«Άννα Μπολένα» στη Λυρική Σκηνή
Παρακολουθήσαμε την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου τη δημοφιλή όπερα του Γκαετάνο Ντονιτσέτι. Η υπόθεση της όπερας, ένας από τους πιο γνωστούς αποκεφαλισμούς στην Ιστορία, της Αν Μπολέιν από τον σύζυγό της Ερρίκο Η΄, εξαιτίας της επιθυμίας του να παντρευτεί την ερωμένη του, κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο αιματοβαμμένες περιόδους της Ιστορίας της Αγγλίας.
Σε ημισκηνοθετημένη μορφή από τον Βασίλη Νικολαΐδη, χορογραφία Έφης Καρακώστα και κοστούμια του αείμνηστου Νίκου Γεωργιάδη, που σχεδίασε για την πρώτη παρουσίαση της όπερας στη Λυρική το 1976.
Η σκηνοθετική άποψη ήταν να διαδραματίζεται το έργο στην εποχή του, σε κάποια σημεία αφαιρετικά, από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε εναλλαγή των προσώπων από χορευτές-οπτασίες και σε δεύτερο πλάνο «κοντσερτάντε», με μαύρα ρούχα και τις πάρτες (μουσικό κείμενο) στα χέρια να ερμηνεύει η χορωδία τα μέρη της. Αναρωτιόμαστε τι νόημα έχει ένα τέτοιου είδους ανέβασμα στην όπερα; Τόσο δύσκολο ήταν ένα καθολικό στήσιμο;
Η μορφή συναυλίας θα ήταν προτιμότερη. Στον ρόλο της «Τζοβάνα Σεϋμούρ» η Μαίρη – Έλεν Νέζη, μακράν η καλύτερη ερμηνεία, τραγούδησε με μεστή, λαμπερή φωνή και απέδωσε με δεξιοτεχνία τις δυσκολίες και ακροβασίες του μουσικού κειμένου.
Η Ελένη Βουδουράκη στον ρόλο του «Σμέτον» τραγούδησε εκφραστικά με τη γλυκιά γεμάτη φωνή της και έπεισε με αυτό το ντεμπούτο της στη Λυρική ότι είναι πολλά υποσχόμενη. Και οι δύο ξεχώρισαν και για τις υποκριτικές τους ικανότητες. Στον ρόλο του «Ερρίκου Η΄» ο Δημήτρης Καβράκος διεκπεραίωσε απλώς το μουσικό κείμενο και, εμφανώς κουρασμένος φωνητικά, κατάφερε να καλύψει τις αδυναμίες του με την πολύχρονη εμπειρία του. Αξιοπρεπής ο Κώστας Μαυρογένης στον ρόλο του «Ροσφόρ».
Στον ρόλο της «Άννας Μπολένα» η Τζένη Δριβάλα, στον ρόλο του «Περσύ» ο Σταμάτης Μπερής, στον ρόλο του «Χάρβυ» ο Κωνσταντίνος Κληρονόμος. Ικανοποιητική η απόδοση της χορωδίας υπό τη διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου, όπου ξεχώρισε το γυναικείο κόρο. Η μουσική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου ήταν το χειρότερο κομμάτι της παράστασης. Η ορχήστρα βαρούσε και ούρλιαζε, μας έσπασε τα τύμπανα των αυτιών μας και τα νεύρα μας και καθ’ όλην τη διάρκεια της όπερας είχαμε την εντύπωση ότι ακούμε άλλο έργο, κάτι σαν μπαρόκ από μπαντίνα χωριού! Ελπίζουμε παρόμοιες παραγωγές να μην επαναληφθούν.
– Αναφέρουμε ότι μας χαροποίησε ιδιαίτερα η αποκατάσταση του προβλήματος προβολής υπερτιτλισμού, στο οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρό.
– Επίσης μας άρεσε η δημιουργία εφημερίδας της Λυρικής Σκηνής.