να ιδρώσει, πλέον– μεταρρυθμίσεις που ούτε ο ίδιος ούτε κανείς άλλο πριν απ’ αυτόν είχε διανοηθεί.

Τώρα είναι η ευκαιρία…

Ν. Ζ.