Η υποταγή του ελλαδικού κατεστημένου πηγή δυσφορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Παραδοξότητα και πρόξενος ειρωνείας παλαιότερα, αυτή η συμπεριφορά πειθήνιου υποτακτικού έχει αρχίσει να εκνευρίζει σημαντικές δυνάμεις στην ΕΕ σε εποχή όπου οι υποστηρικτές της τουρκικής ένταξης έχουν φυλλορροήσει, ο Ερντογάν έχει αποβάλει το προσωπείο του αναμορφωτή και οι «δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» δεν πείθουν παρά μόνο τους περί τον Όλι Ρεν αλωμένους συντάκτες των «εκθέσεων προόδου».

Για την περίπτωση της Αθήνας χρησιμοποιείται, σε προσαρμοσμένη διασκευή, η ρήση του Λένιν για τους κεφαλαιοκράτες, ότι επιμένει να δίνει στον αδυσώπητο εχθρό του ελληνικού έθνους το σχοινί για τον απαγχονισμό του. Την ορθότητα της διάγνωσης πιστοποιούν τα γεγονότα του τελευταίου δεκαπενθημέρου:

Η παρόξυνση του Κουρδικού, η συμφωνία για την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ και οι υποσχέσεις του νέου αμερικανού Προέδρου για αναγνώριση της αρμενικής Γενοκτονίας και για το Κυπριακό έχουν προκαλέσει σφοδρές ανησυχίες στην Άγκυρα και κινητοποίηση των διπλωματών και πρακτόρων της προς την κατεύθυνση του Ομπάμα. Προς αυτόν απευθυνόταν ουσιαστικά ο Ερντογάν με την ομιλία του στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς και τη συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον.

Επιχείρησε εκεί με τους λόγους του να αποσοβήσει τον κίνδυνο αναγνώρισης της αρμενικής Γενοκτονίας -και να αφοπλίσει την αρμενική κοινότητα- επικαλούμενος την ποδοσφαιρική προσέγγιση του Γκιουλ με την Αρμενία και την ανάγκη να μην ανακοπεί… Όπως, παράλληλα, επιχείρησε να εμφανίσει «πλεονάζουσες» τις προεκλογικές υποσχέσεις του Ομπάμα για το Κυπριακό, εκφράζοντας «την αισιοδοξία του» για την επιτυχή κατάληξη των συνομιλιών Χριστόφια-Ταλάτ. Και -εξοπλισμένος με τα πιστοποιητικά που αφειδώς του παρέσχε η Αθήνα με ανταλλαγές επισκέψεων, εγκαρδιότητες και αγάπες- εβεβαίωσε σε επίμετρο ότι «οι σχέσεις με την Ελλάδα είναι καλές», προκειμένου να αφοπλίσει εκ των προτέρων την ελληνική Ομογένεια.

«Καλές σχέσεις» τραμπούκου και θύματος

Οι σχέσεις με την Ελλάδα είναι καλές, άκουγε η Ουάσινγκτον από τον Ερντογάν, όταν:

– Ναυλωμένο από την Άγκυρα νορβηγικό σκάφος, συνοδεία τουρκικού πολεμικού, καταπατούσε την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Καστελλόριζο, προκειμένου «να δημιουργήσει προηγούμενο τουρκικής δικαιοδοσίας στην ανατολική Μεσόγειο μέσω κρατικής ενέργειας», όπως δήλωσαν τούρκοι «εμπειρογνώμονες» στη «Χουριέτ» της Τετάρτης. Και εξηγούσαν ότι με την επιχείρηση αυτή «η Άγκυρα διακήρυξε προς καταγραφή το δικαίωμά της σε δικαιοδοσία εν όψει οποιασδήποτε μελλοντικής αντιμετώπισης του θέματος».

– Μετά την επίσκεψή του στην Άγκυρα και την υπογραφή με τον Μπαμπατζάν «στρατηγικής συμφωνίας» συνεργασίας στην άμυνα, στην ασφάλεια, στην οικονομία και τον πολιτισμό, ο σκοπιανός Μιλόσοσκι προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ελλάδας, για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 – την οποία δεν θέλησε να καταγγείλει εγκαίρως η κάθ’ ημάς υπουργός Εξωτερικών, παρά τη χονδροειδή κατά κόρον παραβίασή της από τους Σκοπιανούς.

Κατά την υπογραφή της στρατηγικής συμφωνίας ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να εκφράσει τη λύπη της χώρας του για τη μη ένταξη της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και ο Σκοπιανός για να εξάρει τη σταθερή φιλία, τη βοήθεια και τη συμπαράσταση της Τουρκίας.

Παράλληλες αποκαλύψεις περί εκστρατείας στα Σκόπια για τη διεθνή προβολή, μέσω δικαστικών προσφυγών, διεκδικήσεων «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα» (στη συμβολή Βαλλιανάτου, συμβούλου του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, έχει αναφερθεί το «ΠΑΡΟΝ») μαρτυρούν αντιγραφή προτύπων εφαρμοσμένων στη Θράκη. Είναι γνωστή άλλωστε η οικονομική και διπλωματική υποστήριξη που παρέχει η Άγκυρα στις πρακτορικές οργανώσεις των Σκοπίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

– Με την ανάληψη της προεδρίας του ΟΑΣΕ από την Ελλάδα, η Άγκυρα ζήτησε την ανανέωση της θητείας -ως «προσωπικού εκπροσώπου της προεδρίας» για την αντιμετώπιση διακρίσεων και μισαλλοδοξίας σε βάρος μουσουλμάνων- τούρκου αξιωματούχου, διορισμένου στη θέση αυτή επί βουλγαρικής προεδρίας και ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει αποστολή στη Θράκη. Η πρόθεση υπονόμευσης της ελληνικής προεδρίας και εισαγωγής στον ΟΑΣΕ θέματος καταπίεσης των μουσουλμάνων στην Ελλάδα είναι πρόδηλη. Και αποτελεί πρόσθετη αναγνώριση των πολλαπλών υπηρεσιών των εν Αθήναις «κολλητών» του Ερντογάν στην ΕΕ και στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο της Τουρκίας – με τη δημηγορία υπέρ της μαντίλας.

– Ο τούρκος υπουργός Άμυνας στις Βρυξέλλες προσέθετε στις δάφνες του Ατατούρκ τον διωγμό Ελλήνων και Αρμενίων σαν θεμέλιο για το τουρκικό έθνος-κράτος και κατηγορούσε τους απογόνους των θυμάτων για «συμβολή» στα όσα συμβαίνουν σήμερα στις ανατολικές επαρχίες (με την κουρδική αντίσταση). Κι αυτό παρά και τη νέα, πρόσφατη καταδίκη αυτής της αντίστασης, ενός καταπιεσμένου λαού, από την υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας!

Στη συνέχεια -και εν μέσω διαπραγματεύσεων για νέο δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την αντιμετώπιση της οικονομικής καταιγίδας- ο Γκιονούλ πέρασε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση προϋπολογισμό αμυντικών δαπανών του 2009 αυξημένο κατά ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια τουρκικές λίρες, σε 14,5 δισεκατομμύρια. Τέσσερα δισεκατομμύρια λίρες προορίζονται για την αγορά υποβρυχίων με στόχευση στην Ελλάδα, όπως υποδήλωσε ο τούρκος ΥΠΕΘΑ, απαντώντας στην ερώτηση δημοσιογράφου γιατί αυτή η δαπάνη σε στιγμή δεινής διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Από την εδώ πλευρά, τις ίδιες μέρες, ο κ. Αλαβάνος επανερχόταν λάβρος στο πάγιο σύνθημά του με την ευκαιρία της κρίσης και ο κ. Καραμανλής συμφωνούσε σε περικοπή κατά 25% των αμυντικών δαπανών – μιας χώρας σε συνεχή πολιορκία και διαρκή εγκεφαλική βύθιση.

Κύπρος προτεκτοράτο

– Στην Κύπρο οι παραχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια έδωσαν τίτλους «αισιοδοξίας» στον Ερντογάν προς επίδειξη στην Ουάσινγκτον. Όταν η Άγκυρα μπλοκάρει λόγω κυπριακής συμμετοχής τη συνεργασία της ευρωπαϊκής αμυντικής οργάνωσης με το ΝΑΤΟ (προκαλώντας εκρήξεις απόγνωσης ευρωπαίων επιτελών), ο Ταλάτ γιγαντώνει τις αξιώσεις του και ο τουρκικός Τύπος προαναγγέλλει ναυάγιο και λύση διαιτησίας.

Η λύση, για την οποία αισιοδοξεί ο τούρκος πρωθυπουργός, θα εξασφαλίζει, κατά το φερέφωνό του στη Λευκωσία, την πολιτική ισότητα των συνιστώντων κρατιδίων, εκφραζόμενη με περίπου ίση συμμετοχή σε εκτελεστική και δικαστική εξουσία και στη Γερουσία, και επίσης με εσωτερική ιθαγένεια, ιδιοκτησία λιμανιών, αεροδρομίων, τηλεπικοινωνιών και αρχαιολογικών χώρων, χωριστό έλεγχο χωρικών υδάτων και οικονομικής ζώνης, εναέριου χώρου και FIR, ξεχωριστές κεντρικές τράπεζες και οικονομική διαχείριση και διπλή εκπροσώπηση στην ΕΕ.

Πρόκειται για επιδεινωμένη εκδοχή του Σχεδίου Ανάν, με όλα τα χαρακτηριστικά της διχοτόμησης, χωρίς τον τίτλο και τα μειονεκτήματά της για την Τουρκία. Διότι ο Ταλάτ είναι ανένδοτος στη διατήρηση των τουρκικών στρατευμάτων, ως μόνη αξιόπιστη εγγύηση της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων, και στη συνέχιση του ρόλου της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο. Δεν δίστασε μάλιστα να δηλώσει πως «η Τουρκία δεν θα είναι η μόνιμη εγγύηση μόνο για τους Τουρκοκυπρίους, αλλά και για τους Ελληνοκυπρίους», επιβεβαιώνοντας την πρόθεση «παρθενογένεσης» της Κύπρου ως τουρκικού προτεκτοράτου.

Για την πολιτική Αθήνα, που τσαλαβουτά στο… Βαλτοπέδιο των αποκαλύψεων, των δημοσκοπήσεων, των dvd και της εκλογολογίας, αυτά μπορεί να συμβαίνουν σε άλλο πλανήτη. Ενώ τουρκική ηγεσία και διπλωμάτες κινούνται δαιμόνια στην Ουάσινγκτον και αλλού για να επηρεάσουν τις εξελίξεις, η κ. Μπακογιάννη διέκοψε τις συνεχείς διακηρύξεις αφοσίωσης «στον ηγέτη μας, τον Κώστα τον Καραμανλή», σε κομματικές συνόδους και δηλώσεις στα μίντια, για να κάνει ένα συγχαρητήριο τηλεφώνημα στον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, το οποίο αναγγέλθηκε με θριαμβευτικούς τόνους στον Τύπο. Η Κύπρος είναι μακρύτερα από ποτέ, στο Καστελλόριζο οι Τούρκοι τελείωσαν τη δουλειά τους, το Σκοπιανό αποσύρεται από την ατζέντα, έχουμε τώρα την άνεση να ασχοληθούμε με τα επείγοντα και σοβαρά, με «την καριέρα μας».

Ωστόσο, αστερισμός συνθηκών ιδιαίτερα δυσμενών για την Τουρκία ευνοεί όσο σπάνια στο παρελθόν μια σθεναρή ελληνική αντίσταση στην τουρκική αρπακτικότητα και την ανάπτυξη διπλωματικών πρωτοβουλιών σε πολλές κατευθύνσεις για την ενίσχυση της θέσης της χώρας. Σε τηλεγραφική διατύπωση οι δυσμενείς για την Τουρκία συνθήκες είναι οι εξής.

Πηγές τουρκικής αγωνίας

– Απανωτές επιτυχείς επιθέσεις κούρδων ανταρτών κλονίζουν το γόητρο του στρατού, αποκαλύπτουν το ατελέσφορο των βομβαρδισμών στο ιρακινό Κουρδιστάν, καταρρίπτουν τον μύθο του Ερντογάν σε ευρείες μάζες Κούρδων και προοδευτικών Τούρκων άλλοτε ψηφοφόρων του αλλά και συμπαθούντων στην Ευρώπη και θέτουν στην ημερήσια διάταξη ευρωπαϊκών συζητήσεων θέμα κουρδικής αυτονομίας. Το έθεσε μάλιστα με δήλωσή του σε τουρκικό δημοσιογραφικό συγκρότημα, ύστερα από περιοδεία του στην Τουρκία, γνωστός φανατικός υποστηρικτής της, ο συμπρόεδρος της μεικτής ευρω-τουρκικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ευρωβουλευτής Joost Lagendijk.

Εξάλλου έκθεση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Διεθνών Μελετών, ύστερα από επιτόπια έρευνά του, ανατρέπει ισχυρισμούς της Τουρκίας σε υποστήριξη των επιχειρήσεών της στο βόρειο Ιράκ.

– Η συμφωνία Ουάσινγκτον και Βαγδάτης για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ στο τέλος του 2011 έχει προκαλέσει ταραχή στην τουρκική ηγεσία. Επειδή προαναγγέλλει τον τερματισμό του αμερικανικού «ελευθέρας» για τουρκικούς βομβαρδισμούς και εισβολές στο ιρακινό Κουρδιστάν – για την καταδίωξη υποτίθεται επιδρομέων του PΚΚ, αλλά στην πραγματικότητα για τον έλεγχο του ημι-ανεξάρτητου κρατιδίου και την προώθηση της Τουρκίας προς τα πετρέλαια της Μοσούλης.

– Το φάσμα αμερικανικής αναγνώρισης της αρμενικής Γενοκτονίας, σε τήρηση της υπόσχεσης του Ομπάμα -που θα εξυπηρετούσε άλλωστε την αμερικανική επιδίωξη απόσπασης της Αρμενίας από την προστασία της Ρωσίας- αποτελεί άλλη πηγή ταραχής για την Άγκυρα, που προβλέπει ότι αμερικανική αναγνώριση θα καταρρίψει το φράγμα πολλαπλών ζημιογόνων εξελίξεων ανυπολόγιστης σημασίας.

– Στο μέτωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την πικρή πείρα της τελευταίας διεύρυνσης, έχει δεκατίσει τους υποστηρικτές της τουρκικής ένταξης. Την αρνητική ψυχολογία επιτείνει η εκρηκτική (ένοπλη ή πολιτική) τουρκο-κουρδική σύγκρουση, και η εμμονή του Ερντογάν στην πεπατημένη αντιδημοκρατικών πρακτικών. Τελευταία τεκμήρια: ο θάνατος από βασανιστήρια, προ δεκαημέρου, του Τσεμπέρ Μετρίς, 29 χρόνων, κρατουμένου για συμμετοχή σε διαδήλωση. Και οι ποινές κάθειρξης 23 ετών που ζήτησε ο εισαγγελέας για 17χρονα παιδιά που συνελήφθησαν σε διαδήλωση διαμαρτυρίας για κακομεταχείριση του Οτσαλάν.

Επιπλέον, του χρόνου λήγει η θητεία της σημερινής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με άδηλο το μέλλον των θερμών υποστηρικτών της τουρκικής ένταξης, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν σκανδαλωδώς ο Όλι Ρεν και ο προκάτοχός του Φερχόιγκεν, ενώ συναριθμείται και ο πρόεδρός της Μπαρόζο.

Υπό τις συνθήκες αυτές η λήξη της προθεσμίας -τον Δεκέμβριο του 2009- για την εφαρμογή του πρωτοκόλλου που υπέγραψε ο Γκιουλ και την ελεύθερη κυπριακή πρόσβαση σε τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια αποτελεί δεινό πρόβλημα για την Τουρκία, πολύτιμο επιχείρημα για χώρες αντίθετες στην ένταξή της και ώρα της κρίσεως για την ελλαδική στρουθοκάμηλο. Θα αποτελούσε εξάλλου πολύτιμο διαπραγματευτικό όπλο για την Κύπρο, εάν δεν είχε θυσιάσει τον αγωνιστή Παπαδόπουλο υποκύπτοντας στα απατηλά οράματα καρποφορίας της παλαιάς συντροφικότητας Χριστόφια – Ταλάτ.

Μπροστά στους κόκκινους σηματοδότες η Τουρκία δοκιμάζει συμβιβαστικές διεξόδους, όπως «μια πλήρη ένταξη με δόσεις», με πρώτη δόση την ένταξή της στον τομέα άμυνας και ασφάλειας. Λύση που θα της εξασφαλίζει και την πλήρη τελική εισδοχή της όσο και χρονικές προθεσμίες για τα νεο-οθωμανικά της σχέδια για Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, Μοσούλη και τουρκογενή Ασία.

Και η Ελλάδα του τρικομματικού κατεστημένου πώς προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα και να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που διανοίγονται; Ποια; Η Ελλάδα του αφοπλισμού; Που λησμόνησε να βάλει τη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο στον νόμο για τις παραμεθόριες περιοχές;