Κάτω τα χέρια από τα μανουσάκια!

Νότα αισιοδοξίας στην κυνική και άνυδρη εποχή μας τέτοιες ευαίσθητες φωνές σαν αυτή του Γιαννούκου Ιατρίδη από το Άστρος Κυνουρίας. Βλέπει να κινδυνεύουν με εξαφάνιση οι πανέμορφοι νάρκισσοι με το γλυκό και μεθυστικό άρωμά τους -γνωστοί και ως μανουσάκια ή ζαμπάκια- και απευθύνει έκκληση προς τους εποχούμενους ευκαιριακούς επισκέπτες της περιοχής να μην τα κόβουν μόλις τα βρίσκουν ανθισμένα, γιατί όλο και λιγοστεύουν.

Μαζί με πολλά άλλα σπάνια φυτά, έχουν βρει θαλπωρή, λέει, σ’ έναν σπάνιο βιότοπο, μια αμφιθεατρική παραθαλάσσια πλαγιά πίσω από το βενετσιάνικο κάστρο, κοντά στο παράλιο Άστρος, και προτείνει να μπουν εκεί ενημερωτικές πινακίδες και να ληφθούν κάποια μέτρα για να σωθεί ο βιότοπος, να σωθεί και το μανουσάκι.

Προτείνοντας τη διάσωση του νάρκισσου, θυμίζει μαζί και τον αρχαίο μύθο για την προέλευση της ονομασίας του.

Ο νάρκισσος λοιπόν πήρε το όνομά του από τον Νάρκισσο, τον όμορφο αυτό νέο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, ο οποίος είχε την τραγική τύχη να ερωτευτεί τον ίδιο του τον εαυτό -μια αδιέξοδη και βασανιστική αγάπη, αφού του ήταν αδύνατον να απολαύσει αυτό που ποθούσε- με αποτέλεσμα να τον λυπηθούν οι θεοί για το μαρτύριό του και να τον μεταμορφώσουν σε αυτό το όμορφο λουλούδι.