Έξω από τη λογική και τις θέσεις του ΚΚΕ κάθε προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ
Tα διλήμματα περί του κινδύνου της ακυβερνησίας μετά τη διαγραφή του Π. Τατούλη από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ δεν αφορούν τους εργαζόμενους και δεν τους αγγίζουν στο παραμικρό, εκτιμάει το ΚΚΕ με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο κυβερνών κόμμα.
Κατά τον Περισσό, η όλη κουβέντα που γίνεται για την οριακή πλέον πλειοψηφία των 151 βουλευτών που διαθέτει η κυβέρνηση έχει στόχο να δημιουργήσει ένα κλίμα αγωνίας και ανασφάλειας, θέλοντας έτσι να πείσουν τον λαό ότι μόνο οι ισχυρές κυβερνήσεις είναι καλύτερες, χωρίς όμως, όπως αναφέρουν στο ΚΚΕ, να λένε για ποια συμφέροντα θα είναι οι καλύτερες.
Με αφορμή τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων που δείχνουν πρωτοπορία του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ εκτιμά ότι καλλιεργείται στην κοινή γνώμη η θέση ότι η σημερινή κυβέρνηση φθάνει στο τέλος της και πρέπει να αναλάβει πλέον τη διακυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και παράλληλα γίνεται σοβαρή προσπάθεια να ξεχάσει ο λαός ότι όλες οι κατά καιρούς κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι εξίσου αποτελεσματικές στην επιβολή της ίδιας και απαράλλαχτης αντιλαϊκής πολιτικής.
Στην πορεία προς τις Ευρωεκλογές, αλλά και τις βουλευτικές εκλογές, το ΚΚΕ θέλει να αποτρέψει την επανάληψη ενός πολωτικού σκηνικού δικομματικής αντιπαράθεσης για το ποιο από τα δύο κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) είναι κατάλληλο για τη διακυβέρνηση της χώρας, σκηνικό που είναι σίγουρο ότι θα συμπιέσει τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος. Έτσι, από τώρα οργανώνει την άμυνά του λέγοντας στους Αριστερούς κυρίως ψηφοφόρους ότι έχουν κάθε λόγο οι κυβερνήσεις του δικομματισμού να είναι ανίσχυρες και να συναντούν εμπόδια στην υλοποίηση της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι «η παγίδευση του λαϊκού παράγοντα σε κοινοβουλευτικές μανούβρες το μόνο που θα του εξασφαλίσει είναι η αδρανοποίησή του, η χειραγώγησή του και η αναμονή των εκλογών για να αλλάξει μια αντιλαϊκή κυβέρνηση από μια άλλη».
Το ΚΚΕ για μια ακόμα φορά δεν χαρίζεται στο ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι μέσα σε αυτό το κλίμα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σπεύδει και «διεκδικεί διαπιστευτήρια από την άρχουσα τάξη ως εγγυητής εξασφάλισης της κοινωνικής συναίνεσης» και παίρνει πρωτοβουλίες συγκαλώντας συσκέψεις όχι μόνο με κοινωνικούς φορείς, αλλά και με τους τραπεζίτες. Όλα αυτά, λένε στο ΚΚΕ, κινούνται στη λογική της «ταξικής συνεργασίας», που στην πράξη σημαίνει ότι καλείται η «εργατική τάξη να πληρώσει και μάλιστα εθελοντικά» την εν εξελίξει κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
Χαρακτηριστική ήταν και η αναφορά που έκανε στο ΠΑΣΟΚ η Αλέκα Παπαρήγα, η οποία «οργώνει» την Ελλάδα στα πλαίσια της προσυνεδριακής διαδικασίας του ΚΚΕ εν όψει του 18ου Συνεδρίου που θα γίνει τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Η γραμματέας του ΚΚΕ υπενθύμισε, σε ομιλία της στη Θεσσαλονίκη, ότι μέχρι το 1981 το ΚΚΕ πρότεινε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ επειδή αυτό είχε τότε αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά συνθήματα. Τόνισε ότι σωστά υπήρξε τότε αυτή η πολιτική συμμαχίας, αλλά πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν δέχθηκε αυτήν την πρόταση, πράγμα που οδήγησε τότε το ΚΚΕ να εκτιμήσει ότι «για να μη δέχεται το ΠΑΣΟΚ συνεργασία σημαίνει ότι δεν θέλει τον έλεγχο, σημαίνει ότι δεν θέλει να τα εφαρμόσει ως κυβέρνηση». Υπενθύμισε ότι η πρόταση συνεργασίας έγινε και όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1981, αλλά συνάντησε πάλι την άρνηση.
Σήμερα, είπε, δεν μπορούμε να προτείνουμε μια τέτοια συνεργασία γιατί δεν υπάρχει -όπως τότε- μια βάση και γι’ αυτό δεν φταίει το ΚΚΕ, αλλά η σημερινή πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Εάν, ξεκαθάρισε κατηγορηματικά, γινόταν σήμερα μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ θα οδηγούσε τα πράγματα σε χειρότερη κατάσταση και θα ενσωμάτωνε το ΚΚΕ στο σύστημα.