Το «ΠΑΡΟΝ» είχε προειδοποιήσει προ πολλού και επανειλημμένως για την κρίση, αλλά…
Σε άρθρο του «Παρόν» υπό τον τίτλο «Η νέα ύφεση απειλεί, αλλά ημείς άδομεν!» στο φύλλο της 13ης Ιανουαρίου 2008 επισημαίναμε ότι «ενώ η νέα ύφεση απειλεί την ελληνική οικονομία και, όπως πάντοτε, τους Έλληνες μισθωτούς, εργαζόμενους, συνταξιούχους και φορολογουμένους, εδώ στη χώρα, για μιαν ακόμη φορά, τίποτε δεν μας συγκινεί, τίποτε δεν μας συνεγείρει». Και συνεχίζαμε:
«Τώρα βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου καθοδικού κύκλου στην οικονομία, που θυμίζει τους γνωστούς “κύκλους Κοντράτιεφ”. Έτσι, η χώρα μας εμφανίζεται να απειλείται από μια νέα οικονομική δίνη, από την οποία θα μπορούσε να εξέλθει αλώβητη, αν προωθούνταν έγκαιρα οι περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, αν βελτιωνόταν η ανταγωνιστικότητά της και ολοκληρωνόταν η δημοσιονομική εξυγίανση. Αλλά, φευ! Διότι μόνο έτσι θα απελευθερώνονταν κεφάλαια για την προώθηση μεγάλων έργων υποδομής, τη δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων, την προστασία του καταναλωτή, την ενίσχυση της νέας τεχνολογίας, της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Από την άλλη μεριά, εκτιμάται ότι η αποδυνάμωση των ρυθμών ανάπτυξης θα συνοδευτεί ξανά από στασιμοπληθωρισμό, λιτότητα και περιοριστικές οικονομικές και εισοδηματικές πολιτικές, καθώς και από μείωση της κατανάλωσης για να αυξηθούν τα κέρδη και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Και οι έλληνες εργατοϋπάλληλοι και φορολογούμενοι έχουν εφιαλτικά βιώματα από τέτοιες πολύχρονες περιοριστικές πολιτικές (από το 1985 έως σήμερα σχεδόν).
Ο νέος καθοδικός οικονομικός κύκλος χαρακτηρίζεται από ύφεση, η οποία συνοδεύεται από ενίσχυση του πληθωρισμού, επιβράδυνση της ανάπτυξης, πτώση των μετοχικών αξιών, αύξηση της ανεργίας και πολλά πρόωρα σημάδια αβεβαιότητας, αύξηση της καταναλωτικής ζήτησης, μείωση του πραγματικού εισοδήματος και αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής».
Επίσης, σε άρθρο μας υπό τον τίτλο «Εκκωφαντικές προειδοποιήσεις για νέα κρίση» στο φύλλο της 23ης Μαρτίου 2008 επισημαίναμε ότι οι δηλώσεις του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Ντομινίκ Στρος Καν σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι ότι «είναι προφανές πως η κρίση στις χρηματαγορές που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, είναι τώρα πιο σοβαρή και ακόμα πιο παγκόσμια απ’ ό,τι ήταν πριν από μερικές εβδομάδες» και ότι «οι κίνδυνοι της εξάπλωσης είναι πολύ μεγάλοι», αποτελούν νέες προειδοποιήσεις για την επιδείνωση των οικονομικών προοπτικών παγκοσμίως. Ιδιαίτερα για τη χώρα μας, η οποία πάντοτε, ιστορικά, συλλαμβανόταν να είναι ανέτοιμη για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε οικονομικής κρίσης, η προειδοποίηση αυτή ηχούσε ως εκκωφαντικός «κώδων». Γιατί, η νευρικότητα που επικρατούσε και τότε στις χρηματαγορές οφειλόταν, όπως σε όλες σχεδόν τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, στις αναταραχές στην αγορά του πιστωτικού τομέα. Και για του λόγου το αληθές παραθέταμε ένα σύντονο χρονικό των κυριότερων προηγούμενων οικονομικών κρίσεων, όπως το κραχ της «Μαύρης Τρίτης» του 1929, η κρίση στον τραπεζικό τομέα το 1985, η «Μαύρη Δευτέρα» του 1987, η κατάρρευση των αμοιβαίων κεφαλαίων το 1998, η πτώση των διαδικτυακών επιχειρήσεων το 2000.
Στη συνέχεια, στο άρθρο μας υπό τον τίτλο «Στη δίνη ενός νέου καθοδικού οικονομικού κύκλου» στο φύλλο της 13ης Απριλίου 2008 επισημαίναμε ότι «καθώς η ελληνική οικονομία απειλείται από νέα διεθνή κρίση ή διεθνή καθοδικό κύκλο, εμφανίζεται ξανά απροετοίμαστη για την αντιμετώπισή της, γιατί η χώρα μας δεν αξιοποίησε τα σημαντικά οφέλη από την ένταξή της στη ζώνη του ευρώ, τον πακτωλό των κοινοτικών πόρων και, φυσικά, το μακρόχρονο προηγούμενο ευνοϊκό ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό περιβάλλον, που άρχισε μετά το 1994 και φαίνεται ότι τελείωσε το 2007. Τώρα το κλίμα έχει αλλάξει σημαντικά. Γιατί οι αβεβαιότητες στο ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό περιβάλλον, οι οποίες, όπως εκτιμάται, αναμένεται να επηρεάσουν δυσμενώς την ελληνική οικονομία, επιβεβαιώνονται από τις πρόσφατες δυσμενείς προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τις εξελίξεις στη διεθνή και ευρωπαϊκή οικονομία. Οι αβεβαιότητες αυτές μπορούμε να πούμε ότι είναι πάλι «υψηλές» και η ύφεση είναι πάλι «συγχρονισμένη».
Και τονίζαμε: «Η κρίση αυτή βρίσκει ξανά την ελληνική οικονομία να μην έχει πλεονάσματα. Αντίθετα, εμφανίζεται να έχει υψηλό δημόσιο χρέος, που δεν επιτρέπει, μαζί με τα ελλείμματα, την εφαρμογή επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής και την προώθηση της αναγκαίας φορολογικής μεταρρύθμισης για να ανταποκριθεί στον ευρωπαϊκό φορολογικό ανταγωνισμό. Ύστερα, παρά τον υπερδιπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης σε σύγκριση μ’ εκείνον της Ευρωζώνης, η χώρα μας δεν έχει τη δυνατότητα περαιτέρω ενίσχυσης της ανάπτυξης, της απασχόλησης και ανταγωνιστικότητας, αφού δεν προωθήθηκαν εγκαίρως και δεν προωθούνται οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Και είναι γνωστό ότι σε περίοδο ύφεσης και διεθνούς κρίσης είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν όσα δεν έγιναν όταν το εγχώριο και διεθνές περιβάλλον ήταν προκλητικά ευνοϊκότερο».
Σημειώνεται ότι η διαχείριση των εθνικών πόρων δεν γινόταν ποτέ στη χώρα μας με βάση την οικονομική αυτή αρχή, δηλαδή να πιάνουν οπωσδήποτε τόπο οι δημόσιες δαπάνες. Για τον λόγο αυτό ο Εμμ. Ροΐδης είχε καταγγείλει τη σπάταλη αυτή διαχείριση προ πολλών δεκάδων ετών με την επισήμανση, που είναι πάντα επίκαιρη, ότι «η Ελλάς εδαπάνησε άπαν το χρήμα του λαού αντί έργων χρησίμων εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου…»!