Η κρίση που λυτρώνει…

Κι όμως, η διεθνής οικονομική κρίση μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά και εξυγιαντικά.

Στην Ελλάδα και διεθνώς…

Θυμάστε τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον κ. Τρισέ;

Ερχόταν «τσουνάμι» πιστωτικής ασφυξίας κι αυτός ανέβαζε τα επιτόκια μόλις τον περασμένο Ιούνιο, για να αντιμετωπίσει, λέει, τον… «πληθωρισμό»!

Αυτό τον μάρανε…

Τόσο… «διορατικός»!

Κι ο δικός μας, ο κ. Αλογοσκούφης, του ʼδινε κι «εύσημα» από πάνω…

Τόσα είχε καταλάβει κι αυτός…

Ε, λοιπόν, σήμερα ο κ. Τρισέ έκανε γαργάρα τον στόμφο του, έκανε γαργάρα όσα έλεγε λίγο πριν, κατέβασε τα επιτόκια πριν από τρεις εβδομάδες, τα ξανακαταβάζει τώρα, θα αναγκαστεί, μάλλον, να τα ξανακαταβάσει στις αρχές του ερχόμενου χρόνου, τρέχει και δανείζει δεξιά και αριστερά όλες τις χώρες (μέλη και μη μέλη της Ευρωζώνης) με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, κι ούτε κουβέντα για τον πληθωρισμό. Γιατί ένα κιχ να πει, θα τον… αφαλοκόψουν (πρώτος ο Σαρκοζί, που ευκαιρία ψάχνει να του πάρει το σκαλπ).

• Θυμάστε τον κ. Αλμούνια, που απειλούσε θεούς και δαίμονες μη ξεφύγει ένα δέκατο της ποσοστιαίας μονάδας το έλλειμμα μιας χώρας από το 3%; Βέβαια, αυτόν τον «τσαμπουκά» τον έδειχνε στις μικρές χώρες. Γιατί όταν κατ’ επανάληψιν ξεπέρασαν το έλλειμμα η Γαλλία και η Γερμανία (από το 2004 ως το 2006) κάτι πήγε να πει, τον αγριοκοίταξαν, του ‘ριξαν στα μουλωχτά και κάτι… «μπινελίκια» ξεγυρισμένα και μαζεύτηκε.

Ε, τώρα τα είδαν όλα στις Βρυξέλλες, κι αφήνουν το Σύμφωνο Σταθερότητας να «χαλαρώσει». Για όλους! Δεν ασχολείται κανείς με το όριο του 3%. Έχουν άλλα, πολύ σοβαρότερα, να ανησυχούν…

• Θυμάστε που φώναζαν ότι δεν μπορούμε να επιδοτούμε τις επιχειρήσεις μας –ακόμα κι εκείνες που είναι «εθνικής σημασίας»– διότι αυτό προσκρούει, λέει, στην κοινοτική νομοθεσία «περί ανταγωνισμού επιχειρήσεων στην Ευρωζώνη»;

Ξεχάστε τα κι αυτά! Βγήκε ο Σαρκοζί και επιδοτεί απροκάλυπτα όλες τις γαλλικές επιχειρήσεις, η διάσωση των οποίων έχει «εθνική σημασία».

Παραβιάζει ευθέως και πλήρως το κοινοτικό δίκαιο.

Και δεν τολμά να του μιλήσει κανείς. Τα ίδια, άλλωστε, κάνουν ή ετοιμάζονται και κάνουν κι όλοι οι άλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Ισπανοί, Ιταλοί κ.λπ.

Οι κοινοτικοί νόμοι «εκοιμήθησαν» στις Βρυξέλλες.

Και οι εθνικές κυβερνήσεις αφυπνίστηκαν…

Άπαντες ανακάλυψαν, ξανά, το εθνικό κράτος. Και ανακτούν, σχεδόν πραξικοπηματικά, τις εθνικές εξουσίες που είχαν εκχωρήσει και τις δικαιοδοσίες που είχαν παραχωρήσει. Μήπως και προλάβουν να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί.

Όλοι εκείνοι που έλεγαν ότι «τέλειωσε» το εθνικό κράτος, τώρα τρέχουν να κρυφτούν πίσω του.

Επιστρέφουμε ολοταχώς στο εθνικό κράτος, το οποίο ανακτά, σε συνθήκες κρίσης, τη σημασία και τις εξουσίες του.

Όσον αφορά τα δικά μας, εδώ έχουμε το μεγάλο «γλέντι»:

• Θυμάστε τους τραπεζίτες μας που ήλεγχαν απόλυτα την αγορά, το χρηματιστήριο, την οικονομία, και δεν τους σταματούσε ούτε κυβέρνηση, ούτε Δικαιοσύνη, ούτε κανένας; Σήμερα βρίσκονται σε θέση αδυναμίας. Δεν έχουν αγοράσει «τοξικά ομόλογα», αλλά έχουν επενδύσει σε γειτονικές χώρες πολύ υψηλού ρίσκου και βλέπουν τις θυγατρικές τους στις χώρες αυτές να κλονίζονται και να απαξιώνονται. Το τραπεζικό καρτέλ έχει καταρρεύσει. Σήμερα οι τράπεζές μας δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, δεν εμπιστεύονται η μια την άλλη, δεν δανείζουν καν η μια την άλλη, προσπαθούν να καταπιούν η μια την άλλη.

• Θυμάστε τους «νταβατζήδες» των ΜΜΕ, που ήλεγχαν τα πάντα και προσπαθούσαν να χειραγωγούν την κυβέρνηση, τα κόμματα και την κοινωνία;

• Σήμερα πολλοί απ’ αυτούς έχουν χάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, ενώ οι υπόλοιποι βλέπουν τις μετοχές τους να καταρρέουν και η δύναμή τους έχει περιοριστεί.

Σήμερα το κράτος δεν έχει εξωτερικούς περιορισμούς (από την Ευρώπη) για να κυβερνήσει, δεν έχει εσωτερικούς φραγμούς (από τους «νταβατζήδες») για να μεταρρυθμίσει, βρέθηκε με ανέλπιστους πόρους που δεν είχε πριν (τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει τις τράπεζες, σπάζοντας το τραπεζικό καρτέλ), έχει περιθώρια για μέτρα που δεν τολμούσε να τα διανοηθεί πριν, το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση.

Η αλαζονεία των ισχυρών της γης έχει συντριβεί, η αυθάδεια των «νταβατζήδων» μέσα στη χώρα έχει καταρρακωθεί, τα καρτέλ έχουν διαλυθεί, όλοι απευθύνονται σήμερα στο εθνικό κράτος για να τους σώσει, και η κυβέρνηση έχει στα χέρια της όλη την εξουσία. Αλλά δεν ξέρει τι να την κάνει!

Η κυβέρνηση Καραμανλή εξελέγη στην Ελλάδα πριν από έναν χρόνο με πρόταγμα τις μεταρρυθμίσεις. Τώρα είναι η ευκαιρία να τις αποτολμήσει.

Μέχρι τώρα τις αληθινές μεταρρυθμίσεις τις ακύρωναν οι δεσμεύσεις στο εξωτερικό και οι «διαπλεκόμενοι» στο εσωτερικό.

Τώρα όλα τα εμπόδια έχουν ατονήσει. Ή έχουν καταρρεύσει…

Πράγματι, η κρίση μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά και εξυγιαντικά.

Φτάνει η κυβέρνηση να αντιληφθεί τη δύναμή της, να αδράξει την ιστορική ευκαιρία, να παίξει τον ρόλο της.

Και να αγνοήσει τις δημοσκοπήσεις.

Να αντιδράσει πολιτικά.

Όχι «επικοινωνιακά», όπως μέχρι σήμερα…

Να αντιδράσει με διορατικότητα και πολιτικό ένστικτο.

Να γίνει μπροστάρης των εξελίξεων.

Όχι ουραγός των δημοσκοπήσεων…

Αμήν!

Ν. Ζ.