Προς αφελείς
Επίκαιρος ο διάλογος με τον Κώστα:
– Ποιος λες να κερδίσει στις ΗΠΑ την Τρίτη, ο Ομπάμα ή ο ΜακΚέιν; Θέλω τα προγνωστικά σου.
– Όποιος και να κερδίσει, για τη χώρα μας δεν έχει σημασία.
– Γιατί δεν έχει σημασία, αφού ο Ομπάμα φαίνεται να είναι περισσότερο φιλικός για την Ελλάδα, θα δει με άλλο μάτι τα εθνικά μας θέματα. Εσύ δεν βλέπεις ότι το συμφέρον μας είναι να βγει ο Ομπάμα, να κερδίσουν δηλαδή οι δημοκρατικοί;
– Θέλω να κερδίσουν οι δημοκρατικοί για δύο λόγους, χωρίς να προσδοκώ θεαματική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας, στα εθνικά μας θέματα: ο πρώτος λόγος είναι, ας πούμε, ιδεολογικός, «συγγενεύουμε» βλέπεις. Ο δεύτερος και ουσιαστικότερος είναι ότι πρέπει να αποδοκιμαστεί ο νεοσυντηρητισμός του Μπους και της θρησκόληπτης και ανεκδιήγητης παρέας του που σώρευσαν δεινά στον κόσμο με πολέμους και αιματηρές επεμβάσεις και με τον άκρατο και ασύδοτο νεοφιλελευθερισμό τους. Ο τελευταίος, (νεοφιλελευθερισμός) σώρευσε φτώχεια και στον λαό τους. Θέλω να χάσει ο Μπους για να πάψουν να μας προκαλούν οι διάφοροι Ντάνιελ Φριντ, οι ελληνομπαίχτες μεσολαβητές τύπου Νίμιτς. Θα περίμενα, όμως, από την πολιτική μας ηγεσία να είχε συνεγείρει τον Ελληνισμό των ΗΠΑ σε μια δυναμική κινητοποίηση υπέρ εκείνου που θα δεσμευόταν ρητά, κατηγορηματικά και δημόσια για μια άλλη πολιτική συμπεριφορά απέναντι στα εθνικά μας θέματα με βάση το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να εκτεθεί την επομένη που θα ήταν αναγκασμένος να γίνει ανακόλουθος.
– Γιατί το λες αυτό;
– Το λέω αυτό για να αντιληφθούμε εμείς, οι αθεράπευτα ρομαντικοί, οι αφελείς Έλληνες, ότι την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν τη χαράσσει ο εκάστοτε Πρόεδρος, απλώς την εφαρμόζει.
– Γίνε, σε παρακαλώ, σαφής και αναλυτικός.
– Θέλεις κουβέντα αλλά δεν έχω χρόνο. Άκου όμως με δυο λόγια: πρέπει να εμπεδώσεις κι εσύ και κάθε Έλληνας ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ καταρτίζεται από επιτελεία του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου με εθνικιστική σύνθεση εμπλουτισμένου με στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής. Χαράσσεται, δε, σε μακροπρόθεσμη προοπτική, τουλάχιστον εικοσαετίας, δυνάμενη φυσικά να αναπροσαρμόζεται κατά τις περιστάσεις. Η πολιτική αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής για την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά βέβαια κατά περιοχές. Καταρτίζεται, π.χ., μεσοπρόθεσμη εικοσαετής πολιτική για τη Μεσόγειο, ανάλογη για την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, την Αφρική κ.λπ. Όλες αυτές οι πολιτικές είναι επεξεργασμένες, έτοιμες και απλώς παραδίδονται στον εκάστοτε Πρόεδρο να τις εφαρμόσει στο όνομα του δόγματος της παγκόσμιας κυριαρχίας.
– Έτσι είναι, λοιπόν, τα πράγματα;
– Εγώ έτσι τα βλέπω. Γιατί εκεί δεν κυβερνούν οι ρομαντικοί. Εκεί κυριαρχεί ο ρεαλισμός, το εθνικό τους συμφέρον, ο ωμός υπολογισμός. Εκεί κυριαρχεί το δόγμα: δημοκρατία για τον λαό τους και αυταρχισμός, βία, καταπίεση και εκμετάλλευση για τους άλλους λαούς. Μόνιμη επιδίωξη, η μεταφορά πλούτου από όλες τις χώρες του κόσμου στη δική τους χώρα, για τον δικό τους λαό. Εκεί κυριαρχεί ο εθνικισμός (ιδεολογία επεκτατισμού), ο οποίος ταυτόχρονα αρνείται τον εθνισμό (ιδεολογία αυτοσυνειδησίας, αυτοπροσδιορισμού των λαών).
– Αφού έτσι είναι, τότε εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
– Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάψουμε να είμαστε αφελείς και ταυτόχρονα να αναπτύξουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση, την οποία κινδυνεύουμε να χάσουμε και αν τη χάσουμε, αφοπλιστήκαμε ηθικά ως λαός και ως έθνος. Ταυτόχρονα, να ασκήσουμε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον. Ο Κώστας Καραμανλής φαίνεται ότι έχει έναν ανάλογο προσανατολισμό και πέρα από τις άλλες διαφωνίες μου στην κοινωνική και εισοδηματική πολιτική, με την ασύδοτη οικονομία και την αχαλίνωτη βουλιμία της αγοράς, εκεί, δηλαδή, στην αμφίπλευρη εξωτερική πολιτική, με βρίσκει, προσωπικά, αλληλέγγυο.
– Ώστε την Τρίτη, αν βγει ο Ομπάμα, δεν πρόκειται να πανηγυρίσεις.
– ΟΧΙ φυσικά. Θα αισθανθώ μια κάποια ανακούφιση γιατί θα έχει φύγει ένα εφιαλτικό, στυγνό και επικίνδυνο σύστημα εξουσίας, αλλά θεαματικές αλλαγές δεν περιμένω. Και για να κλείσουμε την κουβέντα, θα σου παραφράσω εκείνο που είχε πει ο αείμνηστος Τζον Κένεντι όταν ανέλαβε την Προεδρία των ΗΠΑ. Είχε πει τότε: «Αγαπητοί μου συμπολίτες από όλο τον κόσμο, να μη ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η Αμερική για σας, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί για την ευτυχία του ανθρώπου». Το παραφράζω: «Εμείς οι Έλληνες, να μην περιμένουμε τι μπορεί να κάνει ο εκάστοτε αμερικανός Πρόεδρος για μας, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όλοι οι Έλληνες μαζί για την επιβίωση και τη σωτηρία, ναι, τη σωτηρία του λαού και του έθνους». Με κατάλαβες, Κώστα;
– Σε κατάλαβα και να ξέρεις ότι εμείς οι δύο, από τώρα, προχωράμε μαζί.