επικαιρότητα
1
Πόλεμος βαρβαρότητας εκ μέρους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζεται πλέον ο πόλεμος στο Αφγανιστάν που διεξάγεται στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που κήρυξε ο Μπους. Εχθρός οι Ταλιμπάν, ο Μπιν Λάντεν και η οργάνωσή του, η Αλ Κάιντα, αλλά τον λογαριασμό τον πληρώνει ο άμαχος πληθυσμός του Αφγανιστάν. Το αίμα των αμάχων Αφγανών ρέει άφθονο από τους βομβαρδισμούς της αμερικανικής και της ΝΑΤΟϊκής αεροπορίας. Οι αμερικανοί στρατιώτες μένουν ασφαλείς στους καταυλισμούς τους -όπως και οι Βρετανοί και οι άλλοι ΝΑΤΟϊκοί- και η αεροπορία του ΝΑΤΟ βομβαρδίζει όπου δει συγκέντρωση πολιτών. Όπου γίνονται γάμοι, βαφτίσια, γιορτές και μαζεύεται κόσμος, το ΝΑΤΟ βομβαρδίζει, όπως για παράδειγμα τον Ιούλιο που αμερικανικός βομβαρδισμός σκότωσε 47 καλεσμένους σε γάμο στην πόλη Νανγκαρχάρ ή τον Αύγουστο που σε τοπική γιορτή σκοτώθηκαν 95 άμαχοι, εκ των οποίων τα 60 παιδιά, σε αμερικανικό πάλι βομβαρδισμό στην Αζιζαμπάντ. Ακόμη και το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Νιου Χαμσάιρ σε έκθεσή του θρηνεί για τα θύματα, τα οποία υπολογίζει σε 3.270 γυναικόπαιδα. Δηλαδή πρόκειται για καθαρή γενοκτονία, που η ηγεσία των ΗΠΑ χαρακτηρίζει «παράπλευρες απώλειες» του πολέμου κατά της τρομοκρατίας! Αυτή η βαρβαρότητα είναι που τροφοδοτεί την εξέγερση των Αφγανών εναντίον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και στρατολογεί οπαδούς στις τάξεις των Ταλιμπάν. Αυτός ο «πόλεμος βαρβαρότητας», που έχει όλα τα στοιχεία της γενοκτονίας και της περιφρόνησης της ανθρώπινης ζωής, είναι εντελώς ασυμβίβαστος με την ευρωπαϊκή κουλτούρα και αντίθετος με τις διεθνείς συνθήκες περί προστασίας των αμάχων. Στίγμα για τον πολιτισμό του 21ου αιώνα. Φαίνεται ότι κάθε αιώνας αναδεικνύει και μια μεγάλη δύναμη γεμάτη βαρβαρότητα. Ο 20ός αιώνας μάς έδωσε τη γερμανική βαρβαρότητα και ο 21ος την αμερικανική! Όμως η Ευρώπη, που θέλει να υπερηφανεύεται για τα ιδανικά της και την πίστη της στις πολιτισμικές της ρίζες, γιατί δεν ξεσηκώνεται εναντίον αυτής της περιφρόνησης της ζωής των αμάχων από τις αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ είναι ευρωπαϊκά. Γιατί δεν απαιτούν να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα; Γιατί αφήνουν απροστάτευτο έναν ευγενή λαό στα νύχια των Αμερικανών; Γιατί δεν αποχωρούν οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις από το Αφγανιστάν και να αφήσουν τους Αμερικανούς να βομβαρδίζουν μόνοι τους άμοιρους Αφγανούς, γυναικόπαιδα και γέροντες; Μεγάλη η ευθύνη των ευρωπαϊκών χωρών όταν και ο αρχηγός του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου ναύαρχος Μάικ Μάλεν με δημόσια δήλωσή του παραδέχτηκε ότι η χώρα του στο Αφγανιστάν έχει παγιδευτεί από μια σπείρα διαφθοράς και αναρχίας!
2
Ενώ το Αφγανιστάν μένει αβοήθητο από τα ευρωπαϊκά κράτη, η ΕΕ χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα τις αφρικανικές χώρες με την Europaid, την αρμόδια υπηρεσία της Κομισιόν για παροχή βοήθειας στα κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου. Σύμφωνα με τον οικονομικό απολογισμό της ΕΕ (Κομισιόν), η Europaid το 2007 χορήγησε στις αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής χρηματική βοήθεια ύψους 2,62 δισ. ευρώ για εκπαίδευση, υγειονομικά έργα (ιατρεία, νοσοκομεία κ.λπ.), έργα άντλησης και διανομής (δίκτυα) πόσιμου νερού, ενίσχυση των διοικητικών θεσμών και για άλλα έργα υποδομής. Προϋποθέσεις για την κοινοτική χρηματοδότηση στα αναπτυσσόμενα κράτη είναι: α) η δημοκρατική διακυβέρνηση, δηλαδή ύπαρξη Συντάγματος και εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση, β) η σωστή διαχείριση της χρηματοδότησης και γ) ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί αυτό το κουβαρνταλίκι και ο «πόνος» της ΕΕ προς τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους πληθυσμούς; Μας το εξηγεί ο ολλανδός διευθυντής της Europaid Κους Ριτσέλ, που στην έκθεσή του για τα πεπραγμένα της υπηρεσίας αυτής τονίζει: «Η ουσιαστική αρωγή της ΕΕ στην ανάπτυξη της Αφρικής και στα υπόλοιπα κράτη του Τρίτου Κόσμου θα αποφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη στα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σχεδόν άπαντες στην Europaid υιοθετούν τη θέση περί δημιουργίας νέων αγορών με τις οποίες τα κράτη-μέλη θα αναπτύξουν μελλοντικά επικερδείς εμπορικές σχέσεις». Αυτό είναι και το σκεπτικό της κοινοτικής βοήθειας: Οι μελλοντικές επικερδείς εμπορικές σχέσεις της ΕΕ με την Αφρική, που θα γίνουν γέφυρα και για την ανάπτυξη επικερδών σχέσεων και σε πολιτικό επίπεδο. Όμως στη «μαύρη ήπειρο» τις ίδιες επιδιώξεις έχουν η Κίνα και η Ινδία. Και παρέχουν κι αυτές δωρεάν οικονομική βοήθεια και ειδικά η Κίνα επιδιώκει να εξασφαλίσει προτίμηση στην εκμετάλλευση των πετρελαίων της Αφρικής. «Κάθε γουρουνάκι για τη μουσούδα του», όπως σοφά αποφαίνεται και ο λαός μας. Το κίνητρο της βοήθειας δεν είναι η συμπόνια για τους πάσχοντες. Η συμπόνια είναι μια ευγενής αλλά σήμερα ξεχασμένη αξία.