Το κρίσιμο ζήτημα

Η συζήτηση για το αν θα αντέξει με 151 βουλευτές η κυβέρνηση της ΝΔ καλά κρατεί. Με τη διαφορά ότι αποκρύπτεται συνειδητά η ουσία του ζητήματος. Και η ουσία δεν βρίσκεται στο πόση κοινοβουλευτική δύναμη διαθέτει η ΝΔ, αλλά στο πόσες και ποιες δυνάμεις στηρίζουν επί της ουσίας την πολιτική και τη στρατηγική της. Συνεπώς η ουσία του θέματος βρίσκεται στο τι πρέπει να γίνει, όχι για να νικηθεί απλώς η ΝΔ, αλλά για να νικηθεί η πολιτική που υλοποιεί: ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισθοί, μεροκάματα και συντάξεις πείνας, ιδιωτική παιδεία, υγεία, πρόνοια, «ευρωμονόδρομος» και άλλα. Διότι είναι φανερό ότι αυτήν ακριβώς την πολιτική την υλοποιεί και το ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, πρέπει να είναι αδιάφορο στον λαό αν η ΝΔ θα αντέξει ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή όχι. Αδιάφορο αν θα γίνει και πάλι κυβέρνηση αυτή ή το ΠΑΣΟΚ. Αδιάφορο και το αν θα συγκυβερνήσουν η ΝΔ και το ΛΑΟΣ ή το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η γεύση είναι και θα είναι η ίδια.

Το ζητούμενο είναι να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση. Να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση, αλλά να την πληρώσει η πλουτοκρατία. Και όταν γίνουν οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ και με την ψήφο του. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα και όχι το να δούμε ξανά το ίδιο έργο.

Η ανασύνταξη του κινήματος περνάει μέσα από σωματεία μαζικά και μαχητικά, ταξικά, όπου θα κυριαρχούν συνδικαλιστές των εργατών και όχι των εργοδοτών και της ΕΕ. Σημαίνει συμμαχία του ταξικού εργατικού κινήματος με τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους και με την εργατική και σπουδάζουσα νεολαία. Ανασύνταξη του κινήματος σημαίνει αντιπαράθεση με τη γενική πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, σύγκρουση μαζί της. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον λαό.