Βυζάντιον

Έρχονται στιγμές που πιστεύω ότι αν ήμουν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι θα έβλεπα λιγότερη τηλεόραση σε σχέση με τώρα. Συνέχεια λέω στον εαυτό μου πως θα το κόψω, αλλά, ας πούμε, ο Βερύκιος αυτές τις μέρες δεν χάνεται. Έχω φτάσει στο σημείο να βάζω ξυπνητήρι για να δω Αυτιά. Μέχρι εκεί. Βλέπω Alpha και μετά γυρίζω στο CNN ή, με το laptop στα γόνατα, χαζεύω στο Youtube τη Σάρα Πέιλιν. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κατά τη γνώμη τη δική μου, αλλά και αρκετών φίλων μου, είναι το απόλυτο, το μοναδικό sex symbol της εποχής. Και μιλάω σοβαρά με ευθύτητα. Οποίος από σας δεν είχε έστω μία μικρή φαντασίωση με τη Σάρα (φορώντας τα γυαλιά) ας μου στείλει e-mail εξηγώντας τους λόγους. Σε αντάλλαγμα θα του δώσω το τηλέφωνο ενός καλού γιατρού που ειδικεύεται σε αυτά.

Σκέφτομαι πως θα ήταν ονειρικό την Τρίτη να εκλεγεί ο ΜακΚέιν, να ορκιστεί πρόεδρος τον Ιανουάριο και την 1η Φεβρουαρίου να πάει να συναντήσει τον Λίκολν, τον Χούβερ, τον Ρίγκαν και άλλους σπουδαίους προέδρους, αφήνοντας στη θέση του τη Σάρα. Αν υπάρχει Θεός με χιούμορ και σαρκαστική διάθεση, δεν υπάρχει περίπτωση να μη συμβεί αυτό. Η Σάρα στην κρεβατοκάμαρα και στο οβάλ γραφείο ή, ακόμα καλύτερα, η Σάρα να μετατρέπει το οβάλ γραφείο σε κρεβατοκάμαρα. Ας έχει τόσα παιδιά. Θα βρούμε κάποιους να τα κρατάνε.
•••
Κοροϊδεύετε, αλλά ποιοτικά η Σάρα είναι εξόχως καλύτερη από τους δικούς μας, με τη διαφορά ότι ξοδεύει περισσότερα για ρούχα. Να το θέσω και αλλιώς. Πείτε μου, τι βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση αυτήν τη στιγμή: η Ελλάδα που κυβερνάται από τον Καραμανλή ή η Αλάσκα που κυβερνάται από τη Σάρα; Τουλάχιστον αν είχαμε τη Σάρα στην Ελλάδα, δεν θα είχαμε τα αίσχη με τους κλειστούς δρόμους από τα χιόνια κάθε χειμώνα. Επίσης, σας καλώ να μου δείξετε έλληνα πολιτικό, άνδρα ή γυναίκα, που να είναι πιο σέξι από τη Σάρα (με τα γυαλιά). Μη μου πείτε τώρα για Ράπτη, Καϊλή και λοιπά κοριτσόπουλα. Τέλος πάντων, αν κερδίσει ο Ομπάμα ας κάνουμε μία συμφωνία μεταξύ μας, ας προσφέρουμε δουλειά στη Σάρα, όπως κάναμε κάποτε με τον Όθωνα. Οι δικοί μας δεν μπορούν.
•••
Πώς να το πω παραστατικά… Ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του μου θυμίζουν κάτι αξιολύπητους τύπους που τους πετάει η γυναίκα από το σπίτι, αλλά αυτοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να μείνουν μέσα. Ας τρώνε ξύλο. Ας είναι ξεφτίλα η καλημέρα τους. Τους αρκεί που εξασφαλίζουν κρεβάτι, τροφή και τη, ψευδαίσθηση της οικογενειακής γαλήνης. Βεβαίως, για να είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί, όταν είσαι στην κυβέρνηση έχεις πολλά περισσότερα να χάσεις από ένα κρεβάτι και φαγητό. Έχεις να χάσεις, πρωτίστως, το πάπλωμα. Μόνο που πλέον άρχισα να απορώ και εγώ. Ο Καραμανλής, ο αδιάφθορος, ο έξω καρδιά, ο «δεν μασάω», ο υπερήφανος, πώς κάθεται και τσαλακώνεται μέρα με τη μέρα; Είναι σαν να σε έχουν πετάξει μέσα στη θάλασσα και εσύ να επιμένεις ότι θα βγει στο τέλος ο ήλιος και θα στεγνώσεις.
•••
Λοιπόν, για να προσθέσω και κάτι χρήσιμο σε όλο αυτό το παραλήρημα, θέλω να σας πω ότι ο γνωστός μου υφυπουργός με ενημέρωσε ότι, παρά τα όσα γράφονται, ο ανασχηματισμός θα γίνει σε συνάρτηση με την πορεία της οικονομικής κρίσης. Όσο οι αγορές δεν σταθεροποιούνται, όσο το σύμπαν δείχνει να θρυμματίζεται σαν παζλ, κρίνεται πως δεν υπάρχει λόγος για να γίνει ανασχηματισμός, αφού ουδείς πρόκειται να ασχοληθεί. Όταν η καταστροφή φθάσει προς το τέλος της, ο ανασχηματισμός θα γίνει για να δώσει το σύνθημα της νέας αρχής. Δηλαδή, θέλουμε να πάμε πιο πέρα και από το τέλος εμείς.
•••
Και μετά ακούω διάφορα χαριτωμένα για την κρίση και το τέλος του καπιταλισμού. Ναι, ναι πείτε και άλλα να παραμυθιαστεί το πόπολο που πληρώνει. Ζούμε τον απόλυτο θρίαμβο του καπιταλισμού με τον απλό εργαζόμενο να στηρίζει, μέσω των φόρων του, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτούς δηλαδή, που από τη μία του πίνουν το αίμα και από την άλλη του τσεπώνουν τους φόρους. Πού την είδατε την κρίση του καπιταλισμού; Πρόκειται για τη μεγαλύτερη νίκη του. Θα ξανασταθεί στα πόδια του με σοσιαλιστικές πατερίτσες και αριστερά χαπάκια. Και κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει, με κάποιο τρόπο, τι ακριβώς έχει συμβεί. Οι τράπεζες, που σου έχουν ρουφήξει το μεδούλι με ληστρικά επιτόκια, έβαλαν τα λεφτά σε τζογαδόρικα παιχνίδια. Και τώρα που το ζάρι έφυγε έξω από το τραπέζι, σου ζητούν να τους καλύψεις τη ζημιά. Αυτό για τον Αλογοσκούφη είναι μέτρα σταθερότητας. Για μένα είναι ληστεία. Και να πεις ότι τα έφαγαν σε γυναίκες, ποτά και ταξίδια; Αν το είχαν κάνει θα έλεγες χαλάλι τους, να πληρώσεις για τους μάγκες. Μόνο που τόσα λεφτά δεν τρώγονται εκεί. Μία ολόκληρη κοινωνία, ένας ολόκληρος πλανήτης, πληρώνει την απληστία μίας χούφτας τραπεζιτών. Οι οποίοι λυπούνται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Έχουν βάλει το «Do not disturb» έξω από τη σουίτα.
•••
Την πρώτη φορά που με μήνυσε κάποιος και κατέθεσε αγωγή εναντίον μου ήταν επειδή τον είχα χαρακτηρίσει κομμουνιστή. Θεώρησε πως ως πατριώτης και ως χριστιανός οικογενειάρχης ο χαρακτηρισμός τον θίγει. Η δεύτερη μήνυση με αγωγή για ένα εκατομμύριο ευρώ ήρθε από κάποιον που, λίγο ως πολύ, είχα χαρακτηρίσει τρελό. Και στις δύο περιπτώσεις το δικαστήριο με έκρινε αθώο, αλλά αισθάνομαι πως εδώ που βρίσκομαι τώρα (και στην κατάσταση που είμαι) αργά ή γρήγορα δεν θα τη γλιτώσω. Μπορεί να αμφισβητώ τη λογική και τις προθέσεις αυτών που κινήθηκαν εναντίον μου, αλλά, φυσικά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το δικαίωμά τους να το κάνουν. Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με τις μηνύσεις των πολιτικών κατά δημοσιογράφων. Μόνο που θα προτιμούσα, όπως ο δικός μου σβέρκος είναι έτοιμος να φάει τη σφαλιάρα, να είναι και του πολιτικού άνδρα που πάει να μου τη δώσει. Νομίζω πως δεν είναι και τόσο fair enough ο πολιτικός να διαθέτει ένα νομικό οπλοστάσιο, αλλά ο ίδιος να καλύπτεται πίσω από την ασυλία. Και εκεί που έχω το μεγάλο πρόβλημα είναι η ιστορία των αγωγών. Διότι, Θόδωρε, όταν θίγεται η τιμή σου το μόνο που θέλεις είναι να την αποκαταστήσεις και, αν θέλεις, να ατιμάσεις κοινωνικά, να κολάσεις ποινικά αυτόν που σε έβλαψε. Οι αγωγές τι εξυπηρετούν ακριβώς; Υποτίθεται πως η τιμή του πολιτικού δεν έχει τιμή. Για ποιο λόγο να προσδιορίζεις εσύ μια για τη δική σου; Στη θέση σου θα υπέβαλα μόνο μηνύσεις και θα στρεφόμουν λυσσωδώς εναντίον τους, επιδεικνύοντας την καταδίκη τους ως λάφυρο τιμής.
•••
Μεταξύ μας, και εγώ σκεφτόμουν να αρχίσω να πετάω κοτρόνες από εδώ, να μου κάνουν μήνυση ή αγωγή για να γίνω, επιτέλους, διάσημος, να βρω έναν τρόπο να ξεχωρίσω. Μετά κατάλαβα ότι είναι άδικος κόπος και λέω να κάνω blog. Στην αρχή θα το ενημερώνω από το ελεύθερο internet της πλατείας Συντάγματος. Μετά θα αλλάζω συνέχεια Starbucks ή θα μπαίνω από το ανοιχτό δίκτυο του γείτονα, ξέροντας πως το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί είναι να τον παρηγορώ όταν τον συλλάβουν. Τελικά, όμως, λέω να φτιάξω ένα blog ομπρέλα ξεκατινιάσματος των άλλων. Θα έχετε προσέξει πως τα blogs των αγραμμάτων με τη φασιστική νοοτροπία, που είναι και τα πιο δημοφιλή, κάτι που δείχνει και ποιοι είμαστε, έχουν αρχίσει και πλακώνονται μεταξύ τους. Γιατί, λοιπόν, να μη στηθεί και ένα blog για το ίδιο το ξεκατίνιασμα αυτών των απίστευτων τύπων;
•••
Βαρέθηκα. Πόση μιζέρια, Θεέ μου! Σύντροφοι Αμερικανοί, ψηφίστε τη Σάρα, σας παρακαλώ! Είναι η μοναδική ελπίδα αυτού του άθλιου κόσμου. Θα τον διαλύσει και θα τον στήσουμε πάλι από την αρχή…