Με τέτοια… πιστοποιητικά τον στείλατε στην Ξάνθη;

Αν κρίνουμε όμως με βάση θέσεις που έχει εκφράσει δημόσια ο πρέσβης κ. Αλέξης Αλεξανδρής, που πρόσφατα ανέλαβε επικεφαλής του γραφείου Ξάνθης, όταν ήταν πρόξενος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, τότε πρέπει να ανησυχούμε και οι γείτονές μας να χαίρονται για την αφέλειά μας, για να μην πούμε τίποτα σκληρότερο, γιατί για άλλη μια φορά αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Mεγάλο μερίδιο ευθύνης για τους μειωτικούς συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις στα εθνικά μας δίκαια έχουν και οι διπλωμάτες μας! Και για όποιον έχει αντίρρηση, ιδού τι είχε πει ο κ. Αλεξανδρής ως πρόξενός μας στην Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «SABAH» στις 23/5/2006, με τίτλο «Μηνύματα ειρήνης από τον έλληνα γενικό πρόξενο», στο πλαίσιο της συνάντησης που είχε διοργανώσει το τμήμα του ΑΚΡ της περιοχής Πέραν (Μπαϊόγλου) με θέμα «Συναντιούνται οι νέοι και μιλούν για το μέλλον» και στην οποία ήταν επίτιμος προσκεκλημένος.

«Οι Έλληνες και οι Τούρκοι εδώ και αιώνες δεν ζουν ο ένας δίπλα στον άλλον αλλά ο ένας μέσα στον άλλον… Ίσως να έχουν διαφορετική θρησκεία, αλλά αν βγάλετε αυτό, όλα τα άλλα φαίνονται ίδια. Ο Τούρκος με έναν Εγγλέζο, ο Έλληνας με έναν Εγγλέζο μπορούν να είναι φίλοι έως ένα σημείο. Όμως όταν συναντηθούν ένας Έλληνας που ζει στην Κέρκυρα και ένας Τούρκος που ζει στην Άγκυρα γίνονται πολύ καλοί φίλοι. Εδώ και αιώνες οι παππούδες μας, οι γονείς μας μοιράστηκαν την ίδια ψυχαγωγία, το ίδιο φαγητό, το ίδιο ποτό, την ίδια θάλασσα, τον ίδιο χαρακτήρα. Αυτό υπάρχει στο DNA μας. Αυτό είναι θησαυρός, αυτό ας μην το χάσουμε. Ας μην ενδώσουμε σε νοοτροπίες φανατισμού και στο να θεωρούμε τον γείτονα εχθρό (…) Εσείς είστε οι νέες γενιές που θα διαμορφώσουν την κοινή γνώμη του αύριο (…) Λέω τα ίδια πράγματα και στους νέους στην Ελλάδα (…) Εάν μετατρέψουμε το Αιγαίο σε θάλασσα ειρήνης, εάν γεμίσουμε τις παραλίες της Τουρκίας και της Ελλάδας με τούρκους και έλληνες τουρίστες, αυτό θα είναι το μεγάλο όφελός μας. Εσείς είστε η ελπίδα μας (…) Ο Αλεξανδρής εξέφρασε την επιθυμία πολλών ελλήνων μαθητών να μάθουν τουρκικά στο αντίστοιχο τμήμα που άνοιξε το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης».

Ελπίζουμε ο κ. Αλεξανδρής να μην αμφισβητήσει τα παραπάνω… Το θέμα είναι αν μπορεί μ’ αυτές τις θέσεις να δουλέψει σωστά στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης…

Μετά απ’ όλα αυτά δεν πρέπει να απορούμε που έχουμε βγάλει το προσωνύμιο της «χάρτινης τίγρης».