Ο εχθρός εντός των τειχών

Τα δημοσιευθέντα από το «Τρίτο μάτι» του κ. Μ. Στυλιανού στο «ΠΑΡΟΝ» (5/10/08) για τις πολιτικές επιλογές προσώπων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στην κυριολεξία βγάζουν μάτι.

Ο ελέω μπαμπά πολιτικός, πρώην υπουργός και υποψήφιος πρωθυπουργός έχει προβληματίσει… με τις πολιτικές του προτιμήσεις. Τώρα που καθιερώνεται και η οικογενειοκρατική διαδοχή στην πολιτική ζωή του τόπου για το κατάντημα της πατρίδας, να περιμένουμε τα χειρότερα. Θα τους αγνοούσαμε αν, ως πολιτικοί ταγοί, δεν είχαν στα χέρια τους τη διακυβέρνηση της χώρας, που μέρα με τη μέρα την οδηγούν από το κακό στο χειρότερο. Όσοι προφανώς τους ψηφίζουν, πιστεύουν αφελώς σε μια καλύτερη μέρα και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους είναι αποτέλεσμα… λαθών. Έτσι λέγονται σήμερα οι βαρύτατες ευθύνες. Δυστυχώς ό,τι βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα -και τα χειρότερα δεν ήλθαν ακόμα- τα διέπραξαν συνειδητά. Αύριο θα μας πουν με την απάθεια που τους διακρίνει λάθος η παγκοσμιοποίηση! Λάθος και η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων χάριν της παγκοσμιοποίησης και έτσι απλά, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Από κοντά και οι ανθέλληνες (κατά μερικούς νεοοθωμανοί και κατά πολλούς δούρειοι ίπποι), ομοτράπεζοι και παρακοιμώμενοι συμβουλάτορες, εγκατεστημένοι σε κυβερνητικά πόστα ν’ αλωνίζουν. Δεν τους ανακαλούν εις την τάξη ακόμα κι όταν μας προσάπτουν αναίσχυντα κατηγορίες για βάρβαρα ένστικτα όπως γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει.

Αφού λοιπόν αυτοί οι εγκάθετοι αντιστρέφουν τους όρους και επιχειρούν βάναυσα να μας μεταδώσουν το φανατικό μίσος, μπορούν να μας εξηγήσουν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, πώς μας ξέφυγαν τόσες μειονότητες Αρβανιτών, Βλάχων, Σλάβων κ.λπ. και δεν τους εξοντώσαμε μιμούμενοι, λόγω κακού κατ’ αυτούς παρελθόντος, το παράδειγμα της Βουλγαρίας, όταν διά της Συνθήκης του Βερολίνου περιήλθεν εις αυτήν η Ανατολική Ρωμυλία εις την οποίαν το ελληνικό στοιχείο δεν ήταν οψιγενές, αλλά αυτόχθον (που σημαίνει ότι ήταν εγκατεστημένο πριν αυτοί διαβούν τον Δούναβη ως ουνικές ορδές, το 679 μ.Χ.) και με μεθοδικό και συστηματικό πόλεμο εξόντωσε, πλην των άλλων περιοχών, και την ελληνικότατη Αγχίαλο, παραβιάζοντας ακόμη και τις διατάξεις του καταστατικού χάρτη της Συνθήκης του Βερολίνου που διά των άρθρων 4 και 5 κατοχύρωνε τις πολιτικές, θρησκευτικές και γλωσσικές ελευθερίες των Ελλήνων. Τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις εξόντωσης ολοσχερώς μειονοτικών πληθυσμών δεν γίνονται από πολιτισμένους λαούς που και μεταναστεύοντας ακόμα μεταλαμπαδεύουν τον πολιτισμό τους, όπως συνέβαινε με τους Έλληνες που άφηναν ανεξίτηλα τ’ αχνάρια τους απ’ όπου περνούσαν. Σήμερα το κακό είναι ότι ο εχθρός, όχι από κάποια κερκόπορτα, αλλά από επιλήσμονες βαρύτατων ευθυνών πολιτικούς, βρίσκεται εντός των τειχών.

Μιχαήλ Μπαλτόπουλος