Άλλαξε ο Μανωλιός…
Η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα στις αμερικανικές εκλογές συνοδεύτηκε από σειρά ιδεολογημάτων που αναπαρήχθησαν παγκοσμίως από τα ΜΜΕ περί «αλλαγής» και «νέας εποχής για τις ΗΠΑ και τον κόσμο».
Η Αμερική λοιπόν αλλάζει υπέρ των εκεί εργαζομένων και των λαών παγκοσμίως;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολο να δοθεί και μόνο από το γεγονός ότι το Δημοκρατικό είναι το κόμμα των μεγιστάνων, ότι η Γουόλ Στριτ χρηματοδότησε τον Ομπάμα, ότι το κεφάλαιο πανηγύρισε για τη νίκη του.
Βεβαίως, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι τα λαϊκά στρώματα, που μαζικά τον ψήφισαν, πίστεψαν ότι θα υπάρξει αλλαγή πολιτικής υπέρ τους. Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για αυταπάτες που οι διάφοροι μηχανισμοί του συστήματος καλλιέργησαν όλη την προηγούμενη περίοδο, πατώντας στην κακή κατάσταση του κινήματος στις ΗΠΑ, ότι μπορεί με αλλαγές προσώπων να αντιμετωπιστούν οι βαρύτατες συνέπειες της οικονομικής κρίσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Ότι υπάρχουν λύσεις που μπορούν να ικανοποιούν και το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Πόσο φρούδες είναι οι ελπίδες αυτές αποδεικνύεται και από τα πρώτα δείγματα γραφής που έδωσε ο ίδιος ο Ομπάμα, όταν υποστήριξε το σχέδιο των 700 δισ. δολαρίων (σχέδιο Πόλσον), με το οποίο το κόστος της κρίσης του κεφαλαίου μεταφέρεται στον λαό. Αναπόφευκτα οι ελπίδες αυτές γρήγορα θα διαψευστούν, οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση.
Από την άλλη, ούτε η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πρόκειται φυσικά να αλλάξει. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οι Ρεπουμπλικάνοι βομβάρδιζαν το Ιράκ, οι δημοκρατικοί τη Γιουγκοσλαβία. Ο ίδιος ο Ομπάμα δήλωσε ότι «η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του Ισραήλ», ενώ ο νέος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έχει ταχθεί υπέρ της τριχοτόμησης του Ιράκ. Η ουσία είναι ότι καθώς οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις οξύνονται στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος για την κατάκτηση νέων πεδίων δράσης του κεφαλαίου, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός -όπως άλλωστε και ο ευρωπαϊκός- θα γίνει ακόμα πιο επιθετικός απέναντι στους λαούς.
Ακόμη πιο επικίνδυνος για τους λαούς.
Μόνη ελπίδα είναι η ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα, η ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, η ανατροπή τους.