Χρεοκοπία και των εθνικών υποθέσεων

Πρόσθετο τοξικό παράγωγο των λυμάτων του Βατοπεδίου και της Γουόλ Στριτ είναι επομένως το γεγονός ότι η επιφορτισμένη με τη διαχείριση των εθνικών υποθέσεων υπουργός όχι μόνο διαφεύγει τον έλεγχο και τις συνέπειες μέσα στο κλίμα παράκρουσης, αλλά προκύπτει και κερδισμένη (όπως και οι υπεύθυνοι διεθνείς τραπεζίτες), αφού προήχθη στο στενό «συμβούλιο κρίσεως» των εμπίστων συνεργατών του πρωθυπουργού.

Τρία εντελώς πρόσφατα γεγονότα ήρθαν ωστόσο να προβάλλουν σωρευτικά το τεκμήριο/σύμβολο της απόλυτης χρεοκοπίας μιας «εξωτερικής πολιτικής» που -αντιστρέφοντας τις παραδοσιακές έννοιες- είχε -από δεκαπενταετίας τουλάχιστον- εσωτερικούς πρωτευόντως στόχους πολιτικού μάρκετινγκ. Πρόκειται για τα τρία «κανόνια»: των δήθεν «προτάσεων Νίμιτς», της πανηγυρικής εκλογής της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και της αμερικανικής βίζας.

Η «πρόταση Νίμιτς»

Στο Σκοπιανό η τελευταία «πρόταση Νίμιτς» -απόληξη μακρόσυρτης, πολυκύμαντης διαπραγμάτευσης και αναρίθμητων υπουργικών ταξιδιών, συναντήσεων, δηλώσεων και φωτογραφιών- αποκαλύπτεται κείμενο αμερικανοσκοπιανής συγγραφής που αναγνωρίζει μακεδονική εθνότητα και γλώσσα και απλώς προσθέτει το συνθετικό αυτοκόλλητο «Βόρεια» στη «συνταγματική ονομασία» – βασικά για τις ετικέτες στο έδρανο της χώρας στον ΟΗΕ.

Αλλά στο προτεινόμενο «επίσημο» όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» επικεντρώθηκαν αβασάνιστα τα πρώτα σχόλια ικανοποίησης των τηλεοπτικών παραθύρων και τα συγκλίνοντα σημαινόμενα της σχετικής υπουργικής δήλωσης. Μεταγενέστερη ανατομία των «προτάσεων Νίμιτς» από ανυπότακτους δημοσιογράφους και η διαρροή του αποκαλυπτικού αμερικανικού εγγράφου έριξε τελικά άπλετο φως στην πλεκτάνη.

Ωστόσο, παρά την αποκάλυψη της συμπαιγνίας, ούτε ο ρόλος του Νίμιτς καταγγέλθηκε, ούτε απορρίφθηκε η δόλια «πρότασή του» (που ενσωματώνει τις πάγιες θέσεις των Σκοπιανών -και τις παλαιές δηλώσεις του αμερικανού υφυπουργού Ντάνιελ Φριντ- περί «μακεδονικού έθνους και γλώσσας» σε παραπειστικό περιτύλιγμα συνθέτου ονόματος για ελληνική κατανάλωση). Και οι περίεργες παραλείψεις τροφοδοτούν ερωτήματα για την ευθύνη της υπουργού των Εξωτερικών στη διαμόρφωση αυτής της πρότασης.

Ερωτήματα που ενισχύονται με την αναδρομή σε παλαιότερες ενέργειες και δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη, προσφερόμενες σε διάγνωση ασυγκράτητων ενδοτικών παρορμήσεων. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η απόπειρα, τον περασμένο Μάιο, να «πλασάρει», μέσω των Bloggers, το «Νέα Μακεδονία» ως σύνθετη ονομασία με «γεωγραφικό προσδιορισμό»! Αργότερα της αποδόθηκε δήλωση ότι ως γλώσσα της γειτονικής χώρας μπορεί να γίνει δεκτή η «μακεδονική», με την κυριλλική γραφή «μακεδόνσκι» -κάτι που ουδέποτε διαψεύσθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών και που υιοθετείται στις, αμερικανο-σκοπιανής διατύπωσης, «προτάσεις Νίμιτς».

Στον ίδιο φάκελο πεπραγμένων περιέχονται παλαιότερες δηλώσεις της και ανακοινώσεις του υπουργείου που αναφέρονταν «στο εύρος χρήσης της ονομασίας», ενδεικτικές υποχωρητικότητας και σ’ αυτό το σημείο. Υπάρχει ακόμη η εν κρυπτώ αποδέσμευση, το καλοκαίρι, από το υπουργείο Εξωτερικών, κατόπιν άνωθεν εντολής, χρηματοδότησης 50 εκατομμυρίων ευρώ στα Σκόπια, την εποχή της επιστολιμιαίας εκστρατείας του Γκρούεφσκι με τις καταγγελίες για καταπίεση της «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα και την έγερση θέματος «αποζημιώσεων προς τους Αιγαιάτες Μακεδόνες». Και αυτά μόνο εξ όσων έχουν περιέλθει στη δημοσιότητα από τα στοιχεία του παζλ μιας «εξωτερικής πολιτικής» της χρεοκοπίας.

Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι το Σκοπιανό αναγορεύθηκε εσκεμμένα σε κορυφαίο εθνικό ζήτημα, με τίτλους προτεραιότητας στις κυβερνητικές φροντίδες. Και υψώθηκε έτσι στην προσοχή της κοινής γνώμης ως προπέτασμα για τη συγκάλυψη ταπεινωτικών συνθηκολογήσεων σε συνεχείς προκλήσεις, εξευτελισμούς, εχθρικές ενέργειες και καταπατήσεις κυριαρχίας από την Άγκυρα.

Τουρκικός θρίαμβος επί πτωμάτων…

Η Τουρκία θα αντιπροσωπεύει τη Δυτική Ευρώπη (!) μεταξύ των 10 μη μονίμων μελών του 15μελούς Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κατά την περίοδο 2009-2010. Με ψήφους 151 επί 192 μελών του ΟΗΕ προηγήθηκε της Αυστρίας, απέκλεισε την Ισλανδία και -για πρώτη φορά μετά την εισβολή της στην Κύπρο- πετυχαίνει μια θριαμβευτική εκλογή που κατά τις εορταστικές δηλώσεις του κομισαρίου της ΕΕ

Όλι Ρεν «αποτελεί μιαν ευκαιρία για την προώθηση των ευρωπαϊκών αξιών και των κοινών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αγκύρας»!

Η εκλογή της, προ δεκαημέρου, δικαίως πανηγυρίστηκε από τον τουρκικό Τύπο, που υπογράμμισε το κεφάλαιο γοήτρου που αντιπροσωπεύει για τη χώρα και τις ευκαιρίες που προσφέρει για την προαγωγή των συμφερόντων της. Σχολιαστές απέδωσαν την εθνική επιτυχία στην άοκνη διπλωματία και τις πρωτοβουλίες της Άγκυρας στο διεθνές πεδίο όσο και στις 150 συναντήσεις του τούρκου υπουργού των Εξωτερικών με ομολόγους του στα Ηνωμένα Έθνη.

Δεν ανακοινώθηκε αν στις 151 ψήφους υπέρ της Τουρκίας περιλαμβάνεται και η ελληνική. Βέβαιο είναι ότι ο κ. Μπαμπατσάν είχε συναντηθεί και με την κ. Μπακογιάννη στις 27 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και ότι στην ίδια και στον κ. Χριστόφια οφείλεται αναγνώριση για την πολύτιμη συμβολή τους στο απίθανο επίτευγμα χώρας με στρατεύματα κατοχής σε άλλη χώρα μέλος του ΟΗΕ και με ογκώδες ποινικό μητρώο καταδικαστικών αποφάσεων του διεθνούς οργανισμού να εκλέγεται μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του ίδιου οργανισμού για τη διαφύλαξη της ασφάλειας των μελών του και της διεθνούς ειρήνης…

Η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Χριστόφιας συνέβαλαν πράγματι σημαντικά στην ακύρωση του ποινικού μητρώου της Τουρκίας και την αποδέσμευσή της για νέες επελάσεις. Η συνάντηση Μπακογιάννη – Μπαμπατσάν της 27ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη πρόσφερε στην Άγκυρα το τελευταίο χρήσιμο πιστοποιητικό κοσμιότητας, με τα καθιερωμένα στις επαφές τους χαρακτηριστικά εγκαρδιότητας και τις δηλώσεις που ακολούθησαν.

Για την Κύπρο

Συζήτησαν για τη Γεωργία και για τον Καύκασο… Είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να επιβεβαιώσουν ακόμη μια φορά (τη χιλιοστή;) τη θέλησή τους να εργαστούν περισσότερο για τη βελτίωσή τους, όπως δήλωσε η κ. ΥΠΕΞ. «Μιλήσαμε -είπε- και για το θέμα της Κύπρου. Οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει στο νησί και η ελληνική και η τουρκική πλευρά ενθαρρύνουν τους δύο ηγέτες να εργαστούν ώστε να συμφωνήσουν σε μία λύση».

Ο κ. Μπαμπατσάν είπε ότι «η συνάντηση ήταν αποδοτική, οι διμερείς σχέσεις προχωρούν και αναβαθμίζονται χρόνο με τον χρόνο». Και για την Κύπρο: «Τώρα που έχουμε δύο ηγέτες στη νήσο που επιθυμούν να λύσουν τα προβλήματα (σ.σ.: βεβαίωση κοινής ανακούφισης για την απαλλαγή από τον Παπαδόπουλο) είναι σημαντική ευκαιρία… και ενθαρρύνουμε τους δύο ηγέτες για την ολοκλήρωση των συνομιλιών για την επίτευξη μιας συνολικής λύσεως».

Συμφώνησαν… Συμφώνησαν… Συμφώνησαν. Δεν υπήρξε ίχνος διαφωνίας.

Ωστόσο στο Κυπριακό είχαν ήδη ξεκαθαρισθεί, με δηλώσεις του τούρκου Προέδρου Γκιουλ κατά την επίσκεψη του Ταλάτ στην Άγκυρα και αργότερα και από τον τελευταίο στην Κύπρο, οι αδιαπραγμάτευτες θέσεις της τουρκικής πλευράς: Διατήρηση των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί και του καθεστώτος τουρκικής εγγυήσεως, σε λύση με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και παρθενογέννηση (ψευδώνυμης) ομοσπονδίας δύο πολιτικά ισότιμων κρατών, με ξεχωριστή κυριαρχία, χωρικά ύδατα, εναέριο χώρο, ιθαγένεια, κοινωνική ασφάλιση και δεν συμμαζεύεται, υπό μιαν εικονική «ομοσπονδιακή κυβέρνηση» με περιορισμένες εξουσίες και εναλλασσόμενο πρόεδρο. Αυτήν την «ενθάρρυνση» προς τον κ. Ταλάτ εννοούσε ο κ. Μπαμπατσάν, εν γνώσει φυσικά της συνομιλήτριάς του. Η ΥΠΕΞ της Ελλάδας ποιου είδους «ενθάρρυνση» συμφώνησε να δώσει στον κ. Χριστόφια για τη συνέχιση των συνομιλιών και για την επίτευξη ποιας λύσης;

Και για την ελληνοτουρκική «αναβάθμιση»

Μπακογιάννη και Μπαμπατσάν συμφώνησαν όμως και στα ελληνοτουρκικά, όπου κατ’ αυτόν «οι διμερείς σχέσεις αναβαθμίζονται χρόνο με τον χρόνο» και κατ’ εκείνη «επαναβεβαίωσαν ακόμη μια φορά τη θέλησή τους να εργασθούν περισσότερο για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων».

Και λέγονταν αυτά προς τον Τύπο με τη σιγουριά της ασυλίας από έλεγχο, όταν ταυτόχρονα με παρόμοιες δηλώσεις, στην προηγούμενη συνάντησή τους στο Στρασβούργο τον Μάιο, κυκλοφορούσε διεθνώς δείγμα τού πώς εργάζεται ο Μπαμπατσάν για την αναβάθμιση των σχέσεων: Υπό τη μορφή μανιφέστου στην ιστοσελίδα του, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών καταγγέλλει την Ελλάδα για επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο, αναδιατυπώνει τις διεκδικήσεις «σε νησιά μη κατονομαζόμενα στη συνθήκη της Λωζάνης», επισείει την απειλή πολέμου για κάθε επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των έξι μιλίων και κατηγορεί την Αθήνα για υπονόμευση της Τουρκίας (!), καταπίεση δικαιωμάτων, καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς (!) και εφαρμογή μεθόδων απαρχάιντ σε βάρος των «Τούρκων» της Θράκης και της «μακεδονικής μειονότητας» και πλείστα άλλα.

Μετά την επισήμανση αυτής της επίθεσης από την εφημερίδα «Έθνος», ο εκπρόσωπος της υπουργού των Εξωτερικών είχε αντιδράσει με τη συγκλονιστική δήλωση ότι το κείμενο του τουρκικού ΥΠΕΞ «αξιολογείται» και ότι «θα συνεχίσουν να γίνονται όλες οι ενδεικνυόμενες ενέργειες προς την τουρκική πλευρά». Την αποτελεσματικότητα των οποίων «ενεργειών» -εάν έγιναν- απέδειξαν στη συνέχεια οι απανωτές τουρκικές και ΝΑΤΟϊκές παραβιάσεις του εναερίου χώρου και φωτογραφήσεις του Άη Στράτη, των Φούρνων, του Αγαθονησίου και σειράς άλλων ελληνικών νησιών…

Παρόμοιες δηλώσεις περί αγαθών ελληνοτουρκικών σχέσεων είχε κάνει ο Μπαμπατζάν και τον Δεκέμβριο σε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα, πριν μεταβεί ιδιωτικώς και στη Θράκη για να καταγγείλει την φιλοξενούσα Ελλάδα για καταπίεση της «τουρκικής μειονότητας».

Μέσα στον χρόνο της ετήσιας (κατά Μπαμπατσάν) «αναβάθμισης σχέσεων», είχαμε βέβαια την καταδίκη της «ασχημίας» του ελληνικού βέτο στο Βουκουρέστι από τους Ερντογάν και Γκιουλ (σε ανταπόδοση προφανώς της ομιλίας υπέρ της μαντίλας, που προσφέρθηκε να εκφωνήσει «η φίλη υπουργός της Ελλάδας» σε συγκέντρωσή τους στην

Άγκυρα) και τις διαβεβαιώσεις τους για την τουρκική υποστήριξη (και με στρατιωτική εκπαίδευση) στους Σκοπιανούς.

Είχαμε επίσης την έγερση θέματος τουρκικής μειονότητας και περιουσιών στα Δωδεκάνησα διά της ιστοσελίδας του τουρκικού γενικού επιτελείου. Και είχαμε ακόμη την ασφαλώς διατεταγμένη χρήση και τουρκικών ακταιωρών στην εξόφθαλμα οργανωμένη επιχείρηση μαζικής εισβολής μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην Ελλάδα για την επίτευξη στρατηγικών στόχων, που μόνον ηλίθιοι, εθελόδουλοι και συνειδητοί πράκτορες υποτιμούν.

Αλλά τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σκιάσει το ειδύλλιο των ελληνοτουρκικών τακτικών συναντήσεων και να ανακόψει τη τουρκική εισδοχή, με θεώρηση και της δικής μας ΥΠΕΞ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου ο φιλομειδής Μπαμπατσάν θα έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί συμμαχίες και να εκμεταλλευθεί ευκαιρίες για την προώθηση και των αμετάβλητων τουρκικών σχεδίων εις βάρος μας.

Και το αξιοθρήνητο σίριαλ του ελληνοτουρκικού φιλικού διαλόγου συνεχίζεται με επαναλαμβανόμενα στερεότυπα επεισόδια και δηλώσεις και με αποκλειστικό στόχο την αποχαύνωση της ελληνικής κοινής γνώμης για την αποφυγή του ελέγχου και του λογαριασμού…

Τον απολογισμό των επιτευγμάτων μιας προσωπικής διπλωματίας επιδεικτικής οικειότητας και χαριεντισμών, ιδιαίτερα με τη «φίλη Κοντολίζα» και τους συνεργάτες της, συμπληρώνει η απόληξη της πολύχρονης και πολυδιαφημισμένης επιχείρησης για την επίτευξη του υψηλού εθνικού στόχου της

Ελλάδας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης: της κατάργησης της αμερικανικής βίζας. Η πρόσφατη ανεπάντεχη ψυχρολουσία δίνει το μέτρο της ολικής, μέχρι τα «ρέστα», χρεοκοπίας στη διαχείριση και των εξωτερικών υποθέσεων από εναλλασσόμενους στον θώκο αστέρες της πολιτικής φεουδαρχίας στο πολιτικό star-system της μεταπολίτευσης.

Σε επίμετρο…

Μεθαύριο Τρίτη, 28 Οκτωβρίου, επέτειο της τελευταίας αναλαμπής του Ελληνισμού, ελάχιστη τσίπα αυτοελέγχου θα επέβαλε στο πολιτικό κατεστημένο να μην επιχειρήσει να εμφανισθεί σε εξέδρες παρελάσεων και τηλεπαράθυρα παπαρολογίας, διάστικτα με τους λεκέδες από τα λύματα του Βατοπεδίου.

Περισσότερη αυτοσυνειδησία θα υπαγόρευε μάλιστα αν όχι τη ματαίωση των στρατιωτικών παρελάσεων (που άλλωστε κατάντησαν να αντιπροσωπεύουν δαπανηρό μόνο θέαμα, στερημένο μηνύματος), τουλάχιστον την αποχή χρυσοπληρωμένων αρμάτων μάχης για τα οποία δεν υπάρχουν οβίδες για ώρα πολέμου.

(Ρεαλιστικότερη απεικόνιση της σημερινής ελλαδικής αμυντικής θωράκισης, που θα προκαλούσε και τον εγγυημένο ενθουσιασμό των πολιτών στους δρόμους της πρωτεύουσας, θα ήταν μια παρέλαση από οικιακές συσκευές και βαλίτσες της Ζήμενς, ψηφιακά κέντρα της Βόνταφον και της Ίντρακομ, υπουργικά κότερα, τζιπ Lexus και Porsche, βίλες, κτήματα και καταθέσεις off-shore και αγήματα από απόστρατους-πλασιέδες οπλικών συστημάτων και μίζας, διαπλεκόμενους εργολήπτες και καναλάρχες, κουρδισμένα παπαγαλάκια με τους αστυνομικούς σωματοφύλακές τους, συμβολαιογράφους, στελέχη της πολεοδομίας και εφοριακούς, παντοειδείς «νταβατζήδες» ντόπιων και ξένων αντεθνικών συμφερόντων και αντιπροσωπείες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, με επικεφαλής τον κ. Βαλλιανάτο. Μόνο που αυτή η παρέλαση των διαθεσίμων του σημερινού ελλαδικού δυναμικού ανήκει στη δικαιοδοσία άλλων σελίδων του ημερολογίου.)

Αλλά, όπως η τσίπα είναι πλέον είδος υπό εξαφάνιση και το φαίνεσθαι έχει αντικαταστήσει το είναι, και τανκς Ποτέμκιν θα παρελάσουν και πάλι και δεκάρικοι θα εκφωνηθούν από εξέδρας και παραθύρων και η επόμενη δημοσκόπηση μπορεί να αναδείξει και πάλι σαν αποδοτικότερους σε έργο υπουργούς τον κ. Σουφλιά και την κ. Μπακογιάννη – με πιθανή συνοδεία τον καγκελάριο Αβραμόπουλο. Και σε επόμενο άρθρο του στην «Καθημερινή» ο λογιότατος κ. Κουλουμπής, του ΕΛΙΑΜΕΠ των συμβούλων του ΥΠΕΞ, μπορεί να μας διαβεβαιώσει εκ νέου ότι «Έξω πάμε καλά»…