Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Το γεγονός ότι πρωταγωνιστές αυτής της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας του Μπάρακ Ομπάμα ήταν δύο έφηβοι -18 και 20 ετών αντιστοίχως- δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος κίνδυνος είναι αμελητέος και στην πράξη ανύπαρκτος. Από τη δεκαετία του ’80 ακόμη, στο πλαίσιο της νεοσυντηρητικής στροφής που εγκαινίασε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, άπειρα τέτοια δηλητηριασμένα νεοφασιστικά άνθη άνοιξαν τα πέταλά τους στην αμερικανική κοινωνία, κάνοντας με εκρηκτικό τρόπο πολλές φορές αισθητή την εμφάνισή τους, όπως με την ανατίναξη στην Οκλαχόμα του κτιρίου του FBI στις 19 Απρίλη 1995 από τον Τίμοθι Μακ Βέι. Γιατί όχι και τώρα, αναρωτιούνται έντρομοι οι αμερικανοί ψηφοφόροι και οι επικεφαλής των υψηλότερων κλιμακίων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, που λαμβάνουν πρωτοφανή μέτρα προστασίας του Μπάρακ Ομπάμα.

Σαρωτική κυριαρχία του Ομπάμα

Η πιο άγρια ρατσιστική Δεξιά έχει κάθε λόγο να μισεί τον μαύρο υποψήφιο των Δημοκρατικών, όχι μόνο λόγω του γεγονότος ότι πρώτη φορά οι ΗΠΑ θα έχουν Πρόεδρο που δεν θα προέρχεται από τους λευκούς, αμφισβητώντας έτσι έμπρακτα τα ρατσιστικά δόγματά τους για την ανωτερότητα της λευκής φυλής. Η βαθιά Δεξιά μισεί τον Ομπάμα κυρίως γιατί τίναξε στον αέρα τη στρατηγική που χάραξε και ακολούθησε το ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο από το 1980 ακόμη, δίνοντας βάθος, δηλαδή τον χαρακτήρα στρατηγικής πολιτικής συμμαχίας, σε κάθε εκλογική της επιτυχία. Στο επίκεντρό της είχε ορισμένα εκ πρώτης όψεως παράταιρα στοιχεία, όπως για παράδειγμα τη συνεργασία με το εβραϊκό λόμπι, που ανέκαθεν ως τότε στήριζε τους Δημοκρατικούς, αλλά κυρίως την αναγόρευση του οπισθοδρομικού Νότου σε πνευματική και πολιτιστική κοιτίδα της.

Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι πρόσφατα, καθώς αυτή η παράδοση έκλεισε τον κύκλο της. Μάρτυρας οι προβλέψεις δημοσκοπήσεων που συγκλίνουν στο ότι για πρώτη φορά οι Δημοκρατικοί θα κερδίσουν τις εκλογές σε Πολιτείες που για περισσότερα από 30 χρόνια εκλεγόταν Ρεπουμπλικάνος, όπως στη Βόρεια Καρολίνα. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε μία ηλικιακή ή κοινωνική ομάδα στην οποία ο υποψήφιος των Δημοκρατικών να υστερεί έναντι του ΜακΚέιν, ξεπερνώντας μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις κάθε προηγούμενη επίδοση Δημοκρατικού υποψηφίου. Για παράδειγμα, το 54% των γυναικών είναι υπέρ του Ομπάμα, έναντι 39% που είναι υπέρ του ΜακΚέιν, όταν υπέρ του Τζον Κέρι είχε ταχθεί το 51% των γυναικών και υπέρ του Μπους το 48%, ενώ οκτώ χρόνια νωρίτερα υπέρ του Αλ Γκορ είχε ταχθεί το 54% των ερωτηθέντων αλλά υπέρ του Μπους το 43%. Σαρωτική, στο επίπεδο του 60%, εμφανίζεται η εκλογική επιρροή του Ομπάμα και στη νεολαία, ειδικότερα στα 44 εκατ. ψηφοφόρων κάτω των 30, που αποτελούν το 21% του εκλογικού σώματος. Γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, καθώς η συμμετοχή των νέων στις εκλογές προβλέπεται να φθάσει σε ύψη ρεκόρ. Ο Ομπάμα υπερέχει επίσης στην εισοδηματική ομάδα που κερδίζει περισσότερα από 50.000 δολάρια τον χρόνο. Ξεχωριστή σημασία όμως έχει η προτίμηση που εκφράστηκε στο πρόσωπό του από τους λευκούς άνδρες και δη τους εργάτες, οι οποίοι από το 1972, όταν άρχισαν να μετρώνται οι ειδικότερες εκλογικές προτιμήσεις, ψήφιζαν πάντα υπέρ των υποψηφίων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που έχει χαρακτηριστικό χρώμα το κόκκινο.

Στην κορυφή της ατζέντας το κοινωνικό

Η βαθύτερη αιτία της πολιτικής μεταστροφής των εργαζομένων βρίσκεται στη βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει τις ΗΠΑ και οδήγησε την ανεργία τον Σεπτέμβριο στο 6,1%, από 5,7% που ήταν τον Ιούλιο, προσθέτοντας στις ουρές των ανέργων από τις αρχές του χρόνου περισσότερους από 600.000 εργαζόμενους. Εκρηκτικές διαστάσεις έχει προσλάβει επίσης και το πρόβλημα των συντάξεων, καθώς το ύψος τους είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πορεία των μετοχών και κανένας εργαζόμενος δεν είναι σίγουρος για τη σύνταξη, έστω κι αν πλήρωνε μια ολόκληρη ζωή τις εισφορές του.

Υπολογίζεται έτσι ότι το εννιάμηνο που έληξε την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη κατά μέσον όρο τα συνταξιοδοτικά ταμεία των ΗΠΑ μέτραγαν απώλειες της τάξης του 14,8%, ενώ το περιβόητο Calpers της Καλιφόρνιας, με αποθεματικά που θα τα ζήλευαν δεκάδες κράτη, από την 1η Ιουλίου μέχρι τις 20 Οκτώβρη είδε το κεφάλαιό του να συρρικνώνεται κατά 20%, καταγράφοντας απώλειες ύψους 40 δισ. δολ. Πρωτοφανείς διαστάσεις λαμβάνει και το ασφαλιστικό ζήτημα που ήταν ήδη μια ανοιχτή πληγή, καθώς 45,7 εκατ. Αμερικανοί (ή το 15,3% του πληθυσμού) στερούνταν το 2007 και της πιο στοιχειώδους υγειονομικής ασφάλειας. Μετά τον «μαύρο Σεπτέμβρη» του 2008 πολλοί Αμερικανοί που έμειναν άνεργοι έχασαν την ασφάλειά τους, πολλές επιχειρήσεις που ήρθαν αντιμέτωπες με την κρίση σταμάτησαν να πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές που τους αναλογούν, ενώ η χρεοκοπία άλλων επιχειρήσεων μετέτρεψε σε καπνό αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων τα οποία διαχειρίζονταν οι επιχειρήσεις αυτές. Σε αυτό το πλαίσιο τόσο ο ΜακΚέιν όσο και Ομπάμα έδωσαν προτεραιότητα στα προγράμματά τους στο ασφαλιστικό ζήτημα. Η διαφορά μεταξύ τους είναι ότι ο μεν υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών υποσχέθηκε «περισσότερη αγορά», με άρση των εμποδίων για να δρουν οι ασφαλιστικές εταιρείες από την μια Πολιτεία στην άλλη για παράδειγμα, ώστε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα και ασχέτως του γεγονότος ότι η «πολλή αγορά» οδήγησε την κατάσταση στο απροχώρητο, ενώ ο Ομπάμα υποσχέθηκε να πληρώσει το κράτος μέρος του ασφαλιστικού κόστους ώστε τουλάχιστον 25 έως 30 εκατ. Αμερικανοί να αποκτήσουν ασφάλεια. Πρόταση που περιττό να πούμε προκάλεσε την οργή των νεοσυντηρητικών που τώρα θυμήθηκαν τη δημοσιονομική πειθαρχία, την οποία όμως αγόγγυστα θυσίασαν στον βωμό της Γουόλ Στριτ όταν συνηγορούσαν υπέρ του Σχεδίου Πόλσον, που έδωσε στους κερδοσκόπους και τους τραπεζίτες ζεστό χρήμα ύψους 750 δισ. δολ. Σε καίριο θέμα της προεκλογικής αντιπαράθεσης έχει αναχθεί επίσης η φορολογία. Ο Μπάρακ Ομπάμα έχει υποσχεθεί αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και ειδικότερα ατόμων με εισόδημα άνω των 200.000 δολαρίων και οικογενειών με αντίστοιχο εισόδημα άνω των 250.000. Από την άλλη ο ΜακΚέιν, βαδίζοντας σταθερά στην κατεύθυνση που χάραξε πρώτος ο Ρόναλντ Ρέιγκαν το 1980, έχει υποσχεθεί μείωση του συντελεστή φορολόγησης επιχειρήσεων από το 35% στο 25%, προκαλώντας την οργή εργαζομένων και πολλών μέσων ενημέρωσης που χαρακτηρίζουν προκλητικά μεροληπτικό το πρόγραμμά του.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η μετεωρική άνοδος του Ομπάμα, αμέσως μετά το προβάδισμα που πήρε ο ΜακΚέιν την επομένη των αιματηρών γεγονότων του Καυκάσου, συνέπεσε με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, όταν η αντιπαράθεση απομακρύνθηκε από το ευνοϊκό για τους Ρεπουμπλικανούς πεδίο της ασφάλειας και μεταφέρθηκε στο προσφιλές για τους Δημοκρατικούς κοινωνικό ζήτημα. Πολύ εύστοχα, έτσι, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» (που μαζί με τους «Νιου Γιορκ Τάιμς» και άλλα μέσα ευρείας κυκλοφορίας κι ακόμη μεγαλύτερης πολιτικής επιρροής εξέφρασαν δημόσια την υποστήριξή τους στο πρόσωπο του Ομπάμα) έγραφαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (κι ενώ τα χρηματιστήρια είχαν βυθιστεί) ότι το πιο αποτελεσματικό διαφημιστικό μέσο για τον υποψήφιο των Δημοκρατικών ήταν τα ενημερωτικά σημειώματα που έφτασαν στα σπίτια των Αμερικανών για το ύψος των συνταξιοδοτικών τους λογαριασμών…

Πακτωλός χρημάτων

Κατά τ’ άλλα πάντως πρέπει να αναφερθεί ότι οι Δημοκρατικοί πληρώνουν πακτωλούς χρημάτων για διαφήμιση, οδηγώντας τις διαφημιστικές δαπάνες σε ύψη ρεκόρ. Στην πολιτική ιστορία (καθόλου απίθανο και στην ιστορία της υπερβολής) για παράδειγμα θα περάσει η διαφήμιση διάρκειας μισής ώρας που προβλήθηκε ταυτόχρονα όχι μόνο στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ (CBS, Fox News, NBC, MSNBC) αλλά και σε πολλά ακόμη που απευθύνονται σε μειονότητες όπως Λατίνους, Αφροαμερικανούς κ.λπ. Τα μυθικά ποσά που δίνουν οι Δημοκρατικοί για διαφήμιση είναι αποτέλεσμα του θεαματικού προβαδίσματος που διατηρούν στη συγκέντρωση οικονομικών ενισχύσεων. Μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο οι Δημοκρατικοί συγκέντρωσαν από δωρεές 150 εκατ. δολ., ποσό υπερδιπλάσιο των όσων θα δαπανήσει ο ΜακΚέιν σε ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία! Συνολικά ο Μπάρακ Ομπάμα, από την άλλη, όλη αυτήν την περίοδο έχει συγκεντρώσει 605 εκατ. δολ. από 3,1 εκατ. δωρητές, στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο άτομα αλλά και επιχειρήσεις. Δεν προκαλεί έτσι έκπληξη το γεγονός ότι οι Δημοκρατικοί δαπανούν για τηλεοπτική διαφήμιση τετραπλάσια ποσά απ’ όσα δαπανούν οι Ρεπουμπλικάνοι, ενώ στο διαδίκτυο (που αποτελεί προνομιακό μέσο προπαγάνδας και επικοινωνίας των Δημοκρατικών) οι διαφημίσεις του Ομπάμα είναι εκατό φορές περισσότερες απ’ αυτές του ΜακΚέιν.

Ως κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω παραγόντων, με τις κοινωνικές προσδοκίες όμως να ξεχωρίζουν και να υπερτερούν των οικονομικών μέσων, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η νίκη του Ομπάμα μεθαύριο Τρίτη θα είναι καθολική. Δηλαδή, το Δημοκρατικό Κόμμα θα αποκτήσει την πλειοψηφία και στα δύο νομοθετικά σώματα, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία. Το πολύ πιθανό ενδεχόμενο οι Δημοκρατικοί να εκλέξουν περισσότερους από 60 γερουσιαστές στο δεύτερο σώμα (των 100 εδρών) θα αφαιρέσει οποιαδήποτε δυνατότητα από τους Ρεπουμπλικάνους να βάζουν εμπόδια σε νομοθετικές πρωτοβουλίες των Δημοκρατικών. Οπότε και ο Ομπάμα δεν θα έχει κανένα άλλοθι για να μην ανταποκριθεί στις προσδοκίες που εξέθρεψε εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο…