ΣΦΙΓΓΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο βουλευτής και τέως υφυπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης της ΝΔ Πέτρος Τατούλης επεδίωκε συνειδητά να διαγραφεί από το κόμμα του με όσα είπε στην περιβόητη πλέον συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος» της Δευτέρας. Είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στη μακροσκελή συνέντευξή του -γιατί ο Π. Τατούλης έχει πολύ περισσότερο πολιτικό μυαλό από τη συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος- αλλά ταυτόχρονα ήταν φανερό ότι την έδωσε με στόχο να προκαλέσει τη διαγραφή του αμέσως.

Η φράση για τον Κ. Καραμανλή «κινδυνεύει να χαρακτηριστεί όχι ανίκανος, αλλά συνένοχος» αποσκοπούσε να πετύχει ακριβώς τον στόχο της διαγραφής. Όχι ένας πρωθυπουργός, αλλά ακόμη και ο αρχηγός ενός μικροσκοπικού κομματικού μορφώματος είναι αδύνατον να μη διαγράψει ένα στέλεχός του που δεν του αναγνωρίζει ούτε καν το προσωπικό… «ελαφρυντικό» να είναι «ανίκανος», αλλά τον θεωρεί οπωσδήποτε «συνένοχο»!

Το ότι θα διαγραφόταν, λοιπόν, το είχε εκ των προτέρων δεδομένο ο Πέτρος Τατούλης. Φρόντισε άλλωστε να το καταστήσει πολύ σαφέστερο στην προσωπική του ιστοσελίδα τη Δευτέρα, λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της διαγραφής του τόσο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα όσο και από το κόμμα της ΝΔ, όπου ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων:

«Με τη σημερινή του πράξη, ο πρωθυπουργός αποκαλύπτεται ως συνένοχος. Συνένοχος στη διαφθορά. Συνένοχος στην ανικανότητα. Συνένοχος στην αναποτελεσματικότητα».

«Είναι επικίνδυνος για τη χώρα»

Και ο Π. Τατούλης συνέχιζε ακάθεκτος: «Με τη σημερινή του πράξη ο πρωθυπουργός πήρε θέση. Ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, διάλεξε τη διαφθορά από τη διαφάνεια. Επέλεξε τον νοσηρό δρόμο της συγκάλυψης από το ʽʽόλα τα φωςʼʼ». Κατέληγε δε στο επιδιωκόμενο από αυτόν πολιτικό συμπέρασμα ότι «ένας πρωθυπουργός σε ομηρία και εγκλωβισμένος σε προσωπικά αδιέξοδα είναι επικίνδυνος για τη χώρα!».

Αυτές δεν είναι απλές κουβέντες πίκρας. Υπηρετούν πολιτικό στόχο εχθρικό προς το πρόσωπο του Κ. Καραμανλή. Αν αυτή η εχθρική πολιτική στόχευση έχει προέλευση μόνο τις απόψεις του Π. Τατούλη, που έδρασε προσωπικά, ή αν εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο σχέδιο φθοράς του πρωθυπουργού και ανατροπής του από την εξουσία, αυτό είναι κάτι που έχουν το δικαίωμα να το διερευνήσουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και όλοι οι πολίτες της χώρας.

Το αν κρύβεται ή όχι κάποιος πίσω από τον Π. Τατούλη είναι υπαρκτό ερώτημα. Απασχολεί ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και όχι μόνο «διάφορους εντεταλμένους της ενημέρωσης», όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Τατούλης στην ιστοσελίδα του, προκειμένου να απαξιώσει εκ των προτέρων κάθε προσπάθεια αναζήτησης των προθέσεών του.

Δεν είναι τόσο συνηθισμένο να λέει κάποιος βουλευτής εναντίον τού μέχρι χθες αρχηγού του αυτά που λέει ο ίδιος για τον Καραμανλή, οπότε δεν είναι καθόλου βέβαιο εκ των προτέρων για τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς ότι «αν υπάρχουν Εφιάλτες, κατοικούν στην αντίπερα όχθη».

Επιπλέον, η πρόσφατη ελληνική πολιτική ιστορία δεν επιτρέπει στους υπόλοιπους Έλληνες να συμφωνούν με τον Π. Τατούλη ότι χρειάζεται αποκλειστικά και μόνο «η διοχέτευση μεγάλης (καλοπληρωμένης) φαντασίας, προκειμένου να ανακαλυφθούν ξένοι δάκτυλοι και ξένα κέντρα».

Εν αναμονή εξελίξεων

Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του βουλευτή της ΝΔ Γ. Μανώλη, ο οποίος ενέταξε την κίνηση Τατούλη σε ευρύτερο πλαίσιο, ισχυριζόμενος ότι υφίσταται «γενικότερο σχέδιο ή για νέο κόμμα ή για ανατροπή του Καραμανλή». Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έχει αποδειχθεί, αλλά δεν υπάρχουν για την ώρα ενδείξεις ευρύτερου πολιτικού σχεδίου.

Το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό από τότε που όντως μεθοδεύτηκε, για παράδειγμα, και επετεύχθη η ανατροπή του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989 ή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993. Τότε οι πληροφορίες για τις πολιτικές κινήσεις έρχονταν σωρηδόν και από πάμπολλες πηγές, και οι δημοσιογράφοι παρίσταντο καθημερινά μάρτυρες πληθώρας μεθοδεύσεων υλοποίησης του υπαρκτού σχεδίου. Τώρα, αντιθέτως, το μόνο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχουν ενταθεί τα ανοιχτά επικριτικά σχόλια εναντίον του Καραμανλή από στελέχη της ΝΔ, τα οποία μιλούν για τον πρωθυπουργό με εντυπωσιακά απαξιωτικό τρόπο και του καταλογίζουν σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για «ακυβερνησία», κατηγορώντας τον άμεσα ή έμμεσα για «ανικανότητα».

Επειδή όμως αυτοί που συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο ανήκουν σε γνωστό εσωκομματικό στρατόπεδο στελέχους με ακόρεστες και ανυπόμονες βλέψεις πρωθυπουργικού επιπέδου, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν απλώς εκμεταλλεύονται πολιτικά το γεγονός ότι η δημοτικότητα του Κ. Καραμανλή βρίσκεται στο ναδίρ της ή αν η υπονομευτική για το κύρος του πρωθυπουργού φραστική δραστηριότητά τους

εντάσσεται στο πλαίσιο γενικότερου σχεδίου άμεσης υλοποίησης.

Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε την πορεία των εξελίξεων και να διαμορφώσουμε άποψη για το τι συμβαίνει, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί παρατηρητές της κατάστασης – ούτε αφελείς, αλλά ούτε και θύματα μιας κυβερνητικής προσπάθειας να αποδοθούν τα πάντα σε συνωμοσίες εναντίον του πρωθυπουργού.

Φταίει η πολιτική της ΝΔ

Τα προβλήματα που έχει η χώρα πάντως δεν απορρέουν από συνωμοσίες κύκλων που απεργάζονται την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ. Αντιθέτως, απορρέουν αποκλειστικά και μόνο από τις πολιτικές επιλογές της – αντιλαϊκές επιλογές πράξεων και όχι απλώς λανθασμένες επιλογές προσώπων, στις οποίες συνήθως επικεντρώνεται η προσοχή των ΜΜΕ. Άλλωστε, δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι όλοι οι κύκλοι που βυσσοδομούν εναντίον μιας κυβέρνησης, αυξάνουν πυρετωδώς τη δραστηριότητά τους μόλις διαπιστώνουν ότι η εν λόγω κυβέρνηση αποκόπτεται από τον λαό λόγω της πολιτικής της. Αυτό αποτελεί αξίωμα της πολιτικής.

Είναι τόσο δύσκολο για τον πρωθυπουργό να αντιληφθεί ότι αποτελεί πρόκληση στα μάτια του ελληνικού λαού να πιέζει και να… παρακαλάει τις τράπεζες για να τους δώσει 28 δισ. ευρώ, που μάλιστα αυτές δεν τα θέλουν και του κάνουν… κόνξες, όταν την ίδια στιγμή δηλώνει ότι δήθεν δεν υπάρχουν λεφτά για να δώσει ένα πενηντάρικο ή ένα κατοστάρικο αύξηση στους χαμηλοσυνταξιούχους;

Είναι άραγε δυνατόν να βγαίνει ο υπουργός Ανάπτυξης Χρήστος Φώλιας και να λέει «βαρέθηκα να μαζεύω τα απόνερα της πολιτικής Αθανασόπουλου» και ότι «ο Αθανασόπουλος μπορεί να είναι καλός μάνατζερ, αλλά από πολιτική είναι μηδέν», κι όμως ο πρόεδρος της ΔΕΗ να μένει στη θέση του προκαλώντας το πανελλήνιο και ο Φώλιας να παραμένει υπουργός;

Δηλαδή ποιος πρέπει να απολύσει τον Αθανασόπουλο, αν όχι η κυβέρνηση; Τι ακριβώς προτείνει στον κόσμο η κυβέρνηση της ΝΔ, να… μπουκάρει στους διάφορους οργανισμούς και ΔΕΚΟ και να εκπαραθυρώνει τους οικτρούς γιάπηδες, τα «γαλάζια λαμόγια» που εγκατέστησε η ίδια εκεί για να πλουτίζουν και να ληστεύουν τον κοσμάκη ή να ξεπουλάνε όσο όσο κάθε ίχνος δημόσιας περιουσίας;

Προφανώς δεν είναι ο… Τατούλης που εμπόδιζε την κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα, τα στοιχειώδη.

Χειρότερα κι από τον Σημίτη!

Δεν γνωρίζουμε αν αυτοί της ΝΔ έχουν σοκαριστεί όσο πρέπει από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έφτασε πια τρεισήμισι μονάδες μπροστά από το κυβερνών κόμμα στις δημοσκοπήσεις – πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος δεν ξέχασε μεν τα όσα τράβηξε κατά την εποχή Σημίτη, που τον υποχρέωσαν να τον διώξει κλωτσηδόν, αλλά ταυτόχρονα έχει τόσο απογοητευτεί από την αθλιότητα της διακυβέρνησης Καραμανλή, ώστε έφτασε σε τέτοιο σημείο απόγνωσης που προτιμά πλέον να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία! Αντιλαμβάνονται οι της ΝΔ τι σημαίνει αυτό;

Ο Καραμανλής έχει επιτελέσει τρία πολύ σημαντικά έργα, όλα στην εξωτερική πολιτική της χώρας: Βοήθησε να περάσει θριαμβευτικά το «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, κάνει «τσαμπουκά» στους Αμερικανούς στο ενεργειακό συνεργαζόμενος με τους Ρώσους για να μη γίνει η Ελλάδα ενεργειακός όμηρος της Τουρκίας, όπως επιθυμούν οι ΗΠΑ, και τέλος έκανε τους Έλληνες να αισθάνονται υπερήφανοι με το βέτο που πρόβαλε στο Βουκουρέστι εναντίον των Σκοπίων, παρά τις πιέσεις των Αμερικανών.

Για τη στάση του στα θέματα αυτά του αξίζουν συγχαρητήρια. Μόνο επί Ανδρέα Παπανδρέου είχαν νιώσει αντίστοιχα οι Έλληνες – και μάλιστα χωρίς ο Ανδρέας να έχει και τόσο χειροπιαστές επιτυχίες.

Από εκεί και πέρα όμως, στην εσωτερική οικονομική και κοινωνική πολιτική, οι κυβερνήσεις Καραμανλή δεν έχουν να επιδείξουν ούτε ένα φιλολαϊκό μέτρο σε οποιονδήποτε τομέα! Ούτε ένα!

Τη μια ληστεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία, την άλλη θέλουν να αναγορεύσουν σε πανεπιστήμια ιδρύματα αερητζήδων απατεώνων της παραπαιδείας, ή ξεπουλάνε ό,τι έχει και δεν έχει το κράτος.

Δεν έχει καθόλου άδικο ο κόσμος που τους θεωρεί πλέον χειρότερους κι από τους απατεώνες «εκσυγχρονιστές» του Σημίτη στους τομείς αυτούς. Ούτε που νοιάζεται πια ο κόσμος για τις εμφανείς αδυναμίες του Γιώργου Παπανδρέου και του απερίγραπτου συρφετού άσχετων και ανίκανων που τον περιβάλλει. Να γλιτώσει από το σημερινό χάλι σκέφτεται.

Περί σκανδάλων

Όσον αφορά τα σκάνδαλα, ας πάψει να παραπονιέται η ΝΔ για τις υπερβολές των ΜΜΕ. Όπως έχει αποδειχθεί, σε όλα ανεξαιρέτως είχε «λερωμένη τη φωλιά της». Μιλούν τα ντοκουμέντα.

Και στο Βατοπέδιο βγαίνουν συνεχώς στη φόρα πτυχές της άθλιας «μηχανής» που είχε στηθεί με αυτούς τους επαίσχυντους «γιαποκαλόγερους», και στα δομημένα ομόλογα αποδείχθηκε η έκταση της πλεκτάνης και οι τρελές μίζες των λαμογιών που συνδέονται με τη ΝΔ, και τα λαδώματα της Ζήμενς άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα και σταμάτησαν λόγω συνενοχής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και πάει λέγοντας…

Καλά κάνει ο Κ. Καραμανλής και δεν τα παρατάει, και καλά θα κάνει να προσπαθήσει να μείνει πρωθυπουργός μέχρι το τέλος της τετραετίας, γιατί αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι πιθανότατα ακόμη χειρότερο. Οφείλει όμως να γνωρίζει πως αν δεν κάνει ριζική στροφή στην πολιτική του, είναι από τώρα καταδικασμένος να ηττηθεί και μάλιστα ατιμωτικά. Θα είναι πραγματικά κρίμα.