υπουργείο Εξω(φρεν)ικών
Μάλλον μας θεωρούν αφελείς εκεί στη Β. Σοφίας, υποκρινόμενοι ότι δεν είχαν καταλάβει τίποτα από το παιγνίδι που στηνόταν στο Σκοπιανό. Υπάρχουν όμως μόνον δύο εκδοχές: Είτε τους δουλεύει ο κ. Νίμιτς, παρέα με τον κ. Φριντ και τον κ. Γκρούεφσκι, είτε είχαν καταλάβει, γνώριζαν και (κάτι που δεν θέλω να πιστέψω) είχαν σχεδόν συμφωνήσει για τη φόρμουλα και τη μεθόδευση. Ελαφρότητα και ανικανότητα ή σιωπηλή συνενοχή; Διαλέγετε και παίρνετε.
Με τη βίζα και την «τιμωρία» την οποία μας επέβαλε ο κ. Μπους δέκα ημέρες πριν πάει στο «καλό», τα μάθατε. Εμείς δεν καταλάβαμε το τηλεγράφημα του ΑΠΕ από την Ουάσινγκτον που περιέγραφε με ποιον τρόπο ο πρεσβευτής Αλ. Μαλλιάς… όρθωσε το ανάστημά του, τα έψαλε ένα χεράκι στον Μπους μέσα στο Οβάλ Όφις και «καταχέρισε» τον αμερικανό υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας, καρφώνοντάς τον στον αμερικανό Πρόεδρο ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Το θέμα είναι ότι αυτά τα διηγείται ο ίδιος ο κ. πρέσβης (γνωστός για τις χιουμοριστικές ιστορίες του), ο οποίος έτρεξε να παραστεί στην εκδήλωση όπου ο πλανητάρχης ανακοίνωσε για δέκα χώρες την άρση της βίζας, αφήνοντας απέξω την Ελλάδα. Η στοιχειώδης αξιοπρέπεια θα επέβαλε τουλάχιστον επιστροφή της πρόσκλησης ως απαράδεκτης.
Γιατί όταν ακούγεται το οτιδήποτε για μεταθέσεις, τοποθετήσεις και μεταθέσεις στο υπουργείο, η σκέψη φεύγει, ταξιδεύει λίγο πιο μακριά και φθάνει μέχρι… τη Ρώμη και το Βατικανό; Συμπτωματικώς εκεί υπηρετεί το ισχυρό (από της αναλήψεως της διακυβέρνησης από τη ΝΔ) δίδυμο των κ. Ροκανά και Χισκάκη.
Το αντίστοιχο μέτωπο στο εσωτερικό είναι φυσικά αρκετά αποδυναμωμένο μετά την αναχώρηση του κ. Γεωργακέλου για το Πεκίνο. Η αγωνία πάντως στην κυρίαρχη ομάδα της Β. Σοφίας κορυφώνεται, καθώς το ενδεχόμενο ανασχηματισμού μπορεί να ανατρέψει συμφωνίες και να ακυρώσει προσδοκίες για μια καλή μετάθεση…
Μετά από θητεία στην πρεσβεία μας στην Ινδία και στις Βρυξέλλες, στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της ΔΕΕ, ο πρέσβης Ευστάθιος Λώζος αναλαμβάνει, σύμφωνα με πληροφορίες, τη Δ2 διεύθυνση, αρμόδια για τις σχέσεις με το ΝΑΤΟ.
Έχει περάσει σχεδόν δεκαήμερο από την ημέρα που η Τουρκία κατόρθωσε να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μετά από μια καμπάνια δυναμική και εξωστρεφή, που στοίχισε και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Ελπίζαμε ότι θα μας είχε διαφύγει, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι στη Β. Σοφίας έπεσε μουγγαμάρα για το συγκεκριμένο γεγονός. Δεν βρέθηκε ούτε μια λέξη να ειπωθεί, έστω και εμμέσως, για την ανάγκη τουλάχιστον η χώρα που διατηρεί κατοχικό στρατό στην Κύπρο, που εισβάλλει δύο φορές την εβδομάδα στο Ιράκ και που θεωρεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν μόνο για την ελίτ της, να κρατήσει άλλη ρότα στη διάρκεια της διετίας που θα παραμείνει στο ΣΑ. Φαντασθείτε δηλαδή, για παράδειγμα, τι έχει να γίνει εάν έρθει για ψηφοφορία θέμα που θα αφορά στην Κύπρο, την οποία δεν αναγνωρίζει!
Δεν ήταν η μοναδική περίπτωση που έπεσε μουγγαμάρα. Περιμέναμε, ματαίως, ότι μετά τη συνάντηση της κ. Μπακογιάννη με τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν θα ακούγαμε μια κουβέντα ευγενική, διακριτική, έστω και συμβολική, καθώς μόλις την παραμονή τα τουρκικά μαχητικά έκαναν παρέλαση πάνω από ελληνικά νησιά… Όχι, δεν βρέθηκε ούτε κουβέντα για όλα αυτά. Ήταν λες και άκουγες τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελβετίας και του Σαν Μαρίνο… Καθυστερημένο, αλλά ελπίζαμε ότι έστω και μετά από μερικές εβδομάδες θα υπήρχε στοιχειώδης αντίδραση από το υπουργείο Εξωτερικών για το «πανηγύρι» που στήνουν καθημερινά στο Αιγαίο οι «σύμμαχοι» Τούρκοι.
Σε τραγική κατάσταση από έλλειψη προσωπικού έχει περιέλθει το υπουργείο Εξωτερικών. Όλο και λιγότεροι νέοι στρέφονται προς τη διπλωματική υπηρεσία, καθώς το επάγγελμα του διπλωμάτη δεν ενδείκνυται για βιοπορισμό, αλλά πολλά κενά υπάρχουν και στους διοικητικούς υπαλλήλους. Έτσι πολλά προξενεία υπολειτουργούν και εκκρεμούν αιτήματα όπως αυτό της Ρωσίας για λειτουργία προξενείου στη Σιβηρία, τη στιγμή φυσικά που πολλοί διοικητικοί προσπαθούν να μείνουν στην Αθήνα ή τουλάχιστον η μετάθεσή τους να είναι για κάποιο ήσυχο και ξεχασμένο προξενείο στις χώρες της ΕΕ.