Απαλλάξτε μας από τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας!
Προτείνει να αναλάβει άλλο θεσμικό όργανο τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Συγκεκριμένα, σε επιστολή που έστειλε στο «ΠΑΡΟΝ» τονίζει τα εξής:
«Θα ήμην ευτυχής εάν η Πολιτεία διά Νόμου μας απήλλασσεν εκ της ευθύνης και παρέδιδε την διαχείρισιν των οικονομικών υποθέσεων της Επισκοπής μου εις έτερον θεσμικόν πρόσωπον, κληρικόν ή λαϊκόν».
Πρόκειται για μεγάλη τομή που προτείνει ο κ. Αμβρόσιος και θα πρέπει η κυβέρνηση αλλά και όλα τα κόμματα να τη συζητήσουν και να υλοποιηθεί με ρύθμιση που πρέπει να ψηφιστεί στη Βουλή.
Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ισχυρίζεται ότι κατ’ ανάγκην γίνεται επιχειρηματίας και επενδυτής ο Μητροπολίτης για να αποκτήσει πόρους που χρειάζεται για να προσφέρει κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.
Δεν θα διαφωνούσε κανείς. Ούτε κι εμείς θα είχαμε αντίρρηση. Αρκεί να υπήρχε για κάθε πρωτοβουλία του Μητροπολίτη και του ηγούμενου μιας Μονής (με όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες) προηγούμενη ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας, διαφάνεια, συναπόφαση οικείου δήμου ή δήμων και κοινή διαχείριση της κατασκευής του κάθε έργου για το οποίο τα χρήματα θα προέρχονται από πώληση ή αξιοποίηση εκκλησιαστικής περιουσίας.
Και αυτές οι προϋποθέσεις είναι απαραίτητες, γιατί πέραν των κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων στην πλειοψηφία τους οι Μητροπολίτες διαχειρίζονται την περιουσία των Μονών και των Ναών, αλλά και τα έσοδα από το «παγκάρι», εν κρυπτώ και χωρίς να δίνουν λογαριασμό, σαν να ήταν προσωπική τους περιουσία. Και αυτό είναι κοινό μυστικό. Άλλωστε η απουσία ελέγχου από όργανα που να απαρτίζονται από πρόσωπα που δεν είναι υφιστάμενα ή της επιλογής του Μητροπολίτη αυξάνει τους πειρασμούς ακόμη και σε… Αγίους!
Υπάρχουν Μητροπολίτες που έχουν ξεπουλήσει τα πάντα, έχουν τεράστια έσοδα από Μονές και δεν έχουν στο ενεργητικό τους ούτε ένα φιλανθρωπικό έργο, μια στέγη στοργής, δεν έχουν φτιάξει ένα γηροκομείο ή τράπεζα τροφίμων για τους φτωχούς και ούτε έχουν βοηθήσει κανέναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα έχει πρόβλημα… Και η Εκκλησία είναι αυτή που τελικά τ’ ακούει.
Γι’ αυτό και υπερθεματίζουμε υπέρ της λύσης που προτείνει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, έχοντας ιδίαν πείρα από τη δημοσιοποίηση ξενοδοχειακών του δραστηριοτήτων, που έγιναν αντικείμενο τηλεοπτικών εκπομπών όπου διατυπώθηκαν κατηγορίες εναντίον του.
Ολόκληρη η επιστολή του κ. Αμβρόσιου έχει ως εξής:
«Αγαπητέ κ. Κουρή,
Με αρκετή καθυστέρησιν θα ήθελα να απαντήσω εις το σημείωμα της εγκρίτου εφημερίδος σας της Κυριακής 12ης Οκτωβρίου ε.ε., το οποίον έχει ως τίτλον του τα εξής: «Οι Δεσποτάδες και οι Ηγούμενοι δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίες και σαράφηδες».
Συμφωνώ κατ’ αρχήν με την ιδέαν σας. Αλλά θα ήθελα να σκεφθήτε και την άλλην διάστασιν του ζητήματος.
1. Ο Μητροπολίτης (αλλά και το Ηγουμενοσυμβούλιον εκάστης Μονής) είναι ο κατά Νόμον υπεύθυνος της διοικήσεως και της διαχειρίσεως της εκκλησιαστικής (ή της μοναστηριακής) περιουσίας. Εκ των πραγμάτων συνεπώς πρέπει να είναι κατ’ ανάγκην και επιχειρηματίας και επενδυτής κ.λπ., εφόσον ουδείς έτερος έχει την αρμοδιότητα να επιτελέση αυτό το έργον, αρκεί να μη παραθεωρή την πνευματικήν του διακονίαν και αποστολήν. Είναι διαχειριστής και όχι νομεύς της εκκλησιαστικής περιουσίας.
2. Έκαστος Μητροπολίτης εις την Επαρχίαν του προσφέρει έργον κοινωνικόν και φιλανθρωπικόν. Πώς θα ασκήση την κοινωνικήν του προσφοράν, εάν δεν δημιουργήση οικονομικούς πόρους. Εις την Επαρχίαν μας τα έσοδα της εκκλησιαστικής περιουσίας μεταφέρονται ως παροχές εις το κοινωνικόν σύνολον. Συντηρούνται ευάριθμα εκκλησιαστικά φιλανθρωπικά Ιδρύματα, περί των οποίων δύνασθε να λάβετε μίαν ιδέαν εκ εσωκλείστως του συναποστελλομένου εντύπου.
Θα ήμην ευτυχής εάν η Πολιτεία διά Νόμου μας απήλλασσεν εκ της ευθύνης και παρέδιδε την διαχείρισιν των οικονομικών υποθέσεων της Επισκοπής μου εις έτερον θεσμικόν πρόσωπον, κληρικόν ή λαϊκόν.
Μετά της εν Κυρίω αγάπης
Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος»