Εξέγερση Πολυτεχνείου, 35 χρόνια μετά
Από την άλλη, στη σημερινή συγκυρία της κρίσης και της αθλιότητας, πολλές φορές η αναφορά σε στιγμές-σταθμούς μας βοηθά να αναστοχαστούμε, να συγκρίνουμε, να επανατοποθετήσουμε στόχους.
Για τη γενιά μας, του αντιδικτατορικού αγώνα και της Μεταπολίτευσης, η Εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η ΑΡΧΗ του ΤΕΛΟΥΣ της εφτάχρονης δικτατορίας.
Το φωτεινό σημάδι αναφοράς για πολλά χρόνια. Ο καθυστερημένος κατά μία πενταετία ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΣ για την Ελλάδα αέρας της εξέγερσης του «Μάη του ʼ68».
Οι μετέπειτα διαψευσμένες μας ελπίδες για έναν κόσμο δικαιότερο, για μια κοινωνία δημοκρατική και με κοινωνική δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα περήφανη, για ένα αξιακό σύστημα αλληλεγγύης και (στοιχειώδους) ισότητας.
Κάποιοι πούλησαν, κάποιοι εγκατέλειψαν, άλλοι αλλαξοπίστησαν. Δεν θα ασχοληθούμε σήμερα μαζί τους.
Σήμερα από τούτη εδώ τη στήλη, χωρίς φανφάρες και πολυλογίες, θα υπενθυμίσουμε ένα – δύο πράγματα:
– ότι παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει ήδη 35 χρόνια από τον Νοέμβρη του ʼ73, πολλά από τα αιτήματα εκείνης της φοιτητικής και λαϊκής εξέγερσης παραμένουν επίκαιρα. Σήμερα προφανώς θα τα διατυπώναμε διαφορετικά, εντούτοις η ουσία παραμένει.
Η Ελλάδα, μια χώρα στην περιφέρεια της Δύσης -και παράλληλα μια χώρα των συνόρων- παρʼ όλη την «ανάπτυξη» που σημείωσε από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα, κυρίως σε καταναλωτικά αγαθά και στη βελτίωση του μέσου επίπεδου ζωής, παραμένει μια χώρα με ανάπτυξη στρεβλή, με εξαρτημένη οικονομία, με παραγωγική βάση κάτω του μηδενός… Και τι πολιτική εθνικής ανεξαρτησίας μπορείς να κάνεις όταν χρωστάς παντού;
– ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, με τη σύγχρονη παρεμβατική λογική του της «παγκοσμιοποίησης», παραμένει κυρίαρχος στον ελλαδικό χώρο, όπως και σε ολόκληρη τη γειτονιά, παρεμβαίνοντας ανοιχτά όποτε επιθυμεί ΕΝΑΝΤΙΟΝ των εθνικών μας συμφερόντων, όπως οι παρεμβάσεις του στο Κυπριακό, χέρι χέρι με τους εγγλέζους αποικιοκράτες, υπέρ των τουρκικών συμφερόντων, όπως η αναγνώριση από τον Μπους της γειτονικής FYROM ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»…
Και οι ελληνικές κυβερνήσεις, «δίνοντας προφανώς άφεση αμαρτιών στις ΗΠΑ για τη στήριξή τους στη χούντα των συνταγματαρχών και τη συμβολή τους στην τουρκική εισβολή και κατοχή μεγάλου τμήματος της Κύπρου», διατηρούν τη ναυτική βάση της Σούδας και παρέχουν πλήθος διευκολύνσεων…
Όσο για τη λαϊκή κυριαρχία, αυτή μόνον ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί σήμερα, στην Ελλάδα των μεταπρατών και των τραπεζιτών, της ξεπουλημένης και εξωνημένης ελίτ της χώρας. Ξανά, όλα από την αρχή: αυτή είναι η πικρή αλήθεια, ο δύσκολος και μοναδικός δρόμος για μια Ελλάδα αντάξια των προσδοκιών μας, για την κοινωνική προκοπή του λαού μας. Αμήν.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
ΥΓ.: Την Κυριακή στο Αργοστόλι, στην Κεφαλονιά, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 35 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που οργανώνει φέτος η δραστήρια «Πρωτοβουλία: Πολυτεχνείο 2008», θα γίνει στο Δημοτικό Θέατρο εκδήλωση, στις 6 μ.μ., με θέμα την ειρήνη και τον πόλεμο και τον ρόλο των κινημάτων, όπου ανάμεσα στους αξιότιμους φίλους ομιλητές συμπεριλαμβάνομαι και εγώ. Για κοπιάστε!