ΟΧΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ

Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε τι περιμένουμε εμείς οι απλοί πολίτες, εκτός από τον αφανισμό αυτού του κράτους; Μα, κι αν είναι ψέματα, ποίο το ήθος του τέως υπουργού και συνεχίζοντος ως βουλευτού;

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είμαστε χαμένοι από χέρι. Μας διοικούν οι εκάστοτε χειρότεροι και αυτή είναι η εξήγηση της κατηφόρας που έχουμε πάρει τριάντα χρόνια τώρα. Καθόμαστε κι εμείς οι αφελείς και γράφουμε και χολοσκάμε, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, για τη δύσμοιρη την πατρίδα, το Σκοπιανό, το Κυπριακό, τη Θράκη, το Αιγαίο και δεν έχουμε καταλάβει οι έρμοι με τι πάστα ανθρώπων έχουμε να κάνουμε.

Προσωπικά ψάχνομαι για την κατάντια στην οποία έχουν οδηγήσει την άμυνα οι πρώην και οι νυν. Σήμερα μαθαίνω από τον Π. Τατούλη ότι όλα είναι ενορχηστρωμένα. Αυτή δυστυχώς είναι η πολιτική ζωή του τόπου, από τέτοιους αποτελείται η Βουλή των Ελλήνων. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε, λέει, για σύμβουλο τον πρόεδρο τον ομοφυλοφίλων. Και όταν αυτός πήρε θέση υπέρ των Σκοπιανών και κατά της πατρίδος μας, τον απομάκρυνε λέγοντας ότι εξέφρασε προσωπικές απόψεις. Το δούλεμα συνεχίζεται.

Τώρα εσύ, ψηφοφόρε, σκέψου πόσες ελπίδες έχεις για νʼ αλλάξεις το σκηνικό. Ψάξε να βρεις το χειρότερο. Αν μπορείς! Μπορείς όμως να μου πεις τι υδρογονικές βόμβες θα πέφτανε αν ο πρωθυπουργός ή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε για σύμβουλο έναν στρατηγό; Θα γινότανε ο χαμός στα κανάλια. Οι ομοφυλόφιλοι, οι απάτριδες, οι κουμπάροι, οι αρνητές της ιστορίας μας, οι αρπάχτρες, οι αστράτευτοι του C4I έχουν θέση σʼ αυτόν τον τόπο. Εκείνοι για τους οποίους δεν υπάρχει χώρος και είναι εξοβελισμένοι, είναι μόνον αυτοί που αισθάνονται περήφανοι έλληνες πατριώτες.

Κύριε πρωθυπουργέ, φαίνεται καθαρά από τις ενέργειές σας, ότι δεν έχετε καταλάβει πως μπήκαμε στη μετα-Καραμανλή εποχή. Είναι πια αργά για να σταματήσετε τον κατήφορο. Δυστυχώς, δεκατέσσερις μόνο μήνες από την εκλογική σας νίκη, η χώρα έχει γίνει μπάχαλο. Το ανοσιούργημα είναι ότι βγήκατε πρωθυπουργός με τη σημαία της κάθαρσης και της επανίδρυσης του κράτους. Οποίο ατύχημα για τον λαό μας, που δεν έχει πια πού να ελπίζει.

Πόσες φορές από αυτήν τη στήλη δεν σας επισημάναμε τους κινδύνους από τη δράση των κομματικών σας κουταβιών; Ορμήξανε, φάγανε, ρημάξανε. Τι ωφεληθήκατε εσείς και ο λαός, αν ο νεαρός πρόεδρος του ΟΠΑΠ έγινε πάμπλουτος, λόγω της θέσης που του δώσατε; Τι σας ωφέλησε ο μάγκας πρόεδρος του ΙΚΑ, των Ταμείων, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της Εθνικής, ο κουμπάρος, ο φίλος του Νομάρχη, ο υπουργός με το ταμπούρλο, ο… ο… Τώρα ο διοικητής της ΔΕΗ, αφού λόγω… προσόντων τα ʼσπασε όλα και οδήγησε την εταιρεία στη χρεοκοπία, έχει βάλει στο μάτι και την αποζημίωση που του τάξατε. Ξέρετε πώς αισθανόμαστε εμείς οι απλοί πολίτες; Σας παραπέμπω στο ποίημα του Καβάφη «Τα τείχη», που αρχίζουν με τον στίχο «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, μεγάλα κʼ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ….»

Τώρα πια που σε λίγο θα κάνετε τον απολογισμό σας, πρέπει να ομολογήσετε ότι χάσατε την πιο σπάνια ευκαιρία, να φανείτε χρήσιμος στη χώρα. Τα είχατε όλα και τα χάσατε όλα. Ξέρετε, οι ερινύες δεν είναι ουρανόπεμπτες γυναίκες με ανακατεμένα μαλλιά, όπως νομίζαμε παιδιά. Είναι άνθρωποι που ανυποψίαστα σε πλήττουν όταν δεν το περιμένεις. Για σας υπήρξε ο Τατούλης, που δικαίως, ή ίσως και αδίκως, σας κόλλησε τη ρετσινιά «όχι ανίκανος αλλά συνένοχος». Θυμηθείτε το αυτό όταν θα σας το χτυπούν στη Βουλή, όπως το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» κάποιου άλλου. Ο Τατούλης ανεπιγνώστως έγινε αιτία κάθαρσης, όπως απαιτεί το τέλος κάθε τραγωδίας. Ούτε τον Π. Τατούλη δεν είχατε την ικανότητα εγκαίρως να επισημάνετε και να ενεργήσετε. Πρέπει να ομολογήσετε ότι έχετε διάσταση λόγων και πράξεων. Σας λείπει το αποτέλεσμα. Εγώ, κρίνοντας από τον βίο σας, δεν πιστεύω ότι σας άρμοζε μια τέτοια τύχη, με αυτά τα κοσμητικά επίθετα του υπουργού σας. Δυστυχώς ή ευτυχώς, στα ανθρώπινα, η αδικία καμιά φορά είναι η πεμπτουσία της δικαιοσύνης.

Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι εσείς θα βγάλετε πρωθυπουργό τον Γιώργο. Αυτόν που υποτιμούσατε σαν αντίπαλο και τον θεωρούσατε εύκολη λεία. Εμείς περιμένουμε τη φάση της αντιστροφής ρόλων στη Βουλή, για να γελάσουμε με τα γυρίσματα των καιρών. Πέστε μου πραγματικά. Αν βγαίνατε στο βήμα της Βουλής και καθηλώνατε τους μισθούς και τα μπόνους των διευθυνταράδων και το διαφέρον το βάζατε στο Ταμείο κατά της Φτώχειας, πού θα ήταν η εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπό σας; Δεν το κάνατε. Κοιτάξτε τι ποιότητας συμβούλους έχετε γύρω σας και πόσο κοστίζουν στον λαό. Σήμερα το Ταμείο κατά της Φτώχειας δεν έχει ούτε ένα ευρώ, αλλά κάποιος καθηγηταράς ετοιμάζεται για έναν μεγάλο μισθό.

Όσο για τον Π. Τατούλη, το έτερο πρόσωπο του δράματος, εγώ τουλάχιστον δεν θα καταπιαστώ με όσα του καταλογίζουν οι πρώην συνάδελφοί του, παρότι είναι σοβαρά. Λένε για παράδειγμα γιατί δεν τα έλεγε αυτά ως υπουργός. Γιατί να τα πει, βολεμένος δεν ήτανε; Ξέρουν κανέναν υπουργό που δεν είναι κολλημένος με την καρέκλα; Γιατί δηλαδή ο Τατούλης να μιλήσει τότε; Μίλησε τώρα που είναι απʼ έξω από το φαγοπότι. Λένε ότι υπερέβη τα εσκαμμένα με ύβρεις κατά του πρωθυπουργού. Ίσως αυτή να ήταν η αποστολή του. Από κάπου έπρεπε κι εμείς οι δόλιοι να μάθουμε τι γίνεται. Του ζητάνε να επιστέψει την έδρα. Όνειρα θερινής νυκτός. Ποιος φεύγει από το μέλι, εν προκειμένω από το Κοινοβούλιο;

Εγώ θα ασχοληθώ με κάτι που το θεωρώ συνταρακτικό και δεν το σχολίασε κανένας. Είναι αυτό που βγαίνει από τη συνέντευξη του Σαραντάκου στην TV. «Επισήμανα στον Π. Τατούλη ότι είναι βαριά αυτά που λέει και πιθανόν να επισύρουν τη διαγραφή του. Μου είπε να μην ανησυχώ. Την επομένη το πρωί είχα μάθει από σοβαρούς υπουργούς ότι διαγράφεται. Επικοινωνήσαμε τηλεφωνικώς και του ανέφερα τις πληροφορίες μου. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει περίπτωση διαγραφής». Ο Π. Τατούλης έμεινε εμβρόντητος από τη διαγραφή του. Δεν το περίμενε! Δηλαδή τόση εκτίμηση έτρεφε ο πρώην υφυπουργός για τον πρωθυπουργό του, που κι αν ακόμα τον έλουζε με τις πιο βαριές εκφράσεις, τον θεωρούσε άτολμο να προβεί στη διαγραφή του… Κοντολογίς, ο Π. Τατούλης θεωρούσε τον πρωθυπουργό ανίκανο να αντιδράσει και χοντρόπετσο στο να θιγεί από τέτοιες κατηγορίες, οι οποίες μάλιστα εκτοξεύονταν δημόσια.

Προσωπικά, αυτό με συγκλονίζει. Δηλαδή αυτό που λέγεται κόμμα, αυτό που λέγεται κυβέρνηση, έχει ως συγκολλητικό στοιχείο μόνο το προσδοκώμενο προσωπικό κέρδος από την άνοδο στην εξουσία. Δεν υπάρχει αυτοσεβασμός, είναι ανύπαρκτα πράγματα η αλληλοεκτίμηση, το ήθος, η αφοσίωση, το μέτρο και η ανθρωπιά. Επομένως είμαστε άδικοι που τους ζητάμε να σταθούν δίπλα στον κοσμάκη. Δεν είναι στις προδιαγραφές τους, δεν ξέρουν την αποστολή τους.