ΑΕΚ ΚΑΙ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ (!) ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ
Η υπόθεση Μπάγεβιτς συνιστά κοινωνικό φαινόμενο αφού συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που διαμορφώνουν τη στενή, ακραία και δυναμική σχέση του οπαδού με την ομάδα και του φίλαθλου με το ποδόσφαιρο. Χωρίς να χρειάζεται η περιγραφή των στοιχείων του παρελθόντος, μια και είναι γνωστά, η όλη υπόθεση τίθεται εξαρχής σε λανθασμένη βάση. Το ερώτημα δεν μπορεί να είναι αν ο Μπάγεβιτς θα κάνει κακό ή καλό στην ΑΕΚ με την επιστροφή του, αλλά αν έπρεπε να υπάρξει ή όχι επιστροφή. Επίσης, το ερώτημα δεν μπορεί να είναι αν ο Μπάγεβιτς είναι καλός προπονητής ή όχι, διότι εδώ η απάντηση έχει δοθεί από τη ζωή, τον χρόνο και τα αποτελέσματα. Φυσικά, είναι καλός προπονητής, για να απαντάμε γρήγορα στα -σχεδόν- αυτονόητα.
Στο σύνθετο τώρα: Έπρεπε να υπάρξει επιστροφή; Μάλλον όχι, στον βαθμό που δεν πρόκειται για έναν από τους προπονητές της ΑΕΚ που έρχονται, φεύγουν και επιστρέφουν ή όχι. Που δεν διατηρούν παρά μόνο επαγγελματική σχέση με την ομάδα ή ίσως και φιλική με τους ανθρώπους της. Δεν πρόκειται για τον Τουμπάκοβις, τον Στεπάνοβιτς, τον Ντουμιτρέσκου, τον Γκέραρντ. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος δίχασε βαθιά το σώμα των φίλων της ΑΕΚ και η όλη στάση του και εξέλιξη ταυτίζονται με το ερώτημα αν μερικά πράγματα πρέπει να έχουν τέλος ή να υπάρχουν στο διηνεκές.
Για μια ομάδα που είναι ζωντανός οργανισμός με συνέχεια, δεν έχει λογική να αναδεικνύεται σε σημείο αναφοράς για τη σωτηρία της ένας άνθρωπος, όσο ικανός κι αν είναι, αφού αυτό υποβαθμίζει την ίδια την ομάδα. Από το 1995 και μετά που έφυγε για τον Ολυμπιακό ο σερβοέλληνας προπονητής πέρασαν 13 χρόνια και η ΑΕΚ εξακολούθησε μέσα από τις αντιφάσεις της να διατηρεί τον ίδιο στο προσκήνιο ως την ιδανική λύση. Τον επανέφερε με βίαιο τρόπο ο «τσαμπουκάς» και βαρύς Μάκης Ψωμιάδης ως διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ το 2002 και προσπάθησε να τον επιβάλλει. Χωρίς επιτυχία. Η παρουσία του Σερβοέλληνα δημιούργησε αντισυσπείρωση με αποτέλεσμα ακόμα και ήπιοι, απέναντί του, φίλοι της ΑΕΚ (οι οποίοι έδειχναν πρόθυμα να κινούνται στη λογική της λήθης και να διαγράφουν το πώς έφυγε και το πού πήγε) να επιθυμούν την απομάκρυνσή του. Έφυγε ένα απόγευμα του 2004 από το γήπεδο του Ακράτητου στα Λιόσια υπό τις κατάπτυστες ύβρεις εναντίον του ιδίου και της οικογένειάς του, αλλά φεύγοντας ξανακάνει την ίδια -προκλητική- επιλογή με το 1995: Πηγαίνει και πάλι στον Ολυμπιακό. Και αν την πρώτη φορά ήταν επειδή έβλεπε πως επρόκειτο για μια αναπτυσσόμενη ομάδα που θα έμπαινε σε πορεία πρωταθλημάτων, άρα ήταν καλό για την καριέρα του να πάει, τη δεύτερη το έκανε μόνο για να «πικάρει» τους φίλους της ΑΕΚ. Ήταν μια συνειδητή επιλογή. Ότι δεν έμεινε και πολύ στον Ολυμπιακό (η κόντρα με τους λεγόμενους «Λάτιν» βοήθησε ώστε να είναι σύντομη η παραμονή του) δείχνει ότι αυτός ήταν ο λόγος και δεν υπήρχε βαθύτερη επιθυμία και επιδίωξη καριέρας, όπως το 1995.
Αναρωτιούνται ορισμένοι «γιατί ο Ντούσαν παίρνει το ρίσκο να ξαναγυρίσει στην ΑΕΚ», ισχυριζόμενοι μάλιστα ότι οι μέτοχοι που τον έφεραν δεν παίρνουν κανένα ρίσκο. Φυσικά παίρνουν και μάλιστα πολύ μεγάλο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ο σχετικός προβληματισμός των αρθρογράφων εντάσσεται στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης αγιογράφησης του Μπάγεβιτς και σε ένα πρωτότυπο ράλι ποιος θα εκφράσει τους περισσότερους επαίνους για τον «πολυνίκη σερβοέλληνα προπονητή». Ο «Ντούσαν» γυρίζει διότι έτσι θέλει, διότι είναι ΑΕΚ, διότι θέλει να εξιλεωθεί, διότι θέλει να αποδείξει ότι μόνο αυτός μπορεί, τα διότι είναι πολλά.
Το μέγα ερώτημα είναι γιατί ο ιστορικός οργανισμός ΑΕΚ επιδιώκει και πάλι την επιστροφή (δεν πρωτοτυπούν οι μέτοχοι, προηγήθηκε ο νυν ηγέτης της Καβάλας -που κατά πάσα πιθανότητα θα ανέβει στην Αʼ Εθνική- Μ. Ψωμιάδης) του ανθρώπου που διχάζει και που, κάνοντας αυτήν την επιλογή, ο ιστορικός οργανισμός συμπεριφέρεται με έναν ιδιότυπο μεταφυσικό τρόπο ωσάν να μην υπάρχουν άλλοι προπονητές και προστρέχουν στον ίδιο. Το μειωτικό για την ΑΕΚ στην όλη υπόθεση είναι ότι συμπεριφέρεται ως εξαρτημένη αφενός και αφετέρου σαν να μη γνωρίζει πως ορισμένα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος. Το τέλος το βάζει αυτός που υπάρχει πριν από όλους μας (άρα και από τον Μπάγεβιτς) και θα υπάρχει και ύστερα από εμάς. Και η ΑΕΚ υπήρχε πριν και θα υπάρχει και ύστερα από εμάς.
Όσο για το «αθώο και απλοϊκό» ερώτημα αν είναι καλό για την ΑΕΚ που γύρισε ο Μπάγεβιτς (ερώτημα που τίθεται και με τη μορφή γκάλοπ σε διάφορα σάιτ), ασφαλώς και είναι καλό. Θα φτιάξει ομάδα, μπορεί να έρθουν και πρωταθλήματα, Κύπελλα, αλλά θα έχει χαθεί κάτι από τις ψυχές των ανθρώπων και κάτι από το σώμα της ΑΕΚ. Θα υπάρξουν εκπτώσεις στο συναίσθημα, στην αξιοπρέπεια, στη σχέση μνήμης και λήθης. Αλλά τι να κάνεις, δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα στη ζωή…