Πάρτι τοκογλύφων με τις κάρτες!
Η πιστωτική «ασφυξία» των νοικοκυριών έχει αποθρασύνει τους τοκογλύφους, που έχουν βρει μάλιστα και τον τρόπο για να αναβαπτίζουν τις παράνομες δραστηριότητές τους στη νομιμότητα των συναλλαγών μέσω πιστωτικών καρτών, ενώ διαφημίζουν στις εφημερίδες τις «φιλόπτωχες» υπηρεσίες τους, ανενόχλητοι από εισαγγελείς και υπηρεσίες δίωξης οικονομικού εγκλήματος.
«Άμεσα δάνεια μετρητοίς με την πιστωτική σας κάρτα, με άτοκες δόσεις, με Ή ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟ, από 1.000 έως 40.000 ευρώ»: Αγγελίες με αυτό ή παρεμφερές περιεχόμενο «φυτρώνουν σαν μανιτάρια» πλέον στις στήλες μικρών αγγελιών των εφημερίδων, διαφημίζοντας νομιμοφανείς τοκογλυφικές υπηρεσίες. Τέτοιες αγγελίες υπάρχουν εδώ και χρόνια στον Τύπο, αλλά τελευταία πολλαπλασιάζονται ραγδαία, σε μια ένδειξη ότι η κρίση «ανοίγει τα πανιά» των τοκογλύφων.
Το κόλπο στήνεται ως εξής:
• Οι τοκογλύφοι είναι έμποροι ή συνεργάζονται με εμπόρους που με τη σειρά τους έχουν συμβάσεις συνεργασίας με τράπεζες για να πληρώνονται για τις εμπορικές συναλλαγές τους μέσω πιστωτικών καρτών.
• Τα κυκλώματα αξιοποιούν τη δυνατότητα που δίνουν μόνο οι ελληνικές τράπεζες στους κατόχους καρτών να πληρώνουν για αγαθά και υπηρεσίες με τις λεγόμενες «άτοκες δόσεις». Αυτό το κόλπο, όπως και οι μεταχρονολογημένες επιταγές, αποτελούν εφευρέσεις του ελληνικού πιστωτικού συστήματος, που εμφανίζονται ως τρόποι διευκόλυνσης επιχειρήσεων και καταναλωτών, αλλά στην πραγματικότητα διευρύνουν τα περιθώρια της τραπεζικής κερδοσκοπίας.
• Με τις «άτοκες δόσεις», ακόμη και ένας κάτοχος κάρτας που έχει σχεδόν εξαντλήσει το πιστωτικό του όριο μπορεί να κάνει συναλλαγές σημαντικής αξίας. Για παράδειγμα, με μια κάρτα με πιστωτικό όριο 10.000 ευρώ, όπου ο κάτοχος έχει ήδη δανεισθεί τα 9.900 ευρώ, μπορεί να αγοράσει ένα αγαθό αξίας 1.000 ευρώ σε δέκα δόσεις των 100 ευρώ. Η τράπεζα εγκρίνει τη συναλλαγή, επειδή ο έμπορος δέχεται να χρεώσει αρχικά μόνο τα 100 ευρώ και να συνεχίσει τους επόμενους εννιά μήνες να χρεώνει ακολούθως κάθε μήνα από 100 ευρώ.
• Οι τοκογλύφοι με αυτήν τη μέθοδο δανείζουν στους κατόχους καρτών ποσά μετρητών που δεν θα μπορούσαν να πάρουν από την τράπεζα και στα χαρτιά η συναλλαγή εμφανίζεται σαν αγορά αγαθού, δηλαδή γίνεται νομιμοφανής. Με τα ίδια στοιχεία του προηγούμενου παραδείγματος, ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να πάρει στο χέρι γύρω στα 700 ευρώ, ενώ έχει ήδη δανεισθεί 9.900 και το πιστωτικό του όριο είναι 10.000. Ο «έμπορος» στη συνέχεια τον χρεώνει με άτοκες δόσεις σαν να έχει πάρει 1.000 ευρώ και η διαφορά είναι το τοκογλυφικό κέρδος και ο ΦΠΑ της «εμπορικής» συναλλαγής.
• Με τον τρόπο αυτό, ο τοκογλύφος δεν χρειάζεται καν να χρησιμοποιεί «φουσκωτούς» για να εισπράττει τόκους, αφού τους εισπράττει μέσω της κάρτας από την τράπεζα, η οποία στη συνέχεια αναλαμβάνει να «κυνηγήσει» τον ατυχή δανειολήπτη, αν αυτός έχει πρόβλημα εξυπηρέτησης της οφειλής. Το σημαντικότερο είναι ότι όλοι είναι ικανοποιημένοι: οι τράπεζες εισπράττουν τόκους και αυξάνουν τα υπόλοιπα δανείων μέσω καρτών, ο τοκογλύφος αμείβεται καλά για τις υπηρεσίες του και το Δημόσιο εισπράττει ΦΠΑ από τη δήθεν «εμπορική» συναλλαγή!
Η «ικανοποίηση» όλων των παραγόντων του συστήματος, όπως και του «πνιγμένου» δανειολήπτη που βρίσκει μετρητά, έστω και με τοκογλυφικές χρεώσεις, ίσως εξηγεί γιατί οι εισαγγελείς, η Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος της Ασφάλειας και η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων του υπουργείου Οικονομικών δεν έχουν κινηθεί ως τώρα για να «τσιμπήσουν» τους… «πλαστικούς» τοκογλύφους της νέας εποχής.