Υπέρμαχοι του καπιταλισμού και υπέρμαχοι των Σκοπίων;

Στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση της Βουλής, την Παρασκευή, για την παγκόσμια οικονομική κρίση -κρίση του ΑΚΡΑΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ που οδηγεί απαρέγκλιτα την ανθρωπότητα σε πλήρες αδιέξοδο- έλαμψαν με τις αγορεύσεις τους η κ. Παπαρήγα και ο κ. Αλαβάνος. Αγορεύσεις ουσίας με καίριες επισημάνσεις και συγκεκριμένες προτάσεις. Αγορεύσεις χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς εμμονές σε χρεοκοπημένες πολιτικές και χωρίς ψευδεπίγραφα εναλλακτικά σχέδια στηριζόμενα στα ίδια σαθρά «εργαλεία». Ταυτόχρονα επαναλήφθηκαν για πολλοστή φορά οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλληλοκατηγορίες δύο κομμάτων εξουσίας -επί Σημίτη είχα εισαγάγει γιʼ αυτά τον όρο «ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ»- τα οποία οσονούπω θα απολέσουν ΟΡΙΣΤΙΚΑ τον δεσπόζοντα ρόλο που διαδραμάτιζαν.

Η πλήρης απαξίωση του κράτους, ακόμα και των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών, και η πανάκεια της ελεύθερης (διάβαζε: ασύδοτης) αγοράς οδήγησαν στη σημερινή ύφεση διαρκείας και στην πλήρη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα πανικόβλητα μέτρα που λαμβάνονται (και αναπροσαρμόζονται μέσα σε ελάχιστα 24ωρα) είναι ανάλογης αποτελεσματικότητας με τις ασπιρίνες για την καταπολέμηση του καρκίνου. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΥΛΩΘΕΙ ΜΕ ΣΤΥΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΟΥΤΣΟΥΚ.

Οι αμετανόητοι θιασώτες του καπιταλισμού, αν θέλουν να αποτρέψουν την επερχόμενη, αργά ή γρήγορα, παγκόσμια επανάσταση, οφείλουν να ταχθούν στην Ελλάδα και διεθνώς υπέρ της καταπολέμησης του ευνουχισμού του δημόσιου χρέους, αυξάνοντας την αγοραστική δύναμη των πολιτών με γενναίους μισθούς και συντάξεις και προσφέροντας δωρεάν παιδεία και υγεία. Συσσωρευμένο χρήμα υπάρχει αφθονότατο σε ελάχιστα χέρια. Ας αναζητήσουν αποτελεσματικούς τρόπους για να καρπωθούν τμήμα αυτών των κεφαλαίων προς ενίσχυση των οικονομικών των επιμέρους κρατών. (Εξυπακούεται ότι με τη διατύπωση «οι αμετανόητοι θιασώτες του καπιταλισμού» εννοώ τους ανά την υφήλιο πολιτικούς ηγέτες που τον πρεσβεύουν.)

Αντίλογος: Δεν υπάρχουν τρόποι για να προσπορισθούν οι θιασώτες του καπιταλισμού τμήμα του συσσωρευμένου σε ελάχιστα χέρια παγκόσμιου πλούτου. Αυτό ισούται με τον τετραγωνισμό του κύκλου.

Απάντηση: Τότε ας υποστούν μοιρολατρικά οι επίγονοί τους, μαζί με το σύνολο της ανθρωπότητας, μια ευρύτατης κλίμακας λαϊκή εξέγερση που δεν θα καταστέλλεται και που τελικά θα οδηγήσει στην ισοπέδωση του πλανήτη.

Επανέρχομαι στα (θλιβερά) δικά μας. Στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα εθνική μας γιορτής, έκανε την επανεμφάνισή του ο κ. Μητσοτάκης με δύο δηλώσεις. Η πρώτη ήταν εξοργιστικότατη, ενώ η δεύτερη ήταν επίσης εξοργιστικότατη (ιδίως για το κόμμα του), αλλά και ιδιοτελέστατη.

Ιδού η πρώτη, που την παραθέτω ασχολίαστη: «Στη δύσκολη οικονομική συγκυρία, τα λεγόμενα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων δεν σημαίνει ότι είναι ιερά και απαραβίαστα».

Ιδού και η δεύτερη του επίτιμου προέδρου της ΝΔ: «Προκειμένου να πέσει η χώρα σε ακυβερνησία, πρέπει όλοι μας να προτιμούμε να έρθει ο πολιτικός μας αντίπαλος με ισχυρή κυβέρνηση, από το να πέσουμε σε ακυβερνησία».

Τι δηλοί ο μύθος; Να ηττηθεί ο Καραμανλής στις εκλογές ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ, ώστε να τον διαδεχθεί στην αρχηγία η θυγατέρα του και να ηττηθεί στις μεθεπόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός η… εξόχως προικισμένη κ. Μπακογιάννη.

= Παρατήρηση υπʼ αριθμόν ένα: Κατανοώντας απολύτως την πατρική αγάπη, αποκλείω πλήρως αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε του ενός είτε του άλλου κόμματος.

= Παρατήρηση υπʼ αριθμόν δύο: Με την εν λόγω δήλωσή του ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαιώνει ότι εδώ και χρόνια υπονομεύει τον Καραμανλή και υποσκάπτει τη θέση του. Πράγμα που, εκτός του γράφοντος, το τόνιζαν δημοσίως αναρίθμητοι σχολιογράφοι.

= Παρατήρηση υπʼ αριθμόν τρία: Η κ. Μπακογιάννη απέτυχε κραυγαλέα και ολοφάνερα για τους μη εθελότυφλους σε ΟΛΕΣ τις πτυχές της εξωτερικής μας πολιτικής. Προς επίρρωσιν του γραφέντος παραπέμπω στο εξαίρετο και αναλυτικότατο άρθρο του Μιχάλη Στυλιανού που δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή στο «ΠΑΡΟΝ» και που προσωπικά θεωρώ ότι όσοι διαθέτουν το σχετικό φύλλο αυτής της εφημερίδας οφείλουν αν το κορνιζώσουν, για να διατυπώσω καθʼ υπερβολήν την αξία του.

Τα «κατορθώματα» της κ. Μπακογιάννη είναι αμέτρητα, ειδικά στο Σκοπιανό, και τα έχω επισημάνει κατά κόρον σε πληθώρα άρθρων μου. Θα περιοριστώ σήμερα μόνο στην… ενημέρωσή της ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με το άκρως ταπεινωτικό για την πατρίδα μας «πακέτο… ιδεών» του ανεκδιήγητου κ. Νίμιτς.

Με δεδομένο το εκ Σκοπίων αποσταλέν στον κ. Νίμιτς απόρρητο αμερικανικό τηλεγράφημα που αποκάλυψε το «Έθνος», η κ. ΥΠΕΞ πρόσφερε ουσιαστικά ΚΑΛΥΨΗ στον… ουδέτερο «μεσολαβητή»! Παραλλήλως οχυρώθηκε πίσω από τις δήθεν διαφωνίες μεταξύ του πρωθυπουργού και του προέδρου του γειτονικού κρατιδίου, για να πει, ενώ επειγόταν προσφάτως υπό την πίεση του φαιδρότατου υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Φριντ, ότι «ούτε βραδυπορεί ούτε και βιάζεται η Ελλάδα»! Περί «εθνότητας» και «γλώσσας» δεν έβγαλε τσιμουδιά, παρότι γνωρίζει άριστα πως υφίσταται και προτεινόμενο -και πονηρότατο- παράρτημα, το οποίο, σε περίπτωση συμφωνίας, θα τα περιλαμβάνει. Το άκρον άωτον της υποκρισίας της συνίσταται στο γεγονός ότι επανέλαβε σαν παπαγαλάκι, χωρίς η ίδια να την επιθυμεί, τη γνωστή «κόκκινη γραμμή» περί γεωγραφικού προσδιορισμού ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ, ενώ το τελευταίο, το erga omnes δηλαδή, δεν έχει περιληφθεί σε καμία από τις προτάσεις Νίμιτς και πολύ λιγότερο στην τελευταία και πιο επαίσχυντη απʼ όλες!

Εκτός των ανωτέρω, η κ. Μπακογιάννη έχει μεταβάλει το υπουργείο της σε μπουλούκι φερέφωνων, όπως ο ατάλαντος και ανίκανος Τεν Κάτε τον Παναθηναϊκό. Και καταλήγω με το ακόλουθο παράδοξο: Οι φούσκες του χρηματιστηρίου επί Σημίτη (και Γιάννου Παπαντωνίου) έσκασαν όλες βροντωδώς. Η φούσκα της υπουργού Εξωτερικών, η οποία απέτυχε παταγωδώς -και μάλιστα γελώντας συνεχώς σε κάθε δημόσια εμφάνισή της- σε όλες τις εκφάνσεις της αρμοδιότητάς της, παραμένει αλώβητη!