ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τόσα χρόνια γιατί δεν χρησιμοποίησαν τα επιχειρήματα αυτά, να δουλέψουν, να τρέξουν, να πείσουν τη διεθνή κοινή γνώμη για το δίκαιο των θέσεών μας; Γιατί άφησαν τους Αμερικανούς να γίνουν μπροστάρηδες της σκοπιανής τρέλας;
Γιατί δεν κατέθεσαν διαμαρτυρία στον ΟΗΕ για το παράνομο της αναγνώρισης των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία», αφού ο οργανισμός είχε θεσπίσει το όνομα FYROM;
Η διαδικασία της αναγνώρισης από χώρες του ΟΗΕ ήταν παράνομη, αφού τα Σκόπια είχαν όνομα μέσα στον οργανισμό και έπρεπε η Ελλάδα με νύχια και με δόντια να διακηρύξει την τελούμενη παρανομία. Αντίθετα, χρόνια τώρα, κοιμόμαστε και όλα τα δεινά μόνο από τη δική μας αβελτηρία εκπηγάζουν.
Η Ενδιάμεση Συμφωνία (αλήθεια ποιος ήταν ο εμπνευστής αυτού του άθλου;), βάσει της οποίας μας ενάγουν τώρα οι Σκοπιανοί, δείχνει το μέτρο της ικανότητας της εξωτερικής μας πολιτικής. Όλα τα άλλα είναι φληναφήματα και τους λεονταρισμούς της «αποφασιστικότητας» έμαθε πια να τους περιφρονεί ο ελληνικός λαός. Άλλωστε το ρήμα «θα προσέλθει» απεικονίζει πλήρως την πραγματικότητα. Θα αναγκασθεί να προσέλθει η Ελλάδα, με άλλα λόγια θα συρθεί στο δικαστήριο ως εναγόμενη. Δεν πρέπει να είσαι δικαστής ή δικηγόρος για να ξέρεις ότι αυτός που εγκαλεί πρώτος έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Στον χειρότερο δικηγόρο να πας και να του πεις ότι ο τάδε μου χρωστούσε και όχι μόνο δεν μου τα έδωσε, αλλά με μήνυσε κιόλας, θα σου απαντήσει: «Φίλε μου, είσαι σε δύσκολη θέση γιατί αυτός τώρα έχει το τεκμήριο της αθωότητας κι εσύ πρέπει να επωμισθείς το βάρος να αποδείξεις την απάτη». Περί ποιας λοιπόν αυτοπεποίθησης και αποφασιστικότητας μιλά το υπουργείο όταν τόσα χρόνια καθεύδουμε; Και, τέλος πάντων, αυτήν την αποφασιστικότητα που επικαλείται το υπουργείο, είμαι περίεργος ποιος θα την εκφράσει στη Χάγη. Μάλλον πρέπει να προτιμηθεί η κυρία πρώην πρέσβειρα της Ελλάδος στα Σκόπια… Αυτή ξέρει πολύ καλά να υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα.
Η ουσία της υπόθεσης είναι πάρα πολύ σοβαρή και σαφώς δεν έπρεπε να αφήσει η Ελλάδα να πάρει αυτήν την εξέλιξη το θέμα. Είχαμε γράψει και είχαμε υποδείξει τότε που ο διαμεσολαβητής Νίμιτς υιοθέτησε εμφανώς και προκλητικώς τις σκοπιανές θέσεις, να διακόψει η χώρα μας τις συνομιλίες και να καταγγείλει αυτήν την κατάπτυστη Ενδιάμεση Συμφωνία. Εδώ που τα λέμε, και να μην το αποσιωπούμε, η Ενδιάμεση Συμφωνία είναι δικής μας έμπνευσης και όχι των Σκοπιανών ούτε των Αμερικανών. Ήταν κι αυτή μια από τις γνωστές ελληνικές εξυπνάδες που σκέπτονται οι εκάστοτε επικεφαλής (υπουργοί) της διπλωματίας μας και χειροκροτεί υστερόβουλα η αυλή των γελωτοποιών τους, προς ικανοποίηση του «εγώ» της αφεντιάς τους και που έχουν πλήξει κατ’ επανάληψιν τη χώρα. Ποτέ δεν θα απολογηθεί ο εμπνευστής αυτής της συμφωνίας, που τώρα προτιμά να λουφάζει. Διαδίδουν ότι ο Γκρούεφσκι έκανε την κίνηση μόλις επέστρεψε από την Αμερική. Εγώ απορώ: η Ελλάδα δεν έχει υπηρεσία πληροφοριών για να πληροφορείται τις κινήσεις των αντιπάλων της; Θα μου πεις και εκεί διπλωμάτης προΐσταται. Παραγόμενο έργο για την ασφάλεια της χώρας μηδέν από μια υπηρεσία χιλιάδων ανθρώπων. Μάλλον αρνητικό έργο παράγουν και δυστυχώς έχουν και έναν τεράστιο προϋπολογισμό. Σ’ αυτόν τον τόπο κανείς δε δίνει λογαριασμό για ό,τι κάνει αλλά και ό,τι παραλείπει να κάνει, παραμελώντας το καθήκον του.
Η ουσία τελικά είναι ότι πάλι επόμεθα των γεγονότων, πάλι Επιμηθείς, πάλι ασυγγνώστως αιφνιδιαζόμενοι.
Το ΥΠΕΞ απεφάνθη ότι «κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας θα έχουμε την ευκαιρία να υποβάλουμε σχετικά υπομνήματα, αναπτύσσοντας λεπτομερώς τις ελληνικές θέσεις για τις απροκάλυπτες και συνεχείς παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την πΓΔΜ». Οι άνθρωποι, όπως λέει και ο λαός μας, έχουν «λαλήσει». Φαίνεται ότι ακόμα, παρά τα μέχρι τώρα φοβερά παθήματά μας, δεν έχουν καταλάβει ότι προσερχόμεθα να απολογηθούμε ως κατηγορούμενοι σε μια συγκεκριμένη διαδικασία που την οριοθετεί το κατηγορητήριο. Οι Σκοπιανοί έσπευσαν να είναι οι κατήγοροι, να παρουσιαστούν σαν θύματα επιβίωσης μιας μικρής χώρας από το σοβινιστικό μένος μιας πολύ μεγαλύτερης. Αυτό και μόνο τους δίνει το προβάδισμα και δημιουργεί το αίσθημα συμπάθειας και στήριξης του ασθενέστερου. Όλοι θυμόμαστε τι έγινε με την προσφυγή του Γκρούεφσκι για τη γλώσσα, την εθνότητα και την «μακεδονική» εντός Ελλάδος μειονότητα. Και τότε, όπως και τώρα, το ελληνικό ΥΠΕΞ διακήρυττε την παρελκυστική πολιτική των Σκοπίων, τους έλεγε ψεύτες και γραφικούς και ισχυριζόταν ότι όλα τα επιχειρήματά τους θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος. Όμως, μετά από λίγους μήνες, τα είδαν όλα αυτά γραμμένα στις προτάσεις Νίμιτς και έτριβαν τα μάτια τους. Έτσι θα γίνει και τώρα, και αν ακόμα τα Σκόπια δεν καταφέρουν να πείσουν απόλυτα το δικαστήριο, η μουτζουριά θα μας μείνει. Βήμα βήμα και πολύ μεθοδικά ο Γκρούεφσκι μας έβαλε στην άκρη και κατηγορούμενους. Τύπος, τηλεοράσεις και προ παντός τα πολιτικά κόμματα αρκέστηκαν σε μια απλή αναφορά του γεγονότος και όλα ξεχάστηκαν. Μα, το πραγματικό σκάνδαλο εδώ είναι. Χάνουμε το όνομα «Μακεδονία» και αντί να αντιδράσουμε, συσκοτίζουμε τα πράγματα για να μπερδέψουμε τον λαό και πρό παντός τους Μακεδόνες και να τους αποσυνδέσουμε από τα γεγονότα. Μου έκανε εντύπωση η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν τολμά να πει αυτό που πρεσβεύει, αυτό που κάνει πράξη η νεολαία του, καλωσορίζοντας τους συντρόφους «Μακεδόνες». Μιλάνε για περιπλοκή της διαδικασίας με την προσφυγή των Σκοπίων και δεν λένε καθαρά με ποιο όνομα τους αναγνωρίζουν.
Εκτιμώ ότι με τον τρόπο που χειρίζεται η ελληνική πλευρά το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας μας, δεν έχουμε καμιά ελπίδα δικαίωσης. Διερωτηθείτε αν στα δεκαπέντε αυτά χρόνια είδατε έστω και μια πρωτοβουλία της Ελλάδας για να στριμωχτούν οι Σκοπιανοί. Έστω μία! Πάντα αμυνόμενοι, τρέχουμε κατόπιν εορτής όπου ανοίξει καινούργιο μέτωπο ο Γκρούεφσκι. Τι θα απαντήσουμε τώρα στον δικαστή της Χάγης όταν θα μας ρωτήσει: «Καλά πού ήσασταν εσείς τόσα χρόνια;».