«Ανίκανοι όλου του κόσμου ενωθείτε»
Η κυβέρνηση της ΝΔ ξεκίνησε τη θητεία της το 2004 με το πλεονέκτημα της μεγάλης αποδοχής αλλά και των μεγάλων προσδοκιών από τον ελληνικό λαό. Σπάνια ελληνική κυβέρνηση γνώρισε τέτοια αποδοχή.
Αποδοχή ακόμη και από οπαδούς της αντιπολίτευσης.
Κι αυτό τη βοηθούσε να κάνει ευκολότερα το έργο της. Αρκούσε να δείξει ότι διαθέτει έστω και λίγες γνώσεις διοίκησης, να δείξει σοβαρότητα, ενεργητικότητα και τόλμη στις αποφάσεις της.
Και βέβαια να κάνει «καθαρές δουλειές».
Αυτήν την κυβέρνηση τη βοηθούσε ακόμη το γεγονός ότι διαδέχθηκε μια κυβέρνηση που κατέρρεε και για την οποία η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πίστευε ότι είχε υποταχθεί στα μεγάλα συμφέροντα.
Το πρώτο που περίμεναν από τη νέα κυβέρνηση ήταν να περιορίσει το πολύ μεγάλο ποσοστό εξουσίας που ασκούσαν τα μεγάλα συμφέροντα.
Και παράλληλα περίμεναν να αντιμετωπίσει τα καθημερινά τους προβλήματα.
Τώρα, σχεδόν 5 χρόνια μετά, μπορεί να κάποιος να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση πέτυχε; Έστω και στο ελάχιστο;
Οι πολίτες παρακολουθούν με έκπληξη, λύπη αλλά και αγανάκτηση να συνεχίζονται η κακοδιαχείριση, η ατολμία και η αναποτελεσματικότητα -για να μην πούμε ανικανότητα- των κυβερνητικών στελεχών.
Αυτή η διάχυτη αγανάκτηση δεν υπάρχει μόνο στους οπαδούς της αντιπολίτευσης αλλά αναφέρεται κυρίως στους πολίτες που ψήφισαν ΝΔ.
Αυτοί διαμαρτύρονται σε υψηλούς τόνους και σε όλα τα επίπεδα.
Αυτή τη δυσφορία τη διαπιστώνουμε κάνοντας ένα απλό τεστ. Ζητώντας από τους οπαδούς της ΝΔ να ξεχωρίσουν δύο υπουργούς, που παίρνουν έστω τη «βάση».
Συνήθως ο πολίτης πολύ διστακτικά και μετά από πολλή σκέψη αναφέρει έναν υπουργό και πολύ σπάνια καταφέρνει να ψελλίσει ένα δεύτερο όνομα.
Μήπως αυτό τα λέει όλα;
Υπάρχει εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό;
Προσωπικά πιστεύω ότι ο βασικός λόγος είναι γιατί μπαίνουν στην πολιτική άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ!
Πόσοι αλήθεια από τους πολιτικούς μας θα ήταν ικανοί να ζήσουν από τη δουλειά τους;
Ακόμη και από τους υπουργούς, πόσοι αλήθεια έχουν δουλέψει;
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον η δημοσίευση του καταλόγου των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των υπουργών. Αν ποτέ έχουν εργασθεί…
Οι δυνάμεις της διαπλοκής
Τα μεγάλα συμφέροντα πάντα ελέγχουν ένα ποσοστό –μικρό ή μεγάλο– της εξουσίας.
Όμως πριν από τις εκλογές του 2004 οι δυνάμεις της διαπλοκής είχαν γιγαντωθεί σε απαράδεκτο βαθμό. Είχαν κυριαρχήσει ολοκληρωτικά πάνω στους πολιτικούς και ουσιαστικά αυτές ασκούσανε την εξουσία.
Τις δυνάμεις διαπλοκής τις βοήθησε ουσιαστικά η τηλεόραση. Η οποία και ελέγχει και αναθέτει την εξουσία. Και τα τελευταία χρόνια, όπως ελέγχει την τηλεόραση, έτσι ελέγχει και τις εξελίξεις της χώρας.
Τα μεγάλα συμφέροντα δεν νοιάζονται ποιο κόμμα θα είναι στην εξουσία. Αρκεί να το ελέγχουν. Δεν νοιάζονται ποιος θα κυβερνά. Αρκεί να τους υπακούει.
Γι’ αυτό και θέλουν κυβερνήσεις αδύναμες. Όσο πιο αδύναμη είναι μια κυβέρνηση, τόσο ευκολότερα χειραγωγείται.
Όμως με αδύναμες κυβερνήσεις η εξουσία πηγαίνει σ’ αυτούς που δεν έχουν πολιτικές ευθύνες. Κι αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τη δημοκρατία.
Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, η δύναμη των εξωθεσμικών κέντρων παραμένει σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα.
Γι’ αυτό από δω και πέρα, το μέλλον των κυβερνήσεων και το πόσο αποδοτικές είναι θα κρίνεται από δύο θέματα. Αφενός από το πόσο ικανές θα είναι να περιορίσουν το μεγάλο ποσοστό εξουσίας που ασκούν τα μεγάλα συμφέροντα και αφετέρου από την επιτυχή αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων της χώρας και των πολιτών.